The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 4

Die maandag na het weekend was alles weer normaal. Zondag had ik met een kater op bed gelegen, Crissy was er net zo erg aan toe als ik, al hadden we wel een super avond gehad.

Verder had ik ook niks meer van Niall gehoord, wat misschien ook maar beter was. Crissy kon niet stoppen met praten over hem, wat begrijpelijk is, want hij had een diepe indruk achter gelaten.

'Denk je dat hij op school is?' Vraagt Crissy. 'Ik weet het niet, we moeten er niet zo veel over nadenken, we lijken we obsessed,' lach ik. Raar genoeg heb ik Niall nog nooit op school gezien, zelfs niet in de pauzes.

Het tweede uur zit er bijna op, waarna we pauze mogen gaan houden. Het grootste deel van mijn leven bestond uit school, jammer genoeg. Daarnaast is hier in Ierland niet veel te beleven.

Ik ben verhuisd naar Ierland, maar zelf komen we uit Nederland. Ik woon met mijn moeder en zusje in Ierland, mijn vader woont in Nederland, waar ik niet echt veel van hoor. Mijn moeder wou ergens opnieuw beginnen, en ik kon niet begrijpen dat ze dat in Ierland wou doen.

Ze hield niet van rustige plekken, althans dat dacht ik.

Als ik mijn school afgemaakt heb, ga ik terug verhuizen.

Dat hoop ik.

'Hallo, Catherine, de bel is gegaan,' ze zwaait met haar hand voor mijn ogen, ik knik, en pak mijn tas. Veel levenservaring kon je hier niet op doen.

Terwijl ik nog in mijn gedachten zit, word ik eruit gehaald door een hysterische Crissy. 

'Kijk! Kijk! Daar zit Niall, daar, aan die tafel!' Ze wijst met haar vinger in de richting waar Niall zit. Niet dat het mij veel uitmaakt, het is Niall maar, geen beroemdheid.

Natuurlijk was het aardig van hem om mee naar mijn huis te lopen, maar meer dan dat was het ook niet. Blijkbaar lag Crissy in zijn logeerkamer, daar was ze in slaap gevallen. Een van de andere Rugby spelers heeft haar naar huis gebracht.

'Laten we nou gewoon ergens rustig gaan zitten,' fluister ik. Terwijl ze een tafel zoekt pak ik een banaan uit mijn tas. 

Als we rustig aan een tafel gaan zitten, word ik aangestoten door Crissy. Ik kijk op van mijn telefoon en geef haar een chagrijnige blik. 

Door haar uitdrukking weet ik dat ik naar de andere kant moet kijken. 

'Uh, hey,' glimlacht hij. 'Hey Niall, alles oké?' Hij haalt een hand door zijn perfecte blonde haren. Wat doet hij hier nu? 

'Ja, met mij wel, met jou?' Ik knik. Iedereen kijkt ons aan, wat het nog ongemakkelijker maakt. 'Zou je even mee willen lopen?' Ik zucht, wat wilt hij nou van me?

'Ja, natuurlijk,' glimlach ik. Ik geef Crissy een verbaasde blik, terwijl ze een duim opsteekt. 

We lopen weg van de aula naar een afgezonderde plek. Stiekem borrelen er zenuwen in mijn buik, en ik weet niet waarom. 

Waarom neemt hij me nou mee? 

'Wat is er?' Vraag ik aan hem. 'Je maakt me nerveus, weet je dat,' fluister ik zacht. Zijn mondhoeken gaan lichtjes omhoog. 

'Ik vind het leuk als ik je nerveus maak, ik zie het aan je,' ik bijt op mijn lip door zijn woorden. Ik snap niet waarom hij dit allemaal zegt. 

'Nou, ik wou gewoon vragen of dat alles nog goed is gekomen toen ik je naar huis had gebracht.' Zijn woorden zijn subtiel, maar laten mijn hart toch sneller kloppen. Dit is niet goed, mijn hart zou nu niet zo snel moeten kloppen.

'Ik ben op de bank in slaap gevallen, mijn moeder had me 's ochtends gevonden,' lach ik. 'Was ze niet boos?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ze is het wel gewend.'

'Kan ik weer terug naar Crissy?' Vraag ik aan hem, ik wil hier niet langer met hem zijn. Het is zo raar als ik dat zeg, andere meisjes zouden er alles voor doen om zo met hem een op een te kunnen praten.

'Er is nog één ding wat ik aan je zou willen vragen,' zijn witte tanden komen tevoorschijn, door het glimlachen. 'En dat is?'

'Zou je alsjeblieft een keer naar onze wedstrijd willen komen kijken, alsje-,' ik begin te lachen. 'Is dat nou serieus waar je me voor meenam? Om te doen alsof je nerveus bent en dan vragen of ik naar je wedstrijd kom kijken? Nee, nee dank je, Niall Horan.'

Ik draai om en loop terug naar mijn tafel. Wat denkt hij wel niet, eerst bijna heel de aula op stelten zetten en dan met zo'n stomme vraag komen.

Crissy ziet mijn gezichtsuitdrukking en weet al hoe laat het is. 

'Wat is er gebeurt?' Vraagt ze aan me. Een teleurstellend gevoel bekruipt me, en ik weet niet waarom. Misschien omdat ik iets anders verwacht had.

'Hij vroeg eerst aan me hoe het nog was afgelopen, daarna vroeg hij of ik naar zijn wedstrijd wou komen kijken, echt heel raar.'

Crissy begint te lachen. 'Dat meen je niet? Dat doet hij bijna bij elk meisje, vragen of ze komen kijken naar zijn wedstrijd, omdat ze dat leuk vinden.'

'En het leuke aan dit verhaal is, Crissy, dat ik Rugby haat en hem gezegd heb dat ik niet kom kijken.' Lach ik en eet mijn banaan verder op. 

Ik draai me om en kijk naar hem, zijn ogen kijken richting mij. 

Die blauwe ogen zijn echt niet zo zeeblauw als je denkt, dat je dat maar weet Niall.

A/N

Hii everbody! Als eerste wil ik iedereen een fijn pasen wensen! Dat we allemaal lekker van die chocolade paaseieren en paashazen mogen snoepen!

Vergeet natuurlijk niet te stemmen, en als je het leuk vind om een reactie achter te laten!

Thank you!