Κατευθυνόμαστε προς τη μεριά της θάλασσας και με οδηγεί στην παραλία που το καλοκαίρι είναι γεμάτη με ομπρέλες, ξαπλώστρες και τόσο κόσμο που δεν έχεις που να κάτσεις. Σε αντίθεση με τώρα που επικρατεί ερημιά γιατί είναι χειμώνας. Ποιος λογικός άνθρωπος θα έπαιρνε σβάρνα τις παραλίες αυτήν την εποχή; Δεν κουβαλάν όλοι την τρέλα του Άλκη! Εκείνος άνετος κάθεται στην άμμο και μου λέει να κάνω κι εγώ το ίδιο.
«Όχι, ευχαριστώ, προτιμάω να μείνω όρθια.»
«Μη μου πεις ότι είσαι τόσο μη μου άπτου που φοβάσαι μη λερώσεις τα ρούχα σου, πριγκίπισσα!»
«Όχι, βέβαια, απλά το μαύρο παντελόνι δεν είναι ότι καλύτερο για αυτές τις περιπτώσεις, θα γεμίσω άμμο.»
«Στα λόγια μου έρχεσαι πάλι. Θα κάτσεις τελικά ή θα στέκεσαι από πάνω μου σαν τον Χάρο;»
«Καλά για να μην λες!» του κάνω την χάρη και κάθομαι δίπλα του.
«Δεν είναι πολύ ωραία εδώ; Πάντα με χαλαρώνει να βλέπω τη θάλασσα.»
«Κι εμένα, αυτό το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας που ενώνεται μ'αυτό του ουρανού με μαγεύει, νιώθω την απεραντοσύνη του κόσμου. Συνειδητοποιώ πόσο μικροί είμαστε και ότι προβλήματα έχω αμβλύνονται.»
«Έχεις δίκιο και για μένα αποτέλεσε στήριγμα ένα διάστημα που δεν είχα από που αλλού να πιαστώ.» λέει και το ύφος του σκοτεινιάζει για λίγο.
Πολύ θα ήθελα να μάθω τι εννοεί, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει να προσθέσει κάτι άλλο, οπότε για να μη φανώ περίεργη αποφασίζω να πω κάτι πιο ανάλαφρο.
«Από μικρή ονειρευόμουν να μένω σ'ένα σπίτι που θα μπορώ να βλέπω τη θάλασσα από το μπαλκόνι μου. Να ανοίγω τα παράθυρα και να μυρίζω τον καθαρό αέρα, να ακούω τα κύματα που χτυπάνε στην ακτή.»
«Τι άλλα όνειρα κάνεις για τη ζωή σου, εκτός από το παραθαλάσσιο σπίτι;»
«Δε ζητάω πολλά. Θέλω να βρω μια καλή δουλεία πάνω στο αντικείμενο μου, αν κι αυτό στις μέρες μας δεν είναι τόσο εύκολο, και κάποια στιγμή να αποκτήσω οικογένεια.»
«Οπότε ψάχνεις από τώρα τον γαμπρό;»
«Υποτίθεται ότι κάνουμε μια σοβαρή κουβέντα, γιατί θέλεις να τα διακωμωδείς όλα; Για το μέλλον μίλησα, όχι για τώρα!»
«Εντάξει, μην αρπάζεσαι με το παραμικρό!»
«Εσύ τι όνειρα κάνεις;»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μεγάλες Αγάπες
RomanceΗ Τζένη έχτιζε τοίχους μια ζωή μέχρι να έρθει κάποιος να τους γκρεμίσει. Μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη? Και αν ναι πόσο μπορεί να κρατήσει η ευτυχία? Υψηλότερη θέση: #2 in Romance
