Geçenlerde yeni bir rulo tuvalet kağıdını açayım dedim. Ve o güne kadar fark etmediğim bir şeyi fark ettim. Bu tuvalet kağıdı bile hayata tutunuyormuş, bunu fark ettim. Tuttum ucundan ki açayım diye. Yapışkanını bırakmak istemediğini fark ettim. Sanki tüm kuvvetiyle hayata tutunuyor gibiydi. Yok olmak istemiyor gibiydi. Çünkü bir kez açılırsa biter yani o tuvalet kağıdı. Sanki bunu biliyor gibiydi. Zor da olsa ayırabildim kendisini. Sonra bir tur attım, baktım yine yapışık. Vay be, mücadeleyi asla bırakmamak. Vay be dedim kendi kendime. Şu tuvalet kağıdına bu kadar da anlam yükleme. Bu günlerde duygusalsın, hassas bir dönemden geçiyorsun, bence bundan böyle dedim kendi kendime. Çektim bir tur daha, bu kez daha kolay ayrıldı sanki yapışkanından. Sanki güçten düşmüş gibiydi biraz. Her ne kadar kendimi telkin etmeye çalışsam da hüzünlenmeden edemedim. Hassasam da hassasım, kendimi ne kasıyorum hassas olmayacağım diye. Bazen de böyle. Bir tur daha çektim. Hala tutunuyor hayata. Fakat bu defa çok daha kolay teslim oldu gibi geldi sanki bana. Bir tur daha çektim. Yapışkana bağlılığın mukavemetini cılız da olsa yine hissettim. Bi' tur daha çektim ve artık tuvalet kağıdının pes ettiğini gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken gözlemledim. Tam dört kez yalvardı aslında. Bazen de böyle işte. Bundan sonra tuvalet kağıtlarını BİM'den almayacağım. Ya da tercihim peçete olacak. Ben bu kadar dramı kaldıramıyorum.
Monteyn dram içinde sundu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İyi Denemeydi Dostum.
HumorEğer bunu okumaya niyetliyseniz vazgeçin. Şaka lan şaka nereye okuyun işte. Buraya dikkat çeken bir şeyler yazmam gerektiğini söylediler. Yeterince dikkat çekti sanırım. Çekmedi mi? Bir gün çeker, her şey geçer.
