the badboy helps me ( Deel 1 En 2)

hoofdstuk 26

Pov Sanne

ik parkeer de auto en stap uit de auto. Als ik uit de auto ben kijkt iedereen me aan. Ik kijk iedereen vreemd terug. En dan snap ik waarom iedereen me aankijkt. Ik stap net uit de auto van de badboy van de school en ik reed.

Ik loop naar mijn kluis toe en verwissel de boeken. 'heey gaat het goed?' vraagt Steve. Ik knik. 'ik snap niet waarom iedereen keek. Je stapt wel vaker uit je auto met meisjes.' zeg ik tegen hem terwijl we naar ons lokaal lopen. 'ja maar ik laat nooit iemand in mijn auto rijden.' zegt hij. Ik kijk hem aan met mijn wenkbrauwen gefronst. 'en waarom mij wel.' hij haalt zijn schouders op. 'toch niet voor wat er in de vakantie gebeurde. Ik hoef jullie medelijden niet. Ik wil gewon lol hebben en daar niet aan denken.' sis ik naar hem. Hij kijkt verbaasd.

Ik loop naar mijn plek en ik ga zitten. Ik heb zo geen zin in vandaag. 'Sanne, wil je even komen. Je vader is hier voor je.' wat mijn vader. Ik kijk naar Steve. Hij haalt zijn schouders op. Ik wil niet. Ik knik toch maar. Anders vindt iedereen het vreemd dat ik niet met me vader praat.

Ik loop achter de directeur aan en zie mijn vader staan. Hij krijgt een grijns op zijn gezicht. 'ik moet wel snel weer naar de les. Ik wil iet te veel missen.'hij knikt. Hij komt naar me toe en pakt mijn hand. 'ik wil nog afmaken waar ik aan ben begonnen. En dat gaat me lukken. Het maakt me toch niet uit dat je bij die jongens woont. Ze zijn er niet altijd en ik weet zeker dat je het hun niet gaat vertellen. Het gebeurt als je het niet verwacht. Reken daar maar op meisje.'

hij laat mijn hand los en pakt wat uit zijn zak. Ik zie dat het een pistool is en ik kijk mijn vader aan. Hij zou dit toch niet doen. Hij loopt zonder nog wat te zeggen weg. Ik voel de tranen branden achter mijn ogen maar ik houd ze in. Ik ben niet zo snel van slag maar je kan natuurlijk wel begrijpen dat dit wel zo'n geval is. Me eigen vader bedreigd me. Oké hij heeft me ook proberen te verkrachten maar toen had hij geen pistool.

Ik loop rustig weer naar de les en ga weer op mijn plek zitten. Iedereen kijkt me aan en ik negeer iedereen. Ik heb even nergens meer zin in.

Eindelijk is het pauze. Ik ga naar mijn vrienden toe en praat wat met ze. De bel gaat weer en het betekend dat de lessen weer beginnen. De kantine loopt langzaam leeg en ik ga ook naar mijn lokaal. Ik ben geen van de jongens nog tegen gekomen. Gelukkig want ik heb daar ook geen behoefte aan.

De laatste les is tekenen. Ik kan echt niet zo goed tekenen maar ik vind het gewoon leuk om te doen. Ik pak een blad en teken wat. Als ik beter kijk zie ik een meisje die op de grond zit en huilt. Dit is precies wat er gebeurde na wat mijn vader deed. Ik pak de tekening en stop hem snel in mijn tas. Straks moet ik nog gaan uit leggen wat voor tekening het is en daar heb ik ook geen zin in.

Na de bel ga ik snel naar de auto van Steve en wacht daar op hem. Ik wacht tot hij instapt en stap dan ook in. Niemand van ons zegt wat en als we bij het huis zijn ga ik meteen naar mijn kamer om huiswerk te maken