Dragonheart

XXXVI

'Terarior en ik zijn al vanaf jongs af aan samen. Onze moeder is bij mijn geboorte overleden. Hij is ouder dan ik. Onze vader heeft al die tijd voor ons allebei gezorgd. We konden het altijd heel goed met elkaar vinden.
Onze familie is ook een hele belangrijke familie. We bewaken namelijk een hele bijzondere staf, Katsotr. Het betekend eigenlijk gewoon Tandstaf. Het is een bijzonder krachtig wapen. Hij is gemaakt van de tand van een draak. Een magiër haalt normaal zijn magie uit zichzelf, waardoor er een limiet is aan de hoeveelheid magie is die hij kan gebruiken. Deze staf haalt echter zijn magie uit zijn omgeving waardoor er geen einde is aan de magie die je ermee kan gebruiken. Hoe groter je eigen kennis dus is, hoe sterker je bent met de staf. Vele jaren geleden wist een jonge man een draak te redden van de dood. Hij was aangevallen door andere mensen en was daarbij een tand verloren. De draak veranderde de tand in een staf en gaf deze aan de jongen. De staf is daarna doorgegeven van generatie op generatie. Omdat de staf zo enorm krachtig is, is er besloten dat niemand hem mag gebruiken omdat diegene dan te krachtig wordt. Maar de staf mag ook niet in verkeerde handen vallen. Daarom bewaakt dezelfde familie al vele jaren de staf.
Ik ben van deze familie. Mijn vader was de bewaker van de staf en Terarior zou hem opvolgen als oudste zoon. Terarior en ik werden door onze vader getraind in magie. We werden allebei erg krachtig. Ik was een snelle leerling en wist uiteindelijk zelfs sterker te worden dan Terarior. Maar dit leek hem niet veel uit te maken.
Toen kwam de dag dat mijn vader Terarior aan zou stellen als nieuwe bewaker van Katsotr. Maar in plaats van mijn broer, werd ik aangesteld als bewaker. Terarior was woedend op mijn vader en op mij en verliet uiteindelijk de verborgen tempel waar we de staf bewaakten. Hij zwoer ooit terug te komen en dan de plaats in te nemen die hij had moeten krijgen. Dit was dus eenendertig jaar geleden.
Na zes jaar de staf te hebben bewaakt kwamen er geruchten dat er een machtige magiër was gekomen om heel Emberior te beheersen. Twijfel sloeg toe bij mij. Als bewaker van Katsotr moest ik de sterkste magiër zijn die er bestond. Anders kon iemand mij verslaan en de staf meenemen. Ik besloot echter dat ik op mijn post moest blijven in de tempel. Verschillende Barkers verschenen maar ik wist ze met mijn magie gemakkelijk te verslaan. De tempel ligt op en goed verscholen plek en hij is ook goed te verdedigen. Ik was verbaasd dat de Barkers überhaupt wisten waar de tempel was. Ik wist natuurlijk niet dat Terarior achter alles zat.

Uiteindelijk werd de magiër verslagen en keerde de rust terug. De jaren verstreken en ik had volledige rust in mijn taak. Maar met de tijd verstreek ook mijn kans op een vrouw. Als ik geen kinderen zou krijgen zou er niemand zijn om mijn taak over te nemen. Ik moest dus weg om een vrouw te zoeken. Mijn vader nam voor een tijd mijn taak over. Hij was al oud, maar sterk genoeg om de tempel te verdedigen. Ik vertrok om een vrouw te zoeken. Dit was denk ik drie of vier jaar geleden.

Ik vond de meest geweldige vrouw in Dorrer, Nokene. We trouwden uiteindelijk en ik kreeg een dochter, Tania. Ze is nu bijna een jaar oud. Na een tijd lang in Dorrer te hebben doorgebracht, besloot ik om terug te gaan naar de tempel. Nokene kon nog niet mee omdat Tania nog te klein is. Ze wist van mijn taak af en vond het goed dat ik terugkeerde. Zodra Tania oud genoeg zou zijn om te reizen zou ik haar komen ophalen.
Terug bij de tempel trof ik echter een verwoesting aan. De tempel was er niet meer, slechts een ruïne. Ik ging verder op onderzoek uit. Mijn vader trof ik dood aan, een enorm gat zat waar zijn hart had gezeten. Verder was zijn lichaam onaangetast. Katsotr was verdwenen.
Dit was nu denk ik een jaar geleden. Ik besefte dat het Terarior moet zijn geweest. Geen enkele andere sterveling is sterk genoeg om mijn vader aan te kunnen. Hij had gezworen terug te komen voor de staf en had dat ook gedaan. Met alle gevolgen van dien.
Sinds die tijd zwerf ik door het land op zoek naar Terarior. Ik wist niet dat hij het land uit was. Ik ben de enige die nog een kans maakt tegen zijn krachten. De sterkste magiër die er is. Het zal een gevecht moeten worden tussen broers.'