Αν τολμάς

Παρτ 1

Το η κακή μέρα από το προΐ φαίνεται  φαντάζομαι όλοι το ξέρετε ε; Ε λοιπόν αυτή η φράση περιγράφει τέλεια την σημερινή μέρα . Και με τα δίκαια  μου εδώ που τα λέμε . Εσείς με τι όρεξη θα ξυπνούσατε αν η διακριτικότατη κολλητή σας  τσιρίζε επι 10 ολόκληρα λεπτά στα αυτιά σας για να ξυπνήσετε ; Ε λοιπόν εαν δεν θα θέλατε να την σκοτώσετε με το μαξιλάρι σας δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια . Εγώ παντός το έχω σκεφτεί παρόλο που την αγαπώ.
"Ξέρεις πόσο σε μισώ αυτή τη στιγμή έτσι ;" Είπα κάτω από τα μαξιλάρια μου.
"Ναι και εγώ σαγαπώ Βανέσα . Άντε τώρα να σηκωθείς γιατί πάλι θα αργήσουμε  και ποιος ακούει τον Παπαδάκι πρωί πρωί . " είπε γλυκα η μικρόσωμη κοπέλα που ονόμαζα κολλητή μου .
"Πωω ρε φίλε δεν μιλάς σοβαρά . Έχουμε μαθηματικά πρώτη ώρα ;" Ρώτησα με απελπισία την Έλλη .
"Ναι πάω κάτω και έρχεσαι . Αν δεν σηκωθείς σε 5 λεπτά θα σε κάνω μούσκεμα . Ξέρεις ότι θα το κάνω ."
Στο άκουσμα των απειλών της αμέσως βγήκα από τα σεντόνια και μπήκα στο προσωπικό μου μπάνιο . Έριξα στο πρόσωπο μου  νερό και βούρτσισα στα γρήγορα τα δόντια μου , μπήκα στο δωμάτιο και φόρεσα τα άνετα όπως πάντα ρούχα μου. Φόρμα και φούτερ . Έπιασα τα μαλιά μου σε μια πρόχειρη κοτσίδα και βγήκα από το δωμάτιο .
Κατέβηκα στην κουζίνα και έκανα νόημα στην Έλλη να φύγουμε . Μπήκαμε στο μωρό μου (όπως καταλάβατε λατρεύω το αυτοκίνητο μου ) και μετά από 10 λεπτά φτάσαμε στο σχολείο πάνω στην ώρα που χτύπησε το κουδούνι για πρώτη ώρα.
Προχωρήσαμε μέσα στο σχολείο και μπήκαμε στην τάξη μας  προχωρώντας προς το θρανίο μας .
"Καλημέρα." είπε ο καθηγητής μας μόλις μπήκε . "Σήμερα θα κάνουμε κάτι διαφορετικό μιας και έχουμε καινούργιο μαθητή στην τάξη μας ."
Ωχ Θεέ μου οχι δεν είναι αυτός που νομίζω ότι είναι . Δεν θα αντέξω να είναι αυτός . Και ναι σας είπα ότι αυτή η μέρα είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να υπάρξει . Ο λόγος είναι ο Γρηγόρης . Ο πιο φαλλοκράτης άνθρωπος που υπήρξε μέχρι σήμερα στην ιστορία των ανθρώπων . Κάτι το οποίο μας φέρνει σε συνεχή διαμάχη .
"Έλλη κάθισε σε παρακαλώ με την Σοφία και Γρηγόρη με την Βανέσα ."
"Κύριε Παπαδάκι γίνεται να καθίσω κάπου αλλού ; " Είπε ο Γρηγόρης .
"Οχι Γρήγορη . Με τη Βανέσα . Δεν θα σε αφήσω να ενοχλείς κανένα από το μάθημα μου ."
"Μα κύριε σας παρακαλώ ." Είπα και εγώ με την σειρά μου .
"Οχι κοιτάξετε να τα βρείτε γιατί αυτές θα είναι οι θέσεις σας από εδώ και πέρα . Συνεννοηθήκαμε ;"
"Συγνώμη κύριε Παπαδάκι αλλά εγώ δεν θα μείνω δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο ούτε για ένα δευτερόλεπτο ."
Είπα και έφυγα από την τάξη με γρήγορο βήμα και κατευθύνθηκα προς την καφετέρια του σχολείου . Δεν είχα σκοπό να πλακωθώ μαζί του πρωί ξημέρωμα οπότε ήταν καλύτερα απλά να φύγω . Ας έπαιρνα απουσία δεν με ενδιαφέρει και πολύ .
Το κουδούνι χτύπησε για αλλαγή περιόδου και η Έλλη ήρθε να με βρεί .
"Μην πεις τίποτα ." Της είπα και κούνησε το κεφάλι της σιωπηλά . Η υπόλοιπη μέρα στο σχολείο  πέρασε ήρεμα μέχρι το σχόλασμα . Πηγαίναμε στο αυτοκίνητο μου μέχρι που ακούσαμε μια εκνευρίστηκα γνώριμη φωνή  πίσω μας .
"Τι έγινε Βανεσάκι γιατί έφυγες πριν;"
"Πρώτον δεν είμαι το Βανεσάκι . Είμαι η Βανέσα και δεύτερον δεν είχα  διάθεση να πλακωθώ με ένα απολίτιστο άξεστο από το προΐ ."
Του απάντησα με μια ηρεμία που τον εξόργιζε τόσο πολύ .
"Η απλά φοβάσαι ."
"Άχαχα φοβάμαι ; "Κατάφερα να πω μέσα από το γέλιο μου . "Σε νικάω όπου και οπότε θέλεις σε όλα." Συνέχισα αλλά τώρα με σοβαρό βλέμμα .
"Αύριο το απόγευμα ένα battle  στην πλατεία . Ο κόσμος θα αποφασίσει ποιος είναι καλύτερος από εμάς . Μέσα ;" Είπε κοιτάζοντας με με αυτό το αλαζονικό χαμόγελο .
"Και το ρωτάς ; Πες μου ώρα !"
"Στις 4 στον λευκό ."
"Εκεί θα είμαι ." Είπα και μπήκα στο αυτοκίνητο μου όπου με περίμενε η Έλλη χαμογελαστή .