AŞK YARASI (TAMAMLANDI)

27. Bölüm

Bu bölümü @romanticgiirll e ithaf ediyorum.  Umarım beğenirsin. ♥♥♥

----------

Sabah erkenden kalkıp Kerem için peynirli poğaça yapmıştı Zeynep. Aslında gerek yoktu, Kerem zaten yemek yiyordur, ama yine de içinden geldiği için yapmıştı. Hem yapmak ona yorgunluk değil mutluluk veriyordu.

Sabah evde kahvaltısını yaptı ve ilaçlarını attı. Dün geceden sonra toparlanıp, kendine geldi. Artık üzülmek yoktu.

İşlerini halledip evden çıktı ve arabasıyla şirkete geldi. Kerem’in odasına girdi. Ama yerinde değildi. Birazdan geleceğini düşünerek oturup beklemeye başladı.

Birkaç dakika sonra Kerem, Burcu ile birlikte gülerek odaya girdi.

Burcu “Biraz öyle oldu.” Deyip kahkaha atarken Kerem de gülerek eşlik ediyordu.

Zeynep’i bir anda görünce yüzündeki gülüşü sildi Kerem. Bu saatte onu odasına görmeyi beklemiyordu. Zeynep sinirle ve kırgınlıkla Kerem’e bakarken Kerem hiçbir şey demeden yerine oturdu.,

“Zeynep Hanım siz de mi buradaydınız?” deyip masanın yanındaki koltuğa Zeynep’in karşısına oturdu Burcu.  

“Evet. Sevgilime günaydın öpücüğünü vermeye geldim.”

Kerem’e “Bir şey çaktırırsan seni öldürürüm.” bakışı atarak yanına gitti. Zeynep’in bakışlarından kıskançlığının tavan yaptığını hisseden Kerem hiçbir şey diyemedi.

 “Günaydın sevgilim.” diyerek dudaklarının köşesine yumuşak bir öpücük bıraktı.

“Günaydın.”

Kerem’in kalbinden sıcak bir şeyler aktı. Zeynep’e olan özlemi her geçen gün büyüyordu. Yanındayken dokunamamak ne zormuş…

Zeynep yanıt almanın verdiği keyifle poğaçayı alıp Kerem’in önüne bıraktı .

“Sana yaptım aşkım. Afiyetle yersin!” dedi Zeynep imalı ses tonuyla. Sanki “Yeme bak sana ne yapıyorum.” Der gibiydi. Hareketlerinin tuhaflığı yüzündeki mimikler bile kıskançlığını ortaya koyuyordu. Kerem Zeynep’in söylediğine olumlu anlamda kafasını salladı.

“Burcu artık gitsen mi? Bizde sevgilimle baş başa kalsak.”

“Şirkette ve çalışma saatleri içinde olduğunuzu hatırlatmak isterim. Üstelik bizim Kerem Bey ile işlerimiz var. O yüzden siz çıkın bence.”

“İşler bekleyebilir.”

“Zeynep işlerim var.” Dedi Kerem. Zeynep kulaklarının duyduğu şeye inanmak istemedi. Gerçekten çok bozuldu. Yine de beli etmemeye çalışarak odadan çıkarak kapıyı hızla çarptı.

Kendi odasına girip derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştı. Gözleri doldu ama yaşları geri gönderdi. Ağlamayacaktı!

Sakinleşince dün gece yaptığı çizimlere göz atmaya başladı. Saat üçte uyumuştu ve sabah altıda uyanmıştı. Sadece üç saat uyumuştu. Çok uykusuz ve yorgundu. Ama Kerem’i görünce kanatlanıp uçmuştu uykusu ve yorgunluğu.

Toplantı yarım saat sonra başlayacaktı. Yarım saat boyunca çizimlerine, taslaklara göz attı Zeynep. Ama aklı Kerem ve Burcu’daydı. Kerem’e güveni sonsuzdu. Onun kendisine yanlış bir şey yapmayacağına emindi. Kerem’den asla şüphe etmezdi. Ama Burcu’ya hiç güvenmiyordu ve hiç sevmiyordu o şıllığı!

Toplantı saati gelşnce çizimlerine alıp toplantı odasına gitti. Kerem, Görkem, Miraç ve Burcu oradaydı. Zeynep’ten sonra bazı çalışanlar geldi ve toplantı başladı.