Rain 🌧 Felix Sandman ✔

Chapter 18

Felix's POV

Spała ze mną. Codziennie wieczorem długo rozmawialiśmy, zawsze gdy zielonooka kazała mi iść spać, bo jutro mam szkołę tylko zamykałem oczy i czekałem, aż ona zaśnie. Patrzyłem na nią noc w noc po parę godzin. Wiedziałem, że za niedługo jej już więcej nie zobaczę. Lecz tej nocy to właśnie nastąpiło.

Siedziałem przy biurku, nastała cisza. Przestała oddychać, powoli wstałem z krzesła i podszedłem do łóżka.

- Ruth nie, proszę nie! - Zacząłem krzyczeć, głos mi się załamywał. Właśnie zmarła najważniejsza osoba w moim życiu. Zawołałem mamę. Ściągnąłem jej wąsy tlenowe i zacząłem szlochać. Nic by już jej nie uratowało. Moja matka zaczęła mnie uspokajać.

- Jak mam się uspokoić? Mamo jak? Ruth nie żyje! Rozumiesz to? Dziewczyna którą kocham najbardziej na świecie i uświadomiłem sobie to dopiero ponad pół roku temu, zmarła na moich oczach! - Wykrzyczałem i wybiegłem z domu. Szedłem ulicami Sztokholmu płacząc. Nagle w mojej kieszeni coś wymacałem. Kartka. List.

Sztokholm, 12.03.2016

A więc trudno jest mi to mówić, ale wiem że to nastąpiło. Tak, umarłam. Felix jedyne o co Cię proszę to żebyś nie tracił radości z życia, tylko przez to że już mnie nie ma. Dalej przy tobie jestem, tylko tak jakby inaczej. Będę nad tobą czuwać, postaram się ci pomagać w trudnych sytuacjach. Chcę Ci podziękować za to że opiekowałeś się mną w moich ostatnich miesiącach życia. Gdyby nie ty moje życie nie byłoby choć tak trochę pokolorowane jak było, gdyby nie ty, cały mój świat byłby wiecznie czarno biały. Wiem że teraz płaczesz i wiem, że pragniesz tylko tego żebym już wróciła, żebym się do ciebie przytuliła, a proszę Felix, wiedz o tym że to w końcu nastąpi. Kiedyś w końcu się spotkamy, ale nie możesz sam tego spowodować i tak Sandy chcę ci teraz przekazać, że nie możesz popełnić samobójstwa bo wtedy nigdy się nie spotkamy. Gdy będziesz za mną tęsknić przypomnij sobie wszystkie nasze i dobre i złe chwile. Nasze wspólne dzieciństwo, nasze ukochane miejsce spotkań. Przygodę z tą suką, ale i też moje omdlenia na w-f'ie. Felix wiedz że zawszę Cię kochałam. Przepraszam, że właśnie moją śmiercią zniszczyłam Ci życie, jak i zarówno Oscarowi. Przepraszam, za to że musiałeś się przeze mnie tak stresować. Przepraszam, za wszystko co zrobiłam źle. Nie zdążyłam wszystkiego naprawić, nie zdążyłam Ci także wszystkiego powiedzieć. Nie zdążyłam ostatni raz powiedzieć jak bardzo Cię kocham.

A więc Felixie Sandmanie, wiedz że twoja najlepsza przyjaciółka po czym dziewczyna zawsze kochała Cię najbardziej na świecie i zawsze chciała dla ciebie dobrze, nawet wtedy gdy robiła coś co wychodziło ci na złe.

Przepraszam. Kocham Cię.

Twoja, Ruth.