Bir kız...
Bir de ses...
Hayalet bir ses...
Ama gerçek. Biraz da doğa üstü...
《Korku kitabı değildir.》
Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu.
Biraz zaman korktu. Bira...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçimde bir boşluk oluşmuştu. Çünkü tam 9 saattir o garip hayali sesimi duymamıştım. En son bana hoşçakal demişti.
Ne yani hayali sesim, ben ondan korkuyorum ve git dedim diye darılıp gitmiş miydi?
Nasıl hissetmeliyim. Rahatlamış? Evet kesinlikle böyle hissetmeliyim. Rahatladım. Şu an odamda tavan ile bakışıyorum. Aslında hala korkuyorum. Her an gelip gitmedim bir yere diyecek diye.
Gitmesi iyi oldu. Her an benimle olan bir hayali sesim yok artık.
Yani günlük rutin sıradan aksiyonsuz hayatıma geri dönebilirim.
Bence de en iyisi bu.
"Yağııız. Git bana su getir." Odamda tavan ile bakışırken yan odadaki kardeşimden su istedim. İşinin adı ne getirsin işte.
Annem, kalk kendin al adlı kısa şiirini okuduktan sonra oflayıp yataktan kalktım. Su en az çikolata kadar değerliydi. Boğazım kurumuştu sonuçta.
Mutfaktan su aldım. O sırada annem, oturma odasından 'bana da getir kızım' diye bağırınca. Ona 'kalk kendin al' diyecek cesareti bulamadım kendimde. Ağzıma sıçardı.
Son dokuz saattir cidden kendime dönüş yapmıştım. Rahattım var mı ötesi? Her an benimle konuşan başka bir ses yoktu yani.
Anneme suyu götürdüm ve son bir haftadır boşladığım derslere yoğunlaşmaya çalıştım.
Odamda biraz ders çalıştıktan sonra uykum geldi ve yatağa yattım.
Aksiyonsuz bir güne hoşçakal dedim ve kendimi uykuya teslim ettim.
Sabah annemin okula geç kaldın seremonisini dinleyerek uyandım ve yataktan kalkarak banyoya gittim. Üzerimi değiştirip kahvaltı yapmadan evden çıktım.
Belki de son günlerde duyduğum o ses gerçekten bilinç altımın bir oyunuydu. Ama benimle konuşuyordu.
Git dedim gitti. Neler oluyordu?
Ayrıca kaldırımdaki çocuğun sülalesine kadar söylemişti bana. Bilinç altımın bir oyun oynayıp oynamadığını öğrenmek için o çocuğu bulup sormam gerekiyordu.
Sadece ismini öğrensem yeterdi. Hayali sesim ne demişti?
Egemen Çınar.
O çocuğu bulmam gerekiyordu. Hayali sesime göre ilerideki üniversite de okuyordu dimi?
Okuldan sonra o üniversiteye gidecektim. Belki saçmalık. Ama bunu yapacaktım. Gidip onunla tanışacaktım.
Koskoca üniversitede nereden bulacaktım çocuğu? Ah Derin kabul et delirdin işte.
