Hayalet Lise [Hayalet Serisi #1] (Kitap Oldu)

Bölüm 2: Liseye Dönüş

Hemen her gün yeni bölüm eklemeye özen göstereceğim arkadaşlar, bu sefer ki biraz geç geldi, kusuruma bakmayın. Hikayeye yavaş yavaş giriyoruz inşallah.

Oy ve yorumlarınızı beklerim. :)

DÜZENLEME: Güncellemesi yapılmış bölümdür.

___________

 "Ne zaman görsem eski günlerim gözümde canlanıyor." dedi Berkut, iç çekerek. Her sene olduğu gibi bu sene de Akça'yı okula getiren babasıydı. Okul, Giden Gelmez Dağlarına kurulu olduğundan inmek ha deyince mümkün olmadığı için öğrenciler koca seneyi yatılı geçirmek zorundaydı.

Berkut, Akça'nın valizlerini indirirken kitap dolu valizi için söyleniyordu. Akça ise telefondan arkadaşları ile yazışıyordu.

Ecmel

4 Eylül Paz. 14:40

"Geldim! Sen neredesin?"

4 Eylül Paz. 14:40

"Ben de geldim. Odaya geçtim canım."

4 Eylül Paz. . 14:41

"Melodi ile Meylis'in telefonları kapalı?"

4 Eylül Paz. 14:42

"Onlar akşama anca gelir. Hala uçuyorlar."

4 Eylül Paz. 14:43

"Tamam, geliyorum birazdan."

"Akça!" Babası seslenince Akça telefonu kapatıp cebine koydu. "Ben mi taşıyacağım bunların hepsini? El at."

Genç kız seke seke arabanın yanına gidip bilgisayar çantasını ve küçük bir valizi aldı. Babası tek kaşını sorgular şekilde kaldırınca mağrur bir havayla saçlarını geriye attı. "Koca koca valizleri mi kaldırayım? Aşk olsun. Ne oldu; siz erkekler kas gücünüzle gurur duyuyordunuz?"

"Kas gücüne ne gerek var? Kulpundan tutup çekiyorsun, tekerlekler sağ olsun, o da geliyor. Bak böyle."

"Çok iyisin, sen çekmeye devam et." dedi gülerek Akça.

Kızların yurt binasına vardıklarında, kızlar yurdundan sorumlu Meryem Hanım ikiliyi karşıladı. Meryem, uzun sarı saçlı orta yaşlı anaç bir kadındı. "Hoş geldiniz." dedi tatlı gülümsemesiyle.

"Hoş bulduk." dedi baba kız aynı anda.

"Bu anahtarın Akça'cım."

Akça uzatılan anahtarı alıp cebine attı. Teknolojik bir okul olduğu için anahtarlar da kart düzeni ile çalışıyordu.

"Teşekkürler."

Meryem Hanım gülümseyip işine döndü.

"Ben gideyim artık." dedi babası.

Akça babasına sıkıca sarıldı. "Az kaldı ihtiyar."

Berkut güldü. "Ben mi ihtiyarım? Halt etmişsin sen." Kızının başını öptü. "Düzenli aramalara aynen devam ediyoruz."

"Tamam. Kendine iyi bak."

"Sen de."

Berkut el sallayarak arabasına binip gitti. Akça bu sahnede her zaman biraz buruklaşıyordu. Oysa birkaç ay boyunca ayrı kalacaklardı ve hafta sonları da gidip babasını görebilirdi. Yine de sürekli babası ile yapışık ikiz gibi gezdiğinden, boşluğa düşüyordu. Bu durumu daha fazla düşünmemek için silkindi. Valizleri yüklenip doğruca D bloğuna geçti. Artık son sene olduğu için burada kalacaktı. Bloklar üç kattan oluşuyordu ve çok odalı bir eve benziyordu. Her katta ortak bir salon vardı; odalar da bunun çevresindeydi. Yemekhane ise erkek ve kız yurt binalarının tam arasındaydı.