Duygular siliniyor

Bu olan neydi aşk mı?

Bu aşk nasıl bişey?
Kimine göre mide bulantısı, kimine göre baş dönmesi bazılarının ayaklarının yerden kesilmesi.. Sanırım en tuhafı benimki oldu yaşarken ölüyorsun nefes alıyorsun evet cigerlerinin en ücra yerine kadar o havayı hissediyorsun ama neden boğuluyordum ? Kalbim çok hızlı atıyor yerinden cıkıcak sankı ama neden vucudum damarlarım iliklerime kadar ölüyormuşum gibi hissettim ? Tanrım! Ölümle yaşam arası gibi bişey bu bulutlara kadar çıkıyorum evet hissediyorum mutluluk bu ama arkama bakmamalıyım çünkü bu kadar yüksekte olmama ragmen tam arkamda karanlık var tam bir boşluk oraya düşersem kurtuluş asla yok. Siyah yada beyaz gri yok! Mutluluga kapılmayacaksın tam arkandan seni peşleyen mutsuzluğu ensende hissetmelisin çünkü burda tutunacak bir yer yok. Kendini kaptirdigin anda kaybolursun ya beyazın huzuruna ya soyağin karanlik perdesine..
Işte bu aşk..
Bazilari bunu sonuna kadar iyi yaşadigini sanıyor ama aşk öyle birşey ki insanla küçük bir cocuk gibi oynuyor yapmayacagin şeyleri yaptiriyor.. Ne kadar garip değil mi ? "Aşk acısı" soyut yada somut birşey değil ama intihar edeni bile var. Sanırım en komigide aşktan kaçamamak bir gün bir bakıyorsun ensene yapısmıs.. Yok ben istemiyorumda diyemiyorsun.. Başlıyorsun bir kukla olmaya. Zaten kukla olduğun anda oyun başlıyor

Aşka birde diğer sıkıntılar dahil olunca işin rengi dahada degisiyor. Ilk zamanlar diger sıkıntılar dertler tasalar umrunda değil. Sanki aşk ayaklarını yerden kesmiş, sanki tüm dünya senin hizmetinde senin icin dönüyor gibi. Evet karşıma hangi kahramanin cikicagini bilmiyorsun. Belkide kahraman değilde geleceğini çalan demeliyiz.. Hiç bir zaman asla karşımıza çikan insan dogru mu değil mi bilemeyecegiz.. Her zaman deneme yanılma yolu..
Yani diyorsun ki;
Gel sana tamamen teslimim! Hic bir silagim yok seni asla yenemem sana karşı savaşamam gel beni ele gecir ve bana istedigini yap kabulum diyoruz bunun başka açıklaması yok!
Birde şu var kahramanimiza geçmeden önce deyinmek isterim ki yanlis tanı! Bazen hoslanmanin bir tık ilerini aşk saniyorsun kendi kendini psikolojik öldürüyorsun sanki beyninin her damarindan bir sürü şey geçiyor ama hiç birini hissedemiyormuşsun gibi birde üstüne slow bir şarkı geldimi tamam işte seni ordan kimse kurtaramaz artik.. Daliveriyorsun ondan baskasiyla asla olmaz ama benim yarinim diyorsun yaşama sebebim hayatimin merkezi diyorsun ve sonra birşey oluyor;
İste aslında gerçek aşkın devreye giriyor. Iste ölümle yaşam arası olan cizgiye girmeye az kaldi ve iste teslimim.. Hayatimin filmi başliyor
3-2-1 motor!