Zihnindeki kelimeler ilk kez anlam kazanabilmişti o an.
Tam o an.
Ruhunun geceyle karıştığı,
karanlığın içinde yok olduğu,
büyük gri bulutun ağladığı,
ağacın aniden göğe doğru savrulduğu ve yaprağın yere düştüğü an...
"Hangimiz Sarah?"
•••
"Gerçekl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açık pencereden içeri giren güneş ışığı mutfağı koyu turuncu rengine boyamıştı. Bayan Jessica düşünceli bakışlarla güneşin yavaş yavaş gökyüzüne tırmanışını izliyordu. Eliyle önündeki masaya ritmik vuruşlarla dokunurken Sarah'ın geldiğini fark etmemişti.
"Günaydın."
Aniden irkildi ve arkasını döndü. Üstünde yıpranmış geceliği ile boş gözlerle onu izliyordu Sarah.
***
***
Arabada, okula doğru hızlı adımlarla yürüyen Sarah'a bakıyordu. Koyu gözleriyle her ayrıntıyı inceliyordu Jessica.
Sarah okula girdiğinde, birkaç saniye daha arabanın içinde bekledi. Sonra kapıyı, heyecandan titreyen elleriyle açtı.
Bunu yaptığına gerçekten inanamıyordu. Planını tekrar gözden geçirip arabadan çıktı.
Şiddetli rüzgar saçlarına saldırırken gözlerini sık sık kırpıyordu. Uzun kahverengi botlarıyla ağır ağır okulun girişine doğru yürüdü.
Camdan kapının kenarları, gri metalle kaplıydı. Üstünde ise birkaç poster ve yazı bulunuyordu.
Sağ eliyle kapı tokmağını kavrayıp ileri doğru itti.
Kızının, onu takip ettiğini görmesinden korkuyordu. "Bunu yapabilirsin Jessica" diye geçirdi içinden.
Botlarının yere her temas edişinde çıkardığı sesler okulun duvarlarında yankılanırken umursamamaya çalışarak merdivenlerden yukarı çıktı. Çok fazla birilerinin olmaması onu sevindirmişti. Yüzünde her zamanki anlaşılmayan ifadesiyle, Sarah'ın sınıfının olduğu kata geldi. Uzun koridora çıkmadan önce başını öne eğip etrafına bakındı. Koridorun ilerisinde birinin olduğunu görünce heyecandan kıpırdandı. Bomboş koridorda bir gölge vardı. Kim olduğunu anlayamıyordu. Uzaktan sadece uzun saçları ve ince bacakları gözüküyordu. Gölge yavaş yavaş yaklaştı. Her adım attığında yüzü biraz daha gözüküyordu. Kalbi hızlandı. Sarah olduğunu düşünüyordu.
Bir adım daha yaklaştı gölge. Jessica korkudan ne yapacağını bilemedi ilk başta. Arkasını döndü ve botlarını çıkarıp eline alır almaz indi merdivenlerden. Tüm hızıyla indi.
Sarah'ın sınıfının olduğu katın bir altındaydı şimdi. Botlarını tekrar giyip biraz dinlendi.
Nefes alış verişleri düzene girdiğinde kendine güvenen adımlarla tekrar yukarı çıktı. Uzun koridor karanlıktı. O yüzden çok iyi göremiyordu. Soluna baktı. Kimse yoktu. En ufak bir hareket göremedi. Sağdan gelen konuşma sesleriyle birlikte başını o yöne çevirdi. Yine aynı kişi, yine aynı koridorda yürüyordu. Bu sefer daha uzaktaydı. Arada sırada konuşuyordu kendi kendine. Sesi duyulamayacak kadar az ve boğuk çıkıyordu. Fısıltı gibi hafifçe dokunuyordu kulaklarına.
