Zonneschijn

Hoofdstuk 16

Dankjewel voor alle felicitaties!!!!!! En sorry voor het lange wachten!

Even omdat er hier niemand thuis is IK HAD EEN FACKING 9 VOOR WISKUNDE!!! IK! HET IS AL EEN HELE PRESTATIE ALS IK EEN 3 HAAL. sorry moest ff

Ik hoop dat ik  jullie (waarschijnlijk)  doodsaaie maandag kan opvrolijken.

Dus special voor jullie en mierzoet hoofdstuk...

Fijne dag!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Fenna Kremer! Je had me 4 uur geleden al wakker moeten maken!"

Fenna schrikt van de stem van haar, dacht ze nog slapende, zus. "Hoe weet jij in vredesnaam hoe laat het is?"

"De zon" Fenna zucht en leunt met haar hoofd tegen de muur.

Of ja dat was het plan... Omdat Fenna de afstand tussen haar hoofd en de muur verkeerd had ingeschat knalt ze met een doffe knal tegen de muur. "Auuuuu!" ze wrijft met haar hand over de pijnlijke plek. Liselotte staart haar aan.

"Wat? Nog nooit iemand z'n hoofd zien stootten?"

Liselotte's ogen gaan van Fenna naar de muur en weer terug. "D-D-Dat klonk hol." stamelt ze.

Liselotte klopt zachtjes op de muur. Op de plek waar Fenna haar hoofd stootte en op een plek ongeveer 30 centimeter verder op. Het geluidsverschil is duidelijk te horen. Liselotte zoekt naar een gaatje in het cement en tilt haar voet op om tegen de zwakke plek te stampen.

"Wacht!" Lies, wat als er een of ander wild dier achter zit. Wat als Bos erachter zit." houdt Fenna haar zus tegen. "Wat als die meisjes er achter zitten?"

"Jennifer en Emily" fluistert Fenna. Liselotte neemt dat op als toestemming en laat haar voet met een rotvaart op de muur neerkomen. Er brokkelen stukken steen af. 

"Jezus dat was een stuk makkelijker dan ik dacht, had ik ook kunnen doen." mompelt Fenna. "Met m'n magische uitgangen." Liselotte haalt haar wenkbrauwen op maar gaat stug door met stampen.

Zo gauw als het gat groot genoeg is wurmt Fenna zich er door heen. Ze verbijt de pijn in haar been en loopt, half hinkelend half vallend, naar de twee meisjes die op de grond liggen te slapen. Ze laat zich op haar knieën zakken en strijkt de blonde haren van Jennifer uit haar gezicht.

"Jennifer?" 

Jennifer opent langzaam haar ogen. Ze schrikt zichtbaar.

"Rustig maar. Ik ben Fenna, ik ben van de politie."

Er loopt een traan over het gezicht van het meisje. "Shhh stil maar." sust Fenna. "Het is goed. Ik ben hier shhh."

Jennifer vliegt Fenna snikkend om de hals. Fenna slaat haar armen om het trillende meisje heen. "Het komt allemaal goed."

Als Fenna over Jennifer's schouder kijkt ziet ze dat ook Emily haar armen snikkend om Liselotte's nek heeft gelegd. Liselotte kijkt hulpeloos om zich heen en als haar ogen die van Fenna vinden vormen haar lippen geluidsloos een woord.

"Help"

Fenna glimlacht. Liselotte en fysiek contact, dat is toch een dingetje.

"Sla je armen om haar heen. Geef haar een knuffel. Net als je bij mij doet."

Het geluidsloze contact lijkt te helpen want Liselotte relaxt zichtbaar.

Ze slaat haar armen om Emily heen en kijkt dan naar Fenna voor een soort bevestiging. Als die knikt lichtte Liselotte's ogen op.

"Dankjewel"