ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ

Η πρωτη νυχτα του γαμου..

Καυτά φιλία περιτριγυρίζουν την πλάτη μου,  το μούσι του γαργαλαει το ημίγυμνο δέρμα μου και εγώ γυριζω απότομα και ακουμπαω εκείνα τα καυτά χείλη...  εκείνα που φιλησα για πρωτη φορά στην ζωή μου.. εκείνα που με έκαναν να ανατριχιασω απο το πρωτο άγγιγμα τους με τα δικά μου..  αυτα τα χείλη που είναι περιτριγυρισμένα απο το πυκνό του μούσι που τον κανει να μοιάζει τόσο κυρίαρχος,  τόσο άνδρας όσο κανεις άλλος...  η γλώσσα του κανει παιχνίδι με την δική μου και αυτό είναι αρκετά ικανό να κανει τα πόδια μου να τρέμουν.. όσπου τελικά χάνω λιγάκι την ισορροπία μου και τα γόνατα μου λυγίζουν,  τα στιβαρά μπράτσα του Μάνου με κρατούν και ενα στραβό χαμόγελο σχηματίζεται στα κατα κόκκινα χείλη του που μόλις έχουν αρχίσει να ηρεμούν απο την ένταση..

-πρόσεχε.. είπε καθώς το χαμόγελο του μεγάλωνε όλο και πιο πολύ...

Ο Σηφης ξεκουμπωνει σιγά σιγά το κατα μαύρο πουκάμισο του,  βάζει τον αντίχειρα του στα χείλη του και τρίβει το κάτω χείλος.. εγώ κάθομαι στο όμορφα στρωμένο κρεβάτι μας με ενα μαύρο κομψό νυχτικό.. το βλέμμα του πονηρό και αχορταγο.. μένει με το υπέροχο μαυρο μππξερακι του που του ταίριαζε υπέροχα στο σωμα του εφάρμοζε πανω του σαν να ηταν ραμενο για εκείνον.. χαμογελασα αμήχανα καθώς με πλησίασε φορώντας μονο το μποξερακι και το μαυρο πουκάμισο ανοιχτό.. τα χέρια του ακουμπούσαν ελαφρά την κοιλιά μου και τον σβέρκο μου..

- δεν φαντάζεσαι ποσο θέλω να γεννηθεί αυτό το παιδι και να το πάρω στην αγκαλιά μου.. είπε με βαθιά φωνη καθώς έσκυψε και έδωσε ενα απαλό φιλί στην μικρή κοιλιά μου...
-και εγώ θέλω να γεννηθεί το παιδι μας.. να το κρατώ στην αγκαλιά μου και να μου υπενθυμίζει εσένα.. τον παντοτινό μου έρωτα!  Είπα καθώς τα χέρια μου τυλιχτηκαν γύρω απο το δεμενο σωμα του..
-πες μου κάτι.. εκείνο το βράδυ που σε πρωτο είδα.. και ας ηταν ίσως το πιο φρικτό στην ζωή σου.. πως ενιωθες για εμένα;  ρώτησε κατεβάζοντας σταδιακά τον τόνο της φωνής του που γινόταν όλο και πιο σέξι
-εεε... δε.. δε ξέρω!  Ενιωσα παράξενα.. πολύ παράξενα σαν να ήσουν εσύ η σωτηρία μου σε εκείνο το μαρτύριο εκεινης της νύχτας.. σε ευχαριστώ πολύ... μου χαρισες μια ζωή... μπορεί να έγινε οτι έγινε εκείνη την νύχτα μα παντα μέσα μου είχα την ελπίδα πως θα σε ξανά έβλεπα..  και ετσι έγινε, μέχρι που φτάσαμε εδώ! Να μου έχεις δώσει το καλύτερο δώρο στην ζωή μου... περιμένω το παιδι μας.. και αυτό με κανει την πιο ευτυχισμένη γυναικα στον κοσμο..δεν θα μπορουσα να φανταστώ ποτε την ζωή μου χωρίς εσένα.. Είπα με δάκρυα στα ματια και εκείνος άπλωσε το βαρύ χερι του και τα έδιωξε μακρια με τον αντίχειρα του..