Üvey Babama Aşığım.

  "Hadi ama anneeee. Bunu yapmak zorunda mıyım?"

 "Angelina eğer bir kere daha ısrar etmeye kalkışırsan oraya gelir ve seni kendim giydiririm."

 "İyi be tamam."

Ne sevgiliymiş ya.

Annemle babam ayrıldığından beri -ben 4 yaşındayken ayrıldılar- annem sürekli birileriyle çıkmaya başladı. Sürekli olarak hep bir "arkadaşı" vardı. Ve bu malum arkadaşları, benimle yani annemin malum kızıyla tanışmaya hak kazanırsa, bu annemin o adamla biraz daha ciddi düşündüğünün kanıtıdır. Adamlar için aynısı geçerli mi bilmem ama annemin aklındakilere göre benimle tanıştıktan sonra ki aşama: evlenme.

 Şu ana kadar o kısma gelen sadece bir kişi oldu. Nişanlanmışlardı fakat adam annemi aldattı. Oysaki çok şeker bir adamdı. Biraz varlıklılar da. Anlatabildim mi? Hani her gelişinde hediyeler, annemin izin vermediği şeyi ona sormak falan. Anladınız siz.

 Babam, annemden ayrıldıktan yaklaşık bir sene sonra Diana ile evlendi. Şu anda 12 yaşında oğulları Jasper, 8 yaşındaki ikiz kızları, Monica ile Bianca ve 5 yaşındaki oğulları Alec var. Yani tamamen yeni bir hayatı var. Tabi ki ben her zaman onları ziyarete giderim ya da babam beni arar sorar. Diana'yı da çok severim.

 Annem çok hırslı biridir. Ve sanırım babamın ondan erken mutlu olmasına -bir 10-15 sene- hırs yaptı. Tabi kendi isteği de var. 

 17 yaşındayım ve annem ben 4 yaşından beri koca arayıp duruyor. Pardon arkadaş ediniyor. Kendisi 41 yaşında olmasına rağmen çok genç gözükür. O yüzden "arkadaş edinmesi" pek zor değil. Hadi amaa!! Kaç kere sapığı oldu bir bilseniz.

 Şu yeni adamla da yaklaşık iki aydır görüşüyor. Neydi adı... Hah evet; Thomas. Thomas McAvoy. Bu seferi farklı olur mu bilmem. Yani artık heyecanlanmayı ve merak etmeyi çoktan bıraktım. Ama annem, ne bileyim, biraz daha farklı. Sanki daha... Heyecanlı.

"Angelina. Geldi!"

"Tamaaaam."

Paldır küldür aşağı indim ve annemin arkasında yerimi aldım. Annem 32 diş gülümseyerek kapıyı açtı ve henüz göremediğim adama "Hoş geldin aşkım" diyip dudaklarına uzandı.

Tanrım, şimdi kusacağım.

En sonunda Thomas bana dönmeyi akıl etti.

"Vay canına. Grace, neden bana bu kadar mükemmel bir kızın olduğunu söylemedin? Merhaba ben Thomas McAvoy."

Bu ne be!! Bu adam abim yaşında. Ve o kaslar, o bakışlar, o yakışıklılık nedir öyle.

"Merhaba, ben de Angelina. Hoş geldiniz  McAvoy Bey."

"Tom. Bana Tom de lütfen."

 Bolca gülüşme, kahkaha, konuşmadan ve benim Tom'a sürekli attığım çapkınca bakışlardan sonra Tom gitti. 

"Çok iyi biri değil mi, Angel?"

"Evet, fena değil. Şey ben yatıyorum. İyi geceler."

"İyi geceler bebeğim."

Annemin yanından hemen uzaklaşmam gerekti çünkü Tom, o çok... çok mükemmel. Fazlasıyla.

 

2 hafta oldu. Tam iki hafta. Gariptir ki arada bir sürekli aklıma gelip durdu. Yaklaşık günde 23,5 saat falan. Ama sadece hayranlık. 

 Çünkü hayranlıktan başka bir şey olamaz. Olmamalı. Zaten olmazda. Öyle değil mi?