Ντριιιν ντριιν ντριινν... Τι στο..; Ααααα το ξυπνητήρι Σαββατιάτικα! Θα το χω ξεχάσει απ'τις καθημερινές.
"Παναγία μου! Πως είμαι έτσι ;; "
Είπα κοιτώντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη. "Δε θα ξαναεπιχειρησω να κοιτάζω στο καθρέπτη τα πρωινά"
Ναι συνηθίζω να μιλάω μόνη μου.
Πως έχω καταντήσει έτσι;;
Άκουσα φωνές από κάτω και ξεχνώντας ότι είμαι σαν τρελή κατεβηκα γρήγορα γρήγορα να δω τι γινεται.
Μόλις κατέβηκα εντόπισα από που ακούγεται ο θόρυβος και πλησίασα.
Ειναι στην κουζίνα.
Μπορώ ξεκάθαρα να ακούσω τη φωνη μαμάς.
Αλλά ναι.. Πρέπει πρώτα να συστηθω. Με λένε Μαρίνα Αναστασιάδη(τυχαιο) , απόλυτα ελληνίδα, στη δεύτερα Λυκείου.
Ειμαι 16,5 και όχι κάτι το ιδιαίτερο εμφανισιακά...
Τα αγόρια στο σχολείο μου; Λιγα που να είναι καλά.
Καλά με όλες τις έννοιες.
Μπορεί κάποιος να περιέγραφε την ζωή μου <<βαρετη>> ή <<συνηθισμένη>>, έτσι ειναι.
Τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα σημαντικό, όλα είναι κάθε μέρα ίδια, το ίδιο βαρετα.
UPDATE: κοιταω τα πρώτα κεφάλαια τώρα που γράφω το κεφάλαιο 65! Ειναι απαίσια τα πρώτα κεφάλαια! Γράφω χαλια και τα κεφάλαια είναι μικρά! Η συνέχεια είναι πολύ πολύ πιο ωραιααα! Ολα αλλάζουν τελείως!
______________________________________
Γεια σας ! Το "Μάχη Με Τον Έρωτα" είναι η πρώτη ιστορία που γραφω.
Αν σας αρέσει πατήστε το αστεράκι και σχολιαστε αν θέλετε να συνεχίσω.
Θα βάζω τακτικά νέα παρτ. Λογικά κάθε μέρα.
Μέχρι το παρτ 2 φιλάκια ...τα λεμε!
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μαχη Με Τον Ερωτα
FanfictionΗ θερμότητα του σώματός του με έκανε να θέλω να τον πλησιασω κι άλλο ακόμη και αν η καρδιά μου ούρλιαζε για διέξοδο και εγκατελειπε.. Με τον δείκτη του έκανε μια κίνηση και χάιδεψε τον λαιμό μου μου, ποτε το άγγιγμα του δεν ηταν τόσο έντονο και γεμά...
