Even later stappen twee andere mensen mijn kamer binnen. Weer nieuwe gezichten. Een jongen en een meisje. Ze zien er allebei redelijk normaal uit en dat stelt me gerust.
‘Nathan,’ zegt de jongen nog voor hij over de drempel is.
‘Levie,’ stelt het meisje zich voor.
Ze lopen allebei naar mijn bed toe en gaan naast me zitten.
‘Mijn naam is Anna.’ Ik neem het tweetal wat beter op. Ze hebben allebei blond haar, net als ik, en hun gezichten zijn open.
‘Dikke pech dat je juist Nouschka tegen het lijf moest lopen,’ begint Nathan het gesprek. ‘Je denkt nu vast dat wij één of andere sekte zijn, of zo.’
‘Zoiets,’ geef ik toe. Eén moment lang was ik bang geweest dat ik in een soort Playboymansion was beland – dat was gisteren, toen ik verward aankwam – maar dat hoeven zij niet te weten.
‘Dat zijn we dus niet.’ Levie glimlacht naar me. ‘We zijn allemaal op de vlucht. Sommigen voor hun familie, anderen voor een dealer en weer anderen voor de politie. We hebben allemaal fouten gemaakt. We hebben allemaal geen toekomst meer.’ Ze zegt het heel droog, alsof het niets is.
‘Ik heb nog wel een toekomst,’ fluister ik.
‘Nee schat, die heb je niet. Nouschka heeft ons alles verteld over jullie ontmoeting. De helft was in het Russisch of zo, maar ik geloof dat ik de kern wel begrepen heb.’ Blijkbaar beseft Levie hoe onaardig ze klinkt, want ze praat op een vertrouwelijkere toon verder. ‘Wek nooit de nieuwsgierigheid van Nouschka. Ze was een aardige meid, voordat ze aan de coke ging.’
Nathan geeft haar een por. ‘Niet zo negatief. Anna, de meesten hier hebben het opgegeven. Zij zijn gevlucht in de alcohol en drugs. Je kunt ervoor kiezen om hun voorbeeld te volgen.’
‘Dat wil ik niet,’ zeg ik meteen.
‘Dan ben je gedwongen om te doen wat wij doen.’
‘En wat doen jullie?’
‘Wij zoeken manieren om het leven weer zin te geven.’ Hij grijnst. ‘Als je meeloopt, zullen we het je laten zien.’
‘Maar ik –’ Mijn topje. Mijn oude trainingsbroek.
‘Wil je soms de hele dag met Nouschka optrekken?’ vraagt Levie.
Nee, dat wil ik niet, dus ik loop achter hen aan, niet wetend wat me te wachten staat.
