Kendime Mektuplar

İçinde İstanbul Olsun

  ...bitiremediği tablonun üzüntüsünden çok , uzun zamandır aklına getiremeyişi üzüyordu , resim yapmaya bu kadar düşkün ve sevdalı olmasına rağmen , bu uğraşını ihmal etmesini bir türlü anlayamıyordu , oturduğu divandan kalktı , uzaktan boğazı gören pencereye yaklaştı , aklından ne geçirdiğini kendisi de bilmiyordu , tuhaf dedi , sahi ne düşünüyordu , işte öylesine boş ve anlamsız bakındığını fark etti , fakat gözleriyle uzakta bir şeyler arıyor gibi kıstı , aklına arkadaşı Özlem'in "..gözlerini kısma çevresinde çizgiler oluşur ..." demesine hiçbir zaman aldırış etmedi , bildiğinden şaşmazdı , kendisini olduğu gibi bırakır dilediği gibi görünürdü ,özel bir imaj vermeyi yapay bir güzellik krizine tutulmayı hiç sevmedi , doğal olan ne ise onu yapmayı severdi , daha doğrusu doğallık onun mizacı , huy ve karakter rengiydi , arkadaşı bir değil birkaç sözü vardı böyle , ne diyordu başka : "..gerçi güzelliğine, ne yıllar, ne de böyle kısık bakışlar her hangi bir şey yapamamıştı , hiçbir değişim yok..." arkadaşının sözlerini bir an aklına getirdiyse de gerçekten uzakta bir şeyleri fark edebilmenin ciddiyeti ile gözlerini kısıyordu , önce şehrin düzensiz yapılanması öteden beri canını acıtıyor , sonra da sıkışık trafiğin üçüncü dünya ülkesini andıran kalabalığı .Geçmekte olan bir gemiye gözlerini çevirdi, güzelim boğazın maviş rengini çirkinleştiren kara bir yılan gibi geçmekte olan bir gemi , boğazın sularını yırtarak ilerliyor o güzelim hisarların zarif mimarisine çok çirkin düşüyordu , bu bir denizaşırı gemiydi ,boyası simsiyah üzeri yük yığını , uzunca boyuyla gemi bir kibir alameti gibi süzülüyordu suyun üzerinde , bir şeyler daha düşünmeliydi ,aslında düşünülecek her şey düşünülmüştü de insan yine de huzursuz ve mutsuzdu , güzel yüzüne dökülen dalgalı saçlarını eli ile düzeltirken , birden bir kitap aklına geldi kitaplığa yöneldi raftan aradığı kitabı çekti , sayfalarını çevirdikçe sayfa kenarlarına kurşun kalemle yazdığı notlarına baktı , duygulanmadan edemedi , elindeki kitabı hatırlıyordu Balzac'ın "iki gelinin hatıraları " isimli kitaptı , hatta bu romandan etkilenip bir tablo yapmıştı , mutlu ve mutsuz yüzleri kapsayan hayatın içinden günlüklere dairdi , aradığı şey ,tuttuğu kısa notlardı , nihayet bulmuş ve okumaya kendini vermişti : "... bu dünyayı terk etmeden önce bütün duygularımı gerçekleştirip gerçekleştirmediğimi merak ediyorum ,bir an düşündüm , sahi , acaba hissetmediğim bir şey kalmış mıydı , sevinç,üzüntü,mutluluk,gözyaşı,fakirlik , zenginlik,bilgi ve tüm diğerleri ne varsa, hepsini yeterince yaşamış tecrübeler edinmiştim , ah , aslında unutulan ve en son kalan bir şey her zaman olurdu , acaba benim için unutulan neydi ...? " , kitabı kapattı derin bir nefes aldı , derin bir off çekti , alnına düşen saçları nefes verişiyle uçuşmuşlardı ,bazı zamanlar belki de kendisini yalnız hissettiği anlarda ,bu ve benzeri sorular zihnini ziyaret ederdi , acaba diyordu genç kadın , neyin çağrısını duymamış olabilirdim , şanslı ve mutlu olduğu söylenebilir miydi tam karşısında duran aynaya bakarak mırıldandı "..maalesef vereceğim olumlu bir cevabım yok...üzgünüm .." , gözleri buğulandı , elindeki kitabı rafa yerleştirirken içinde kopan fırtınaları nasıl izah edecekti , neyse dedi . öteden beri sevdiği bir şarkının dağınık cümlelerini okumaya başladı "...bana bir aşk masalından şarkılar söyle / kalbimin bahçesinde gülleri gör de / ....tekrar baş cümleye döndü , durduk yerde hiç düşünemediği konuları başına topladığından canı sıkıldı bir anlam veremedi , bundan kendini çabuk çıkartmalıydı , ah şimdi nasıl olduysa dudaklarından dökülen başka bir şarkının çocuksu büyüsüne kaptırdı kendini ,giderek yüksek sesle söylemeye de başladı hatta: " ...bana bir masal anlat baba/içinde bütün oyunlarım/kurtla kuzu olsun şekerle bal/baba bir masal anlat bana/içinde denizle balıklar/yağmurla kar olsun güneşle ay/bana bir masal anlat baba/içinde tüm sevdiklerim/içinde İstanbul olsun..." ..ahhh içinde İstanbul olsun , ahh..dedi tablosunu bitirmeye karar verdi ....

21.10.2015