LOST LOVE

เนรมิตเด็กเนิร์ด Edited

หลังจากที่ตกใจกับของขวัญไปแล้ว พี่เคิร์ธก็พาฉันมาถึงห้างของพ่อยัยทีน่าที่เราได้นัดหมายกันเอาไว้

"นี่แคท มีอะไรรึเปล่า?"พี่แพรททริกถามฉันขึ้นทันทีที่ฉันลงจากรถ คือทุกคนมาถึงก่อนฉัน กับพี่เคิร์ธประมาณ 5 นาทีแล้วอ่ะนะ แต่ทุกคนเลือกที่จะเป็นคนดีรอฉันกับพี่เคิร์ธกัน เมื่อมาถึงลานจอดรถของห้างก็เจอการต้อนรับที่อบอุ่นทันที

"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่เคิร์ธแค่ทำเซอร์ไพรท์แคทนิดหน่อย"ฉันไม่ได้โกหกนะ แค่บอกความจริงไม่หมด

"แน่ใจนะ? แคทเทอรีน" พี่แพรททริกถามโดยเน้นน้ำเสียงไปที่ชื่อเต็มของฉัน

"แน่ใจสิคะ"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

"ว้าววววว เค้าหวานกันขนาดนี้ พวกเราจะยอมแพ้ได้ไงเนี้ย"พี่อาร์เธอร์ที่ยืนพิงรถกับทีน่าอยู่พูดขึ้นจากนั้นก็หันไปหอมแก้มยัยทีน่า เท่านั้นแหล่ะ....

"พี่อาร์เธอร์ทำอะไรเนี่ย นี่มันห้างของพ่อน่านะถ้ามีใครมาเห็นเข้าก็เป็นเรื่องหรอก"ทีน่าตีอกพี่อาร์เธอร์ทั้งๆที่ตัวเองหน้าแดงแจ๋ ใช่เลยถ้ามีคนเห็นอาจเป็นเรื่องก็ได้ จริงๆเรื่องที่ทีน่าคบกับพี่อาร์เธอร์ทางครอบครัวของทีน่าเขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่หรอกนะ ที่คุยกับพี่อาร์เธอร์ในงานเลี้ยงครั้งนั้นเพราะเห็นว่าพี่เคิร์ธดูเป็นคนดี ถึงแม้จะไม่ค่อยขอบมาเฟียก็ตามแต่เมื่อรู้เรื่องว่าลูกสาวกำลังคบกับมาเฟียอยู่ก็เกิดอาการตึงขึ้นมานิดๆ

"ก็ลองหน้าไหนกล้าไปบอกสิ ถ้าพี่รู้ตัวหล่ะก็ได้นอนโรงบาลหยอดน้ำข้าวต้ม ข้อหาทำให้แฟนพี่เดือดร้อน"

"ทำเป็นเก่งไปเถอะ!!"ทีน่าพูดประชดพี่อาร์เธอร์ออกไปทั้งๆที่หน้าของตัวเองยังคงระดับความแดงได้ดี

"เอาหล่ะ พอเลย นี่สรุปมาเที่ยวกัน หรือมาทะเลาะกันเนี่ย ดูสิยัยเดย์นั่งหน้ามุ่ยใหญ่แล้วเนี่ย"อลิสพูดขึ้นพร้อมกับเดินมาหาเซนเดย์ญ่าที่ยืนห่างออกไปจากรถของพี่แพรททริกสักประมาณ 22 นิ้ว