(CHARLOTTE POV.)
Ik zit op bed te wachten op zayn. Het is nu 3 weken verder en ik mag eindelijk naar huis! Het begon me enorm te vervelen hier in het ziekenhuis. "Hi babe!" zegt zayn als hij binnenkomt. "Hay!" zeg ik en geef hem een kus als hij naast me op bed zit. "ready to go?" zegt hij en slaat zijn arm om mijn schouder heen. "Ja ik ben me enorm aan het vervelen hier!" zeg ik en leg mijn hoofd op zijn schouder. "Shall we go then?' zegt hij en drukt een kus op mijn kruin. Ik knik en pak mijn krukken. Ik moet nog wel met krukken lopen zodat er niet super veel druk op de wond komt te staan. Zayn pakt mijn tas en we lopen voorzichtig naar de auto. Zayn houdt de deur voor me open en helpt me de auto in en legt daarna de tas en krukken in de achterbak. Hij stapt zelf ook in en we rijden weg van het ziekenhuis. "Happy to be home?" vraagt zayn als we voor zijn huis parkeren. "Je wil niet weten hoe graag ik nu de deur zou gaan knuffelen!" zeg ik en kijk hem met een grijns aan. "I also can be your door!' zegt hij en wenkbrauwiebeld. Ik lach en geef hem een kus. "I hope that's not something you do with your door" zegt zayn en steekt zijn tong naar mij uit. Ik schud lachend mijn hoofd en gooi mijn deur open. "What are you doing?" vraagt zayn terwijl hij zijn deur ook open gooit. "Ik stap uit wat denk je dat ik doe?" zeg ik en wil verder uit de auto klimmen maar voel al 2 armen die me ondersteunen. "zayn ik kan heus wel zelf een stukje lopen naar de achterbak hoor!" zeg ik ligtelijk geiriteerd. "Im not gonne take the risk that your wound rip open!' zegt hij en leidt mij naar de achterbak waar hij mijn krukken uit pakt. Ik zucht en pak ze aan waarna ik samen met zayn richting de deur loop. Net als ik de deur open wil doen vliegt hij open en verlies ik half mijn evenwicht. Zayn pakt me meteen vast een geeft me een 'ik zei het toch!' blik. Ik geef hem een nijdige blik maar word onder broken door harry en niall die me om de hals vliegen. Ik lach "jognens ik heb jullie 2 dagen geleden nog gezien!" zeg ik nog steeds lachend. "ja maar niet thuis! DUUHH!" zegt niall en maakt een soort bitchi duh gebaar. Als de jognens me eindelijk los gelaten hebben lopen we naar binnen en laat ik me voorzichtig op de bank zakken. "Wat wil je drinken?" vraagt niall vanuit de keuken. "Ik hoef even niks maar bedankt!" zeg ik terug. "Ik ben erg moe ik ga denk ik maar even slapen." zeg ik en sta voorzichtig op. Na veel geklungel is het me gelukt de trap op te komen. Ik zet mijn krukken tegen de muur aan en ga voorzichtig in bed liggen. Als ik bijna lig te slapen gaat de deur open en komt zayn binnen lopen. "Im sorry did i wake you?" zei hij en keek me schuldig aan. "Nee het is goed" zeg ik slaperig. "Uhm.. why were you so grumphy when we got out of the hospital?" zei hij en ging op de rand van het bed zitten terwijl hij mij aankeek. "Zayn ik zat nog onder de morfine (hoe schrijf j dat?!) en was doodmoe!" zei ik en ging voorzichtig rechtop zitten. "Im sorry i hade to know that i was mean to you im sorry..." zegt hij en kijkt schuldig naar zijn handen. "zayn het is goed" zeg ik en ga dicht tegen hem aan zitten. "Why are you so sweet?" zegt zayn en slaat zijn arm om me heen. Ik grinnik even. "But you have to get some sleep." zegt hij en geeft me een kus op mijn slaap. Ik knikte en ging weer in bed liggen. "I will wake you up later okay?" zegt zayn en geeft me een kus. Ik knikte weer en toen zayn de kamer uit was viel ik langzaam in slaap....
_____________________________________________________________________________-
Sorry ik had totaal geen inspiratie ik heb wel ideeën maar daar moet ik eerst komen met mijn verhaal en in die tussentijd weet ik dan niks dus eht zal wel een tijdje flut hoofdstukken zijn :( Maar daarna hoop ik dat ik het idee voledig uitgewerkt heb en alles.... Bedankt voor lezen! XOXO
