Κεφάλαιο 18

30 2 0
                                    

Σερφ Σίτι 2012

Ήταν όμορφη, τα μακριά μαλλιά της τύλιγαν το πρόσωπο της καθώς τα φυσούσε ο άνεμος του ατλαντικού. Ο Φρανκ την είχε δεί αρκετές φορές στην παραλία μόνη της, συντροφιά είχε μόνο ένα βιβλίο και κάθε φορά διαφορετικό. Βιβλιοφάγος. Σκέφτηκε. Ήθελε να βρεί κάτι να της πιάσει την κουβέντα. Δεν έδειχνε να είναι ο τύπος του. Είχε κολλήσει όμως κάθε φορά πού την έβλεπε. Ειδικά από την μέρα πού του χαμογέλασε. Δεν ήξερε τίποτα γιά εκείνη, το όνομα της, από πού ήταν –γιατί ντόπια δεν ήταν, θα την γνώριζε- γιατί ήταν στο Surf City, διακοπές ή θα έμενε? Δεν ήταν Αμερικανίδα. Είχε διαφορετική ομορφιά αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει από πού ερχόταν η ομορφιά της, ήταν ότι πιο όμορφο είχε δεί ποτέ.
Κυριακή απόγευμα, ο ήλιος ήταν ακόμα στον ουρανό. Μέσα Ιουλίου και ο Φρανκ πήγαινε στο μπαρ της παραλία να πάρει κάτι να πιεί. Είχε τελειώσει την πρώτη λυκείου, το μέλλον δεν τον απασχολούσε καθόλου προς το παρόν. Το μόνο πού τον απασχολούσε ήταν εκείνο το μυστήριο κορίτσι, πρώτη φορά έπιανε τον εαυτό του να ντρέπεται να μιλήσει σε κοπέλα. Ήταν ο Φρανκ, είχε όποια ήθελε, είχε λεφτά, σώμα, ήταν ψηλός και πάνω απ'ολα είχε αυτά τα καταγάλανα μάτια που δε μπορούσε καμία να αντισταθεί. Κάτι όμως στα μάτια αυτής της κοπέλας τον μπλόκαρε, ήταν μπλε το χρώμα της θάλασσας, όχι όμως το συνηθισμένο μπλε, έκαναν κάτι νερά. Ήταν μοναδικά. Την είδε να κάθετε σε ένα τραπέζι μόνη της, διάβαζε πάλι. Την είδε να κλείνει το βιβλίο και να το τοποθετεί πάνω στο τραπέζι μπροστά της. Έριξε μιά κλεφτή ματιά να δεί τι διαβάζει πιά με τόση αφοσίωση. Δεν μπορούσε να το διαβάσει καλά, ήταν άλλη γλώσσα. Το εξώφυλλο έδειχνε έναν κύριο άλλης εποχής με μακρύ μαύρο κατσαρό μαλλί με μεγάλη μύτη. Έγραφε CYRANO DE BERGERAC. Κάπου το είχε ξανά δεί αυτό το βιβλίο ή αν όχι το βιβλίο σίγουρα είχε δεί τον αστείο κύριο της φωτογραφίας. Μα ναί στην τάξη των γαλλικών, τόσα χρόνια γαλλικά στο σχολείο δεν έμαθε ούτε μια λέξη, δε του φαινόταν χρήσιμα και να τώρα που τα χρειάζεται και δεν θυμάται σχεδόν τίποτα.
Χωρίς να το σκεφτεί πολύ γύρισε προς την κοπέλα και είπε << Bonjour >> με ένα τεράστιο χαμόγελο. Εκείνη σήκωσε τα μάτια της προς τον Φρανκ, δεν περίμενε αυτό πού άκουσε.
<< Oh mon Dieu. Est-ce que tu parles français? >>  Είπε εκείνη με την πιό τέλεια προφορά γαλλικών πού είχε ακούσει ποτέ. Εκείνος την κοίταξε και γέλασε αμήχανα.
<<Δεν έχω ιδέα τι λες.>> Ευχήθηκε να μιλάει αγγλικά. Εκείνη γέλασε. <<Δεν μιλάς γαλλικά?>>
<<Όχι. Απο το γυμνάσιο έχω να κάνω και δεν πολυέδινα σημασία η αλήθεια είναι. Εσύ όμως μιλάς αγγλικά βλέπω.>>
<<Ναί μιλάω και τις δύο γλώσσες. Γαλλικά καλύτερα βέβαια γιατί είναι η πρώτη μου γλώσσα.>>
<<Είσαι Γαλλίδα?>> Ρώτησε εκείνος όλο ενθουσιαμό πού την έκανε να κοκκινίσει.
<<Ναί. Μετακόμισα εδώ πριν από λίγες εβδομάδες.>>
<<Το ήξερα.>> Του ξέφυγε.
<<Τι πράγμα?>> Ρώτησε.
<<Πως δεν είσαι Αμερικανίδα. Φαίνεσαι διαφορετική.>> Είπε ντροπαλά.
<<Είναι καλό αυτό?>>
<<Φυσικά.>> Της χαμογέλασε και έπεσε σιωπή.
<<Με λένε Φρανκ.>> Συνέχισε.
<<Λόρελ.>> Του χαμογέλασε.
<<Χάρηκα.>>
<<Και 'γω.>>
Πολύ σοβαρή, σκέφτηκε ο Φρανκ. Ούτε πού μου είπε να κάτσω μαζί της. Δύσκολες οι Γαλλίδες.
<<Σε ενοχλεί να καθίσω μαζί σου?>> Την ρώτησε.
<<Καθόλου. Απλά πρέπει να πηγαίνω τώρα. Έχω υποσχεθεί στην μαμά μου να βγούμε γιά φαγητό και πρέπει να ετοιμαστώ. Συγνώμη.>>
<<Πως καταλαβαίνω. Καλά να περάσεις. Θα σε ξανά δω τριγύρω.>> Της είπε καθώς την είδε να μαζεύει τα πράγματα της από το τραπέζι πού καθόταν.
<<Au revoir.>> Του είπε εκείνη και χαμογέλασε.
Ε? Με βρίζει? Αναρωτήθηκε εκείνος, κάτι μου θυμίζει. Τι κορίτσι θεέ μου!! 
<<Δεν σε έβρισα. Αντίο σημαίνει.>> Του είπε γελώντας μιάς και είχε καταλάβει τι σκεφτόταν. Αμερικάνοι, όταν δεν καταλαβαίνουν τι τους λες παρεξηγούνται. Εκείνος χαμογέλασε και επανέλαβε αυτό πού είχε πεί η Λόρελ με αποτυχημένη προφορά βέβαια.Ευχόταν τώρα να γύριζε πίσω το χρόνο και να διάλεγε γαλλικά σαν δεύτερη γλώσσα και όχι ισπανικά. Η αλήθεια είναι πως πιο πολλές Ισπανίδες τουρίστριες είχε το Σερφ Σίτι παρά Γαλλίδες ,πρώτη φορά μιλούσε σε Γαλλίδα, με τα αγόρια σε Ισπανίδες την έπεφταν τα καλοκαίρια για αυτό κιόλας τα αγόρια όλης της τάξης είχαν επιλέξει ισπανικά. Όχι ο Φρανκ δεν ήταν σαν όλα τα άλλα τα αγόρια, σίγουρα του άρεσε το φλέρτ, και κουβαλούσε και μια τρέλα, πέρα απο τη τρέλα της εφηβείας, αλλά ήταν πολύ υπεύθυνος και σοβαρός εκεί που έπρεπε, μιλούσε άπταιστα Γερμανικά είχε πάρει όλα τα διπλώματα μέχρι και τη πρώτη λυκείου όπως έκανε και η Ρόζι μετά, και πάνω απ'ολα ήταν συναισθηματικός, μπορεί τα αγόρια του Σερφ Σίτι και αυτής της ηλικίας να έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους, αλλά ο Φράνκ έδειχνε άλλο απο αυτό που φαινόταν, του άρεσε να διαβάζει λογοτεχνία σπίτι του, ο Τζωρτζ Όργουελ ήταν ο αγαπημένος του.

ΣιωπήΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα