Gezgin Kuzel, yurt edindiği bir kenar mahalle entrikasının merkezinde, bizzat kendisi, kendi için tasarladığı kalıpların içerisinde yaşayan genç bir kızdır. Tecrübeli bir rotaya, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan dostlara, dikenli bir maziye ve k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9 DETTO 2
Bir tarafı canlı kalıp yanmaya devam eden közlerin üzerine Tayfun ince odunlar istiflerken omuzlarıma bıraktığı kalın poların uçlarını biraz daha sıktım. Şöminede küçük bir kule inşa eder gibi dizdiği her odunun ardından gözleri bana dönüyordu. Kule alev aldığında eğik bedeni doğruldu ve yeni yeni fark ettiği ıslak tişörtünün eteğini uçlarından tuttu ve yavaşça üzerinden çıkardı. Hafif nemli iri bedeninde bazı bölgeler hafifçe buz tutarak fazla beyaz teni kırağının altında kalmıştı. Göğsündeki tek tük tüyler bile buzun rengini almıştı. Çizgileri artık daha iyi görünüyordu. Artık o kadar kırmızı değillerdi ve kabuk bağlamışlardı. Biraz daha rahatlamak için yanı başımda yanmak için çatırdayan odun seslerine kulak verdim. Eliyle göğsünün üzerinde tutan buzu avcunun içerisinde eritmek için ovalarken gözleri bende değildi. Onu izliyor olduğumu anladığında ise gözleri yavaşça bana uğradı. Göğsünün üstünde eli durdu. Üzerimdeki ıslak kıyafetleri inceledi. Arkasını döndü ve gitti. Şöminenin üzerindeki saydam biblonun eğri büğrü görüntüsüne akseden görüntüsüne takıldı gözlerim. Çıplak sırtında, omuriliği boşluğunda alt alta üç tane, bu bulanık görüntüde bile seçilebilen benleri vardı. Gövdesine düz desenli bir kazak geçirmişti. Sonra eline başka bir kazak alıp yanıma döndü ve bana uzattı.
Bölge bölge vücuduma yapışmış olan kazağımı çıkardım ve elinden aldığım hoş kokusu burnuma kadar gelen yeşil kazağı hızla üzerime giyindim. Bir daha gitti Tayfun ve bu kez döndüğünde elinde içinde tuhaf, isimlerini dahi bilmediğim yemeklerle dolu iki adet şeffaf plastik kutular vardı. "Yemeğimiz yandı ve elimizde sadece bunlar kaldı." dedi yanıma oturduğunda.
"Bunları nereden buldun?" diye sordum.
"Tesiste bir seyyar satıcı kadın almam için çok ısrar etmişti." Elindeki çatallardan birini uzattı bana ve ben de aldım. "Önce ben deneyeyim." dedi. Tek tek tatlarına baktı. Yemeği çiğnerken oynayan dudaklarını izliyordum. Hoş görünüyordu. Yemek yerken Murat kadar kibar ve Ufuk kadar da kaba değildi. Ağzına aldığı parçalar fazla iriydi fakat dudaklarını kapadığında sanki içerisine ince bir salatalık dilimini sıkıştırmış gibi görünüyordu. Kendisini izlediğimi fark ettiğinde gülümsedi ve beni de yemem için teşvik etti.
"Kabak çiçeği değil mi bu?" diye sordum yemeklerden biri için. İçerisine baharatlarla pişirilmiş pirinçlerin sıkıştırılmış olduğu bitkinin görüntüsü kabak çiçeğini andırıyordu.
"Kadın Ege'li olmalı. Hatta tatlıya bakılırsa Seferihisar'lı. Bu tatlı orada yapılıyor." dedi çatalıyla hamur işi gibi görünen yiyeceği gösterirken. Ağzımdaki lezzetli lokmayı yuttuğum gibi tatlının da tadına bakındım. Hissettiğim tatminlikle gülümsedim. "Ne oldu?"
