The Breaking Game: Kevin. [ON HOLD]

Kevin 15

-KEVIN 15-

Anastasia's Point of View.

I parked my car on my parking space nang makarating ako sa condo. Mabilis ang pagtibok ng puso ko gusto ko pa rin umiyak. Masakit pa rin eh. I tried to calm myself and exited my car. Naglakad ako papuntang elevator nang biglang magring ang phone ko. Binuklat ko ang bag ko at nabitawan ko pa kaya lahat ng laman ay nagkalat. I growled in stress.

"Nakakainis naman!" Sinipa ko ang bag ko at kinuha ang phone ko na nagpadagdag pa ng init ng ulo ko dahil ring ng ring.

"SINO BA KASI TO?!" I yelled after answering the call.

"Anastasia? Anak, this is your mom." I stopped picking my stuff on the floor when i heard my Mom's voice.

"Ma, na-napatawag ka?" I stuttered. Its almost two years simula nang pagbawalan ni Dad si Mama na kausapin ako. Sinabi ko naman sa kaniya na sundin na lang si Dad dahil ayoko na ng gulo.

"Naisip ko lang na kausapin ka. Since ang Dad mo almost eight months nang nasa Europe kasama ang pinsan mo. Gusto mo bang lumabas?" Mahinahon na tanong ni Mom sa'kin. Napaupo ako sa loob ng elevator. I need my mom right now. I think its not bad to see her.

"Ma, i need you. Can you come here?" I asked and I let my tears fall.

"Ana, of course. Kahit ngayong gabi pupuntahan kita. Are you alright? Anong nangyayari sayo?" Sunod sunod niyang tanong. Nagaalala pa rin siya at hindi pa rin nagbabago ang pagiging malambing niya.

"I can pick you up Mom. And...It's a long story. I just need you right now." Pakiusap ko at narinig ko naman na tinawag niya ang driver namin.

"Don't bother Ana. I'll come to you. Message me your address now. Pupuntahan na kita." She said so i did what i was told. Nagpaalam ako at binaba ang tawag at tinext ang address ko.

Nang marating ko ang condo unit ko ay hinayaan ko na lang ang sarili kong bumagsak sa sofa. I really feel so weak and low right now. I curled up like a worm and closed my eyes. Para akong pagod na pagod sa lahat ng bagay. I sighed. Hindi naman ako pagod sa trabaho dahil ako na yata ang may pinakamadaling trabaho sa mundo. Hindi naman ako pagod dahil wala naman akong ibang ginawa maghapon kundi makipagkwentuhan lang kay Elora at Kelvin. I just feel so physically and emotionaly weak. Hinang hina ako.

Habang hinihintay si Mama ay nagpalit na muna ako ng pangbahay. I wore my comfortable silk pink pajama. Si Mama lang naman ang darating kaya ok lang siguro madatnan niya akong nakapantulog. A few minutes later while i was making my coffee may nag door bell. Agad akong tumakbo papunta sa pintuan at tulad ng inaasahan ko si Mama nga iyon. I didn't stop myself i hugged her so tight.

"Mama i missed you so much." I whisper as i tighten my hug to her. Nang saglit akong mapadilat nakita kong hindi lang siya ang nandito.

"Theatrice. What are you doing here?" Tanong ko sa pinsan ko. Inirapan niya ako at hindi sinagot. Not a surprise since all of my family and relatives loathe me for not choosing to be same like them.

"Auntie, aalis na po ako. Call me if you need a ride home." Tumango naman si Mama at nagpaalam na kay Theatrice.

Pumasok kami ni Mama sa sala at inalok ko naman siya ng maiinom. She said she just wanted water kaya kinuha ko sya at kinuha ko na rin ang kape na tinimpla ko. I sat infront of her. Nilibot ni Mama ang mata niya sa buong condo ko. She's not smiling also not showing any sadness or anything. Kaya naghintay lang akong magsalita siya.

"Kamusta ka Anastasia? Are you alright living on your own?" Tanong niya sa'kin. Binaba ko sa coffee table sa harap namin ang kape ko at huminga ng malalim.

"I've been living on my own for a long time now Ma, i think i'm alright." I answered her with a smile. She smiled at me. Kalmado ako ngayon hindi tulad kanina na parang lahat ng emosyon ay nararamdaman ko.

"Nabanggit ko naman sa iyo noon na pwede kang tumira sa mansion-" hindi ko na pinatuloy si Mama. Alam ko na ang sasabihin niya sa'kin.

"Ma, gaya po ng sabi ko noon wala akong kukunin sa pamana ninyo ni Dad sa'kin. Nandiyan naman ang Kuya sa kaniya na lang po iyon mansion na ginawa para sa'kin. Alam kong meron kayong nilaan na mansion para kay Kuya Aaron pero Mama hindi ko po talaga kukunin ang kahit anong mana ninyo sa'kin." Sabi ko kay Mama. Napabuntong hininga siya at ininom ang tubig na binigay ko sa kaniya.

"Wala na rin ang Kuya mo. Nagtanan sila ni Grace isang taon na ang nakakalipas." Kumunot ang noo ko. Its not a surprise to me. Kuya Aaron has always been a rich parent's dream. Matalino siya, masunurin, focus siya sa pag dodoctor. He was next in line to be the president of our family's hospital around the country. But whatever he do it's always not enough for my father. Kaya si Dad ang pinsan kong si Timothy ang laging kasama dahil si Timothy ay laging mas angat kay Kuya.

"Mama, dont Dad see what's happening to his family? Umalis ako 5 years ago then si Kuya naman. Dahil yon sa pilit niya kaming ginagaya sa mga pinsan namin. Sana makita ni Dad na hindi kami tulad ng mga anak ni Tito Harry." Utas ko. Tumango tango naman si Mama at tumayo. Tumabi siya sa'kin at hinawakan ang kamay ko.

"Actually Anastasia, the reason why i called you is because your father wants to see you. Both you and Aaron. Uuwi ang Daddy ninyo sa susunod na linggo dahil tapos na ang opening ng hospital natin sa Europe. He asked me to contact you both dahil sabi niya ay gusto niya kayong kausapin." Pakiusap ni Mama sa'kin. Napaisip ako. Am i ready to face my Dad? He is my father and yet he broke my heart first before any man in my life. I sighed.

"Hindi na bumabata ang Daddy ninyo. Sana naman ay mapatawad ninyo siya. He changed a lot since Aaron left. Parang doon niya nabuksan ang mga mata niya na hindi naging tama ang pagiging Ama niya sa inyo. Please Anastasia, do it for me." Naiiyak na pakiusap ni Mama. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"I'll try Ma. I will try."