unstoppable | yoongi

~3~

Herkese selam.

Uzun sürse de bölüm yazmayı başarabildim. Vote atmayı, ve düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın. Hikayenin devamı için bu önemli. İyi okumalar. J

'' Sana onun peşini bırakmanı söylemiştim. ''

Jimin' in konuşması üzerine gözlerimi devirdim. '' Peşinde olduğum falan yok. Saçma şeyler kurma kafanda. ''

Yoongi' yi o halde gördüğüm an aklıma Jimin' i aramaktan başka bir çare gelmemişti. Ve okulun yakınlarında bir hastaneye gelmiştik. Daha tanışalı uzun bir süre olmasa da onun için endişeleniyordum.

Yani kim endişelenmezdi ki?

Sadece iyi olmasını istiyorum diyerek kendimi geçiştirmeyi denedim. Kafamda beliren küçük seslere aldırış etmemeye çalıştım çünkü hislerim Yoongi' nin gerçekten tehlikeli biri olduğunu söylüyordu.

Bir süre konuşmamaya devam ettik. Bi ara beni süzdüğünü fark ettim; çünkü pijamalarımla dışarıya fırlamıştım. Komik bir halde olduğumu tahmin edebiliyordum. Hafifçe kıkırdadı, ama cevap vermemeyi tercih ettim.

Doktorun odadan çıkmasıyla yanına koştuk. '' Nasıl ? ''

'' Yaralarını tedavi ettik. '' diye cevapladı. '' Serumu bittiğinde çıkabilir. ''

Teşekkür ettikten sonra içeri girdik. Yoongi' nin gözleri kapalıydı fakat uyanık olduğu belliydi. Ellerini hareket ettirip duruyordu. Bi süre sonra gözlerini açtı.

'' Hyung, iyi misin? ''

'' İyiyim. '' Gülümsemesini ilk defa bu kadar samimi görüyordum ve açıkçası içimi eritmeye yetmişti. Normalde sert yapılı biriydi, gülümsemesini öyle herkese göstermezdi. Hareketleri beni neden bu kadar etkiliyordu? O beni arkadaş bile görmediği halde, neden etkileniyordum?

Kendime hakim olmaya çalıştım ve bir adım geri gittim. Tavırlarından çekiniyordum.

'' Nasıl haberin oldu diye sorardım ama... sanırım tahmin edebiliyorum. '' Cümlesi bittikten sonra bana baktı. Öyle bakmasındansa hiç bakmamasını tercih ederdim çünkü benden nefret ediyormuş gibiydi. Sadece yardım etmeye çalışmıştım ama bu çocuk hiçbir şeyden memnun kalmıyordu. Kafam gitmişti fakat jiminin sesini az çok duyabiliyordum.

'' O yardım etmeseydi şimdi durumun kötü olabilirdi, hyung. ''

'' Ah, yapma lütfen Jimin-ah. '' sesi yine iğreniyormuş gibiydi. Hissettirmek istediği şeyi anlamıştım. '' Sen ne ara böyle kızları bana karşı korur oldun? ''

'' Sen ne demek istiyorsun? ''

Gözlerini bana çevirip cevapladı. '' Niyetin belli. Peşimde dolanan diğer ucuz kızlardan farkın yok. ''

Sanırım bu laftan sonra burada durmam gurursuz olduğumun göstergesi olurdu. Gözümden düşecek olan bir damla yaşı engelledikten sonra hızlıca odadan çıktım. Ama daha fazla durduramamıştım. İstemeden de ağlamadan duramıyordum. '' Aptal. Bir iki gün önce tanıdığın çocuk için neden ağlıyorsun? Aptal! ''

-Senden nefret ediyor.

-Sen ona yardım etmeye çalışsan da o sana böyle bakmaya devam edecek.

-Daha fazla haddini aşma.

Kendime saydıra saydıra hastaneden çıktım. Ne yaparsam yapayım faydalı olmuyordu. Yardım etsem de, etmesem de sonunda üzülen ben oluyordum. Neden bu kadar zor biriydi ki?