BOOK I: Secretly Married To My Bias

CHP57: Is it Final?

"Darating ang panahon, iiwan mo din ang taong nakakapagpasaya sa'yo. Alang-alang sa ikakabuti nya."

**

KAI POV

Pagkatapos nang nangyaring kaguluhan kanina. Hindi ko na alam kung anong nangyari kay Dasuri. Ginawa ko ang lahat para hindi kami magkalayo, kaya lang sobrang dami talaga ng fans na dumumog sa akin. Mabuti na lang talaga at nagawa kong tawagan si Jin noona. Dumating naman agad sya para makontrol ang mga nagkakagulong fans.

"LISTEN EVERYONE! ALAM KONG SOBRA NA ANG PAGKAMISS NYO KAY KAI. AT ALAM KO RIN NA KAYA KAYO NAGKAKAGANYAN AY DAHIL GUSTO NYO SYANG MAKITANG MULI KASAMA ANG GRUPO NYA."

Panimula ni Noona nang mailayo na ko sa crowd. May tumulong din sa aming mga gurads to handle the situation. Kumuha pa si noona ng mega phone para makuha ang atensyon ng lahat. Sumang-ayon naman halos lahat ng taong naroroon.

"THEN YOU NEED TO COOPERATE WITH ME. FORGET EVERYTHING HAPPEN TODAY. KALIMUTAN NYONG NAKITA NYO SI KAI, KALIMUTAN NYO ANG LAHAT NG BAGAY NA NAKITA NYO KAUGNAY SA KANYA. KAPAG HINDI KUMALAT SA IBA ANG TUNGKOL DITO. BELIEVE ME, EXO WILL BE ONE AGAIN."

Naghiyawan ang lahat dahil sa narinig. Tuwang-tuwa sila sa ideyang binuo ni noona sa mga utak nila. Ang iba pa nga'y pumalakpak dahil sa tuwa.

Matapos ang pangungumbinsi ni Noona sa sandamakmak na fans. Ako naman ang pinagtuunan nya ng pansin. "Noona, thank you dahil dumating ka para iligtas ako. Akala ko talaga katapusan ko na kanina." Umpisa ko rito.

"Anong thank you-thank you ka dyan. Hintayin mong makabalik ka sa dorm at doon kita sisingilin sa lahat ng sakit ng ulong ibinigay mo sa akin. Ano ba kasing kinain mo't naisipan mong ibalandra sa publiko ang pakikipagdate mo. Alam kong may karapatan kayong magdate ng asawa mo, pero h'wag mo rin sanang kakalimutan na next year pa matatapos ang NO Dating contract mo."

"I'm sorry noona pero hindi mo na magagawa 'yon. Wala na sa plano ko ang bumalik sa dorm. Kaya sana hindi mo sinabi sa kanilang babalik pa ko as member of Exo. Pinaasa nyo lang 'yung mga fans." Pagtatapat ko rito. Nagpakawala lang sya nang buntong-hininga habang nakakatitig sa akin.

"Hay, naku Kai. H'wag kang magsasalita ng tapos okay?" sabay abot nya sa'kin ng aking sombrero.

"Hanapin mo na lang 'yung asawa mo. Hindi ko na kasi sya nakita mula nang dumating ako dito. Pero please lang, wala nang gulo kagaya nito." Makikita mo sa mukha nya ang pagmamakaawa.

"Oo na. Sige noona, una na ko. Salamat ulit ha. Maasahan ka talaga." Niyakap ko pa sya bago nagmamadaling umalis roon. Narinig ko pa syang magpahabol ng salita.

"Pasaway talaga. Magingat ka!"

Hindi ko na sya pinagkaabalahan pang sagutin. Minabuti ko na lang na simulan na ang paghahanap sa asawa ko. Hindi rin naman nagtagal ay nakita ko syang nakaupo sa isa sa mga waiting area roon. Patakbo naman akong lumapit sa kanya.

"Dasuri, nandito ka lang pala. Kanina pa ko nagaalala sa'yo. Bakit bigla ka na lang nawala sa tabi ko? Nasaktan ka ba nila? Nasugatan?" chineck ko pa ang bawat parte ng katawan nya. Mamaya kasi naitulak pala sya hindi ko lang namalayaan.

"Ano ka ba. Okay lang ako." Hinawi pa nya 'yung kamay kong nakahawak sa kanya.

"Sigurado ka?" paninigurado ko. Bigla kasi syang tumamlay sa paningin ko. Nginitian nya ko saglit at saka tumango-tango.

"Uwi na tayo. Napapagod na ko." hindi na nya hinintay ang sagot ko. Basta tumayo na lang sya sa pwesto nya at naunang maglakad.

Pagkasakay namin sa bus, hindi na sya umimik pang muli. Hinayaan ko na lang sya at hindi na nag-usisa pa. Mukha naman kasing napapagod na talaga sya. Makalipas lang ang ilang minuto.