Butterfly ; Taehyung

15

"Chae Rin hadi gel yemek hazır" Akşam yemeğini Taehyung hazırlamıştı ve yemek konusunda ne kadar başarılı olduğunu bilmiyordum.Televizyonu kapattıktan sonra koltuktan kalktım.Mutfağa doğru ilerledikçe yemeğin kokusu daha belirgin oluyordu.

Mutfağa tamamen girdiğimde tabağa koyulan makarnaların güzelce süslenmiş olduğunu gördüm.

"Ne oldu? Beğenmedin mi yoksa?"

"Beğendim,beğendim..Genelde bizim evde makarna süslenerek tabaklara konulmaz da ondan garip geldi" gülümseyip sandalyeye oturdum.

"Anladım" Taehyung'ta sandalyeye oturdu. "Aslında bir kaç yemek daha yapabiliyorum ama makarna yapma konusunda daha becerikliyim."

"Anlıyorum" Tabağımdaki yemeğin yarısına gelmiştim.

"Taehyung bir soru sormak istiyorum"

"Tabi sor"

"Anneni hiç görmeye gidiyor musun?" Bana bakıp elindeki çatalı tabağının kenarına bıraktı.

"Gitmiyorum..Bana ait olan bir suçu annem öderken onu görmeye gitmeye utanıyorum.Hapishaneden ne zaman çıkacak bilmiyorum ama çıksa bile benim gibi babasını öldüren bir evlatla yaşayacağını sanmıyorum.Diyelim ki eve geldi onun yanında ben vicdan azabı çekerek yaşamayacağım için büyük bir ihtimalle başka bir yerde yaşarım"

"Nerde yaşayacaksın Taehyung?"

"Bir pansiyonda yada ucuz bir kiralık evde"

"Peki ya para işi?"

"Okulu bırakır işte çalışı-" Hışımla ayağa kalktığım için sandalye geriye düşmüştü.

"Okulu bırakmak ne demek! Okuldan sonra çalışabileceğin işler varken okulu bırakmana izin veremem! Ayrıca annen senin geleceğin kötü olmasın diye senin yerine hapishanede şuan! Annen için liseyi ve üniversiteyi bitireceksin!" Konuşmam bitince Taehyung ayağa kalktı.

"Sanane! Benim hayatım benim kararlarım! İster okulu bırakır ister bırakmam! Buna sen karar veremezsin! Hem neyim olarak benim için kararlar veriyorsun?!" Dedikleriyle kalbimde bir acı oluştu..Sesimin titremesine izin vermeden konuştum.

"Haklısın ben senin neyinim ki? Sadece sıradan birisi belkide senin için hiçbir şey değilim" Mutfaktan çıkıp kaldığım odaya gittim.Ceketimi giyip kapşonumu geçirdim.Dışarda eşyam olmadığı için iki çantamı sırt sırtıma alıp dışarı çıkınca Taehyungla karşılaştım.Bir şey demeden dış kapıya yöneldim.Kolumdan tutup beni kendine çevirdi.

"Nereye gidiyorsun?"

"Sanane? Ben senin neyinim ki soruyorsun? Merak etmene de gerek yok" Kolumu kurtardıktan sonra kapıyı açtım ama bu sefer tekrar kolumdan çevirip dudaklarını dudaklarımla buluşturdu. Ondan ayrıldığımda yüzüne tokat attım.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?! Senin iyiliğini istedim ilk başta senin hiçbir şeyimmiş gibi konuştun şimdi gelip öpüyorsun. Ne istiyorsun Taehyung ne?" Konuşmaya çalıştığı elimle susmasını istedim.

"Şimdi hemen konuşma yoksa kötü olacak..Sinirli halimi senden çıkarmak istemiyorum.Sadece düşün ne istediğinle ilgili." Diyip evden koşarak çıktım.Arkamda olmadığını farkedince yavaşca yürümeye başladım.Bundan sonra tek gidebileceğim yer ailemin yanındaydı.

   Evin önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve kapıyı çaldım.Kapı açılınca boynuma sarılacak bir anne beklemiyordum.

"Tanrım nerelerdeydin sen?"

"İçeri geçelim her şeyi anlatacağım"

"Peki"

İçerde tekli koltuğa oturmuş karşımdaki ikili koltukta annemle babam vardı.

"Yasaklarınız fazla üzerime gelip beni sıkıyordu.Benimde bir hayatım vardı ve siz her şeye yasak koyduğunuzda bu hayatı yaşayamıyormuş gibi hissediyordum.Bir kaç gün uzakta kalmak için bir pansiyonda kaldım."

Söze ilk annem başladı. "Chae Rin bu yasaklar senin iyiliğin içindi."

"İyiliğim için olsa evden kaçar mıydım anne?"

Ardından babam konuştu. "Tamam yasaklar kalkacak ama derslerine çalışacaksın ve iyi bir not getireceksin"

"Tamam baba.." Koltuktan ayağa kalktım. "Odama çıkıp dinleneceğim" dedikten sonra odama çıktım. Çantaları yere attıktan sonra kendimi yatağa attım.