Gizli Saklı

Gizli-2

Medya: Ateş
Şarkı:Hey mama

"Ateş burada yaşamak zorunda değiller. Yalnız kalmak istiyorum seninle. Balayımızı birlikte geçirelim..."

Yüzümü burușturarak yemek odasının kapısının arkasına daha çok gizlendim. Bu evdeki ilk günümdü. Ablamın burada kalmamamıza izin vermesini de zaten oldukça saçma bulmuştum. Ateş sert sesiyle araya girdiğin de düşüncelerimden ayrılarak konuşulanları daha iyi duymaya çalıştım.

"O döküntü evde daha fazla yaşamalarını istemiyorum Ayça. Bu konuyu bir daha seninle tartışmayalım..."

Gerisini duymamak için arkama dönerek merdivenlerin olduğu kısma yöneldim.

"Ve Selim kapının arkasında gizlenmeyi bırakta yanımıza gel!"

Kendi kendime küfrederken kızaran yanaklarımı elimle soğutmaya çalışarak yemek masasının bulunduğu odaya girdim. Eski evimizdeki mutfağın köşesinde duran plastik beyaz masayı düşününce burada ki masa benim için saray sınıfına giriyordu.

Masada ki sandalyelerden en uçta olanına oturarak başımı önümdeki gümüş renkli çatala eğdim. Belkide gerçekten gümüştü.

"Servisi aç Süheyla abla."

Orta yaşlı bir kadın hızlı hareketlerle önümüze koyduğu tabakları ve kahvaltılık yiyecekleri sadece izlemekle yetindim. Bu yaştaki bir kadın iş yaparken bizim sadece oturmamız hiç benlik bir olay olmadığı için canım sıkılmıştı. Önümde ki tabağı alan kadına gülümseyerek kendim koyabileceğimi söyleyip ayağa kalktım. Ablam ise umursamaz tavırla önünde ki hazır tabaktan kahvaltısını yapmaya başlamıştı bile. Ateș'in olduğu tarafa bakmaya çekinerek gözlerimi yiyeceklerinin üzerinde tuttum. Süheyla teyze önce şașırsada sonra dediğimi yaparak kenara çekildi.

Dilimlenmiş domates ve salatalıktan birkaç dilim alarak tabağımın kenarına koydum. Üstümde ki sert bakışların tamamen farkında olsamda o tarafa dönüp bakma gereği duymadan geri kalan kahvaltılıkları hızlı hızlı tabağıma yerleştirip yerime oturdum. Hafta sonu olduğu için okula bugünlük gitmemiştim.

Günlerden cumartesiydi ve ben yinede bu ortamda mutlu olamıyordum. Ateş gür ve erkeksi sesiyle konuşmaya başlayınca mecburen kafamı ona çevirdim.

"Bugün size Samsun'u gezdirmek istiyorum. Yemekten sonra rahat ve ince kıyafetlerinizi giyin."

Ablam cıvıldayarak bunun çok iyi bir fikir olduğuna dair şeyler söylerken ben Ateş'in ne istediğini hala anlamaya çalışıyordum. Bir anda hayatımıza girmişti. Ablamla bir ay içinde evlenmişti. Ve şuana kadar babamın bile bize yapmadığı iyilikleri yapıyordu.

Bunun için bir çıkarı olabilir miydi?

~~~

"Oğlum bizide getir lan hadi."

Omzuma asılan Mete'nin elini iterek okulun önünde her gün benim çıkışımı bekleyen Tunahan abiye doğru hızlı adımlarla yürümeye bașladım. Tunahan evde ki üç șoförden biriydi. Ve Ateş artık benim her yere bu arabayla gitmemi istiyordu. İtiraz edecekken öyle bir bakış atmıştıki dilim tabiri caizse götüme kaçmıştı.

Mete oflayarak yanımdan uzaklaşırken bende yüzümün asılmasına engel olamadım. Aracın içine binecekken uzaklaşan Mete'ye bakarak bıkkınlıkla bağırdım.

"Gel lan gel tamam piç."

Mete az önceki üzüntüsü hiç olmamış gibi arkasına dönerek otuz iki diş sırıttı.

"Vallaha mı?"

Bende bu tipine dayanamayarak güldüm.

"Vallaha."