Breaking My Angel(Baekhyun FANFIC)*COMPLETED*

Special Chapter Cont.(FINAL)

Baekhyun's POV

Days had passed and I'm still experiencing pain in my eyes,the more pain I feel the less my vision is getting.Everytine I'm with Hyunah,I had no other choice but to held and endure the pain.I don't want her to see me like this.

"Hyunnie,it's time for your meds."naramdaman ko ang pagtapik niya.Tuwing umaga isang napalaking pagsubok sakin na buksan ang mga mata ko.Una...sobrang sakit kapag natatamaan ito ng ilaw mula sa mahabang pagtulog.Pangalawa...natatakot akong baka isang umaga wala na talaga akong makita pa.

Marahan kong binuksan ang mga mata ko..Gusto ko nang magwala dahil halos wala na talaga akong makita.Bawat araw..lumalala pa ito at hanggang ngayon..wala akong lakas ng loob para sabihin kay Hyunah.I'm sleep deprived these days,nagpapanggap lang akong tulog kapag gising si Hyunah.I don't want to sleep..because I'm so afraid that when I opened my eyes.I won't see her anymore.Tuwing gabi at natutulog si Hyunah..gustong gusto kong titigan ang mukha niya.Gusto ko na kahit man lang sa ala-ala ko..makita ko ang mukha niya.Para kapag dumating na yung araw na kinakatakutan ko,hindi ako masyadong malungkot.Kasi sakanya ko ginamit ang huling paningin ko.

Umupo nalang ako at kinuha na ang mga gamot na inaalok niya.Umupo rin siya sa may gilid ng kama at tinitigan ako.

"Hyunnie..what are these meds?Bakit hindi nakaindicate kung para saan?I mean..walang labels kahit pangalan nung gamot."pagtataka niya habang tinitignan yung mga gamot na iniinom ko.

"Vitamins lang yan."I said.Yun yung mga prescribed meds ni Jerry sakin para maiwasan pa yung pagsakit ng mga mata ko at mga vitamins para mapabagal yung paglabo ng paningin ko.But none of these are responding to my body anymore.

Tumango naman siya.Saglit siyang natahimik habang nilalaro yung mga lalagyan ng gamot ko.

"Ahh..Hyunnie,napapansin ko these past few days.Parang..parang..Ay ayoko na ngang sabihin."napailing-iling siya saka tumayo at inayos yung mga gamot ko.

"What is it?"tanong ko.I know she feels that something's wrong.Hindi lang siya nagsasalita pero ramdam kong uneasy siya.I know how much she want to ask me if everything's okay...but I'm afraid I can't be honest with my answer.

She just returned a smile..a sad smile.I know something's bothering her.

"Wala.Wag mo nang isipin yun at magpahinga kana.Don't stress yourself."she answered.

Hindi na niya ako muling nilingon matapos non at inintindi nalang ang pagaayos ng mga gamot ko,siya kasi ang nagseset para sa bawat araw kung ano-ano ang mga dapat ko pang inumin.

I looked at her back..and God knows how much I want to hug her from behind,whisper through her ear and tell her everyday how much I love her.And I wanted to do it till we're old.But I have to face the reality,that those are just my plans.And not God's..

"Hyunah..I'm going blind."I said out the blue.I didn't even assured what'll be her reaction.I just wanted to spill it out and at least be honest with her.

And there I heard a loud shattering noise.She was so taken aback that the glass she's holding slipped from her hand.

"I..I'm sorry..Uh..Uhmm,naku..sandali lilinisin ko lang to."nauutal niyang sabi habang pinipigil ang pag-iyak.She's pretending that I didn't say a word.Medyo umupo siya para mapulot yung ilang mga bubog,delikado pa yang ginagawa niya e.

Nag-alala ako na baka masugatan pa siya dahil sa pagpupulot nung mga bubog mula sa nabasag na baso.Pinilit kong tumayo kahit na parang umiikot ang paningin ko sa tuwing pinipilit ko ang lakas ko.Jerry said that these are the side effects of the meds and effects of the complications.