Chapter 20

31.6K 695 6
                                    

NAGMAMADALING pumasok ito sa kwarto matapos sagutin ang tawag. Tila aligaga ito at hindi mapakali.

I bet it is because of that call earlier.

Hindi ko na kaya pang antayin siyang umamin ng kusa. Bad mood or not kailangan ko siyang komprontahin tungkol sa kung ano man ang bumabagab sa kanya.

We can't pretend to be a happy couple without worries for long.

Pabagsak siyang umupo sa kama.

I sat beside him.

And caressed his distorted face.
"What's bothering you, Babe?" I asked using a mellow tone.

Nagtama ang aming mga mata. Ang intensidad na nikita ko kanina ay wala na napalitan ito ng takot at pangamba.

"I can't just let this one slide. Nung nakaraang araw ka pa ganito. What's the matter, hmm?" Dagdag ko.

Our eyes are still locked on each other.

Hinawakan nito ang aking kamay na humahaplos sa kanyang mukha.

"Just promise you won't leave me, okay?" Parang bata niyang sabi.

I let out a chuckle.

"I promise. Antagal kong inantay 'tong pagkakataon na 'to. Why would i leave you be? Mahal kita noon pa. Hanggang ngayon at sa susunod pang bukas it will still remain."

Ngumiti siya at saglit na pumikit. Feeling the warmth of my hands against the his face.

And when he opened his eyes.

He mouthed I Love You.

That made my jaw dropped literally.

Is this real?

Napatakip ako ng bibig. Totoo? Seryoso? The greatest Love of My Life told me those magic words?

I automatically hugged him. Squeezing his body against mine.

Niyakap din niya ako pabalik. "I'm not hallucinating, right?" I momentarily asked.

Natawa naman siya at sinabing "Yes, Sabrina Reyes. I Love You, I really do. So, akin ka na ha? You won't entertain other man beside me. Especially that guy you are with that day after the party." Pag-ulit niya.

Thank God!!! I'm not dreaming!

He finally said it! At KAMI na.

But wait. . . He saw Drew last time?

Hindi naman siya lumabas ah?

How could he . . . Ay! Nasapo ko na lang ang aking mukha. Oo nga pala may CCTV sa labas ng gate.

What would i expect?

Ako ang unang kumalas sa yakap. I need to clear things out first.

"Silly. That guy is my bestfriend nung nasa NY ako. He's Alejandro Roberts. Kalahating serena yun! Don't worry." I explained.

He looks confuse.

Panandalian itong tumahimik. Tila inaanalize pa kung anong sinabi ko.

Then nandilat ang kanyang mata. I think he just realized na ang ibig kong sabihin ay bakla si Drew.

I pinched his cheeks. "My turn. Diba hindi naman totoong engage ka sa Demi na iyon? Tell me."

He turned pale.

Natulala ito.

Sabi ko na nga ba. Their is something bothering him. And i know may kinalaman ito sa kung ano man ang bumabagabag sa kanya.

"What? Ano na!" Saway ko.

Bumalik ang takot sa mga mata nito. I never thought that the almighty Mayor of Alaminos would feel fear.

Pero ngayon. Mas lalo ko lang napatunayan na lahat ng tao ay may kinakatakutan.

"I'll tell you everything. Okay. Alam kong hindi ko ito malilihim sayo ng matagal. But i want you to trust me."

Tumango lang ako sa kanya. He held my hand tightly.

"The engagement of me and Demi is true. . . Pinlano na ito ni Gov. Osmeña sa simula pa lang. He didn't inform me. Nalaman ko na lang din nung mismong araw na iyon." He explained.

"So political marriage lang iyon. You can turn down the engagement naman diba? Bakit ngayon mo lang sinabi?" I butted in.

Kaya niya namang tanggihan iyon. I know him. He can't be toyed by anyone. Especially his grandfather.

Alam kong hindi papayag si Dan Sergio.

"T-that's what I want to tell you about, Sab. Governor, he's forcing me to marry that woman!"

My eye's widen. I am totally shocked.

Bakit?

For what reason?

Ang kasayahang aking nadarama ay saglit lang nanatili. Agad din pala itong mawawala

Damn.

"Hindi ako takot sa kanya, Babe. But . . . he told me that something bad might happen to you pag hindi ako pumayag." Dagdag niya.

He's totally worried about me. Gusto ko sanang kiligin ngunit hindi ko magawa. We're in this kind of situation right now. Kailangan namin 'tong sulusyonan agad.

I hugged him once again. "Thank you for telling me, Dan Sergio. Now that i know what's bothering you. . . let's solve this together. Walang bibitaw, okay Babe?" I assured him.

Hindi ko narinig ang sagot niya but I know him. Hindi siya bibigay.

Nareresolba niya nga ang issue ng bayan. Ang pangpersonal niya pa kaya?

Napabitaw ako ng yakap sa kanya ng may marinig akong tunog.

It's a phone ringing. But this time . . . Hindi iyon kay Dan Sergio kundi akin.

I looked at the screen.

Tatay Calling...

Am I tough enough to be with him?

You're Mine Mayor (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon