Unexpected {Dutch version}

~2~

'Waar bleef je eigenlijk' vroeg Alex me op de weg naar school.
'Sorry ik was even met m'n gedachten ergens anders' zei ik eerlijk.

Alex was zo'n persoon die heel ongeduldig was en wachten haatte. Soms kan het me echt irriteren.
'Oké maar kom de volgende keer wel op tijd he!' Zei hij terwijl hij me een zijdelingse glimlach schonk. Ik was al blij dat hij niet pissig werd, hij moet een goed humeur hebben vandaag, ookal begrijp ik niet waarom, want we zijn nog steeds maandag.

Voor ik het wist waren we al op school aangekomen.
'Ppffft ik wil terug naar huis' zei ik tegen Alex op onze weg naar het grote gebouw genaamd school.
'Oh' zei hij met zo'n fake geschokte blik. 'Ben je dan niet blij om je lievelingsleerkracht te zien?' Vroeg hij heel sarcastisch. 'Bonjour Kylie!' Zei hij met een hoge stem. Hij sprak mijn naam totaal verkeerd en met een overdreven Frans accent uit, net zoals mijn leerkracht Frans dus.
Ik begon te lachen en rolde met mijn ogen.

Oke dus, ken je dat gevoel dat je iemand zo hard haat dat je gewoon een mes mee wilt nemen om diegene neer te steken? dat heb ik dus met die leerkracht. Ik kan haar NIET uitstaan.
Ze is de meest irritante persoon ooit en ik wist 100% zeker dat ze me ook haatte. Met haar ge-'oui' en ge-'non' de hele tijd.
'Ik vraag me af wanneer ze met pensioen gaat.' Zei ik.

'OMG KYLIEEEEE' hoorde ik een stem achter me roepen voordat ik 2 armen rond me voelde. Het was Lycia. Ze was altijd zo enthousiast. Het is eigenlijk best grappig, ze vrolijkt me altijd op, zelfs op maandag. Daar moet je best wel heel wat voor doen. Ik knuffelde Lycia terug terwijl ze Alex begroette.

We praatten nog een tijdje tot ik het geluid van die stomme bel hoorde 'TRIIIING'. Alex zwaaide naar ons en weg was hij. Alex was een jaar ouders dus daarmee dat hij een klas hoger zat. Lycia zat wel in mijn klas.

Lycia en Alex beloofde me om elke dag te Skypen als ik in Cali was en om me zo veel mogelijk op te komen zoeken.
Lycia probeerde haar ouders te overtuigen om mee te komen maar dat is natuurlijk niet gelukt. Maar dat veranderd het feit niet dat ik wel ga, en ik was zó nerveus.