drugs ; cake

start × 2

Luke jak zwykle wracał z pracy parkiem i ukradkiem rozglądał się za uzależnionym chłopcem.
Było ciemno i pusto.
Przez jego głowę przebrnęła myśl, że mógł się spóźnić, ale ciemna sylwetka zamajaczyła mu kilka metrów dalej od drzewa, pod którym zwykle go widywał.
Leżał i chyba był nieprzytomny. Luke odetchnął cicho, zastanawiając się, czy do niego podejść.
Nie zrozum go źle, on po prostu strasznie bał się tego, że może znowu pokochać.
Przypomniał sobie jednak o tym, że obiecał sobie kiedyś mu pomóc z tego wyjść.
Pochylił się nad nastolatkiem i poklepał go delikatnie po policzku.
Ku jego zaskoczeniu ujrzał załzawione, czekoladowe tęczówki, szeroko otwarte i przestraszone.
- Kim jesteś? - jęknął, podnosząc się do pozycji siedzącej.
Blondyn odsunął się i nasunął kaptur mocniej, tak, żeby zasłaniał jego twarz.
- Michael miał rację. Wszystkie czarne serca potrzebują czegoś, co je niszczy, by przeżyć.
Parsknął cicho Luke, cofając się do tyłu i próbując odejść.
- Pewnego dnia zniknę, a to co niszczy mnie będzie niszczyło inne czarne serca, jak to nazwałeś. Nic na to nie poradzę. Nasze demony z czasem przejmą nad nami kontrolę, musimy się z tym pogodzić.
Calum wstał chwiejnie i zostawił lekko zdumionego Luke'a samego. I robił to każdego dnia i blondyna bolał fakt iż wszyscy go zostawiają.
Stopniowo.
Na godzinę, dzień, tydzień. Aż pewnego razu nie wracają.
To sprawiło, że nie chciał nikogo poznawać. Bo znasz to uczucie, kiedy ktoś obiecuje Ci, że będzie zawsze a ty choć wiesz, że to tylko kolejne, pieprzone kłamstwo, trzymasz się tej myśli jak ostatniej liny nad przepaścią?
Bo przecież obiecał.
Ale zapamiętaj. Każdy w końcu odejdzie i miłość to tylko komplikacja.
Rozumiesz, wydaje ci się że jesteś szczęśliwy, kochany aż nagle ktoś uświadamia ci, że to wszystko było tylko kolejną iluzją, na którą dałeś się nabrać, w którą naiwnie uwierzyłeś wierząc, że teraz będzie inaczej, że wycierpiałeś już zbyt wiele.
Ale to zawsze jest tylko początek tego wszystkiego, co sprawia cię złamanym.