Another Life|| BTS ✔

0.3

Aşık olmanın ne demek olduğunu bilirdim. İçinizde kelebeklerin uçuşmasını falan sağlamıyordu. Yaptığı tek şey karnına yumruk yemiş gibi hissetmeni sağlamaktı. Ve ben bir ses tonu ile bütün her şeyi geride bırakıp, o yumruğa razı oluyordum.

Telefondaki kız bir kaç kez daha aynı kelimeyi tekrarlarken verebildiğim tek cevap bana yakışan tek kelimeydi.

"Haze..? " Araba ilerlemeye devam ediyordu. Taehyung, daha doğrusu V, ben telefonla konuşurken hiç bana bakmamıştı.

"Haze de kim? Jimin ne olduğunu söyleyecek misin? "

Hayır, sanırım ona bunun açıklamasını yapamazdım.

"Ben...Bir kaza oldu ve nereye gideceğimi bilmiyorum. Yardımcı olursun belki diye-"

"Ederim etmesine de, nasıl edeceğim?"

Derin bir nefes aldım, yaralar yüzünden biraz titrek bir nefes olmuştu aslında.

"Sadece nerede yaşadığımı söylesen yeter."

"Kaza dedin değil mi, hafızanla ilgili bir sorun mu var? Ya da daha doğrusu...sen iyi misin?"

Eğer önceki yaşamımda olsaydım bu iyi misin lafını bir çok kez duymuş olacaktım. Oysa bu daha üçüncüydü. Doktor, V, ve Haze. Ya da Daisy. Farklı bir evrende olduğumu düşünebilirdim ama kişiler aynıydı. Beni tanımıyorlardı. Tanısalar bile aramızdaki ilişki eskisi gibi değildi. Arkadaş değildik, sevgili değildik. Bunlar açıklama yapamayacağım ayrıntılardı. Ve en çok canımı yakanlar.

"Evet, evet iyiyim. Sadece nerede yaşadığımı söylersen yardımcı olmuş olursun."

Bir süre ses çıkmadı. Az kalsın, lütfen konuş, diye yalvaracaktım. Sesini duymak istiyordum. Artık hiç bir şeyiyle bana ait olmayan sesini.

"Okulda buluşalım, okulun adresini biliyorsun değil mi?"

"Aslında hayır."

"Pekala...." Bana adresi verdiği sıra hoparlöre alıp Taehyung'a dinlettim. Kafasını salladı. "Biliyorum o okulu."

Telefonu kapattıktan sonra telefonumu pantolonumun cebine koydum. Taehyung bir daha konuşmadı. Okulun oraya geldiğimizde bir an kendim eski okulumla karşılaştırma yaparken buldum. Tamam fena sayılmazdı. Eski okulumun dörtte biri olduğunu düşünmezsek tabi.

"Bir yabancıya yardım ettiğin için teşekkür ederim, tekrar görüşeceğimizi pek sanmıyorum ama teşekkür ederim." Taehyung kafasını sallayıp elini uzattı.

"Ne?" diye sorduğumda ise gülümseyip telefonumu istedi. Alıp, tahmin ettiğim üzere, numarasını yazdıktan sonra bana geri verdi.

"İşte şimdi görüşme şansımız olacak. Tanıştığımıza sevindim. Bir yabancı olarak..." Bir süre bana baktı. Bir şey düşünüyormuş gibi. "Fazla tanıdıksın. Neyse, boş ver. Görüşürüz." Araba hızlanarak yanımdan geçti. Şimdi, Haze'i bulmam gerekiyordu. Kalbimin hızlandığını bir kilometre ötedeki insan bile hissedecekmiş gibi geliyordu. Onu, eğer kaza anı ile uyanma anımı birleştirirsek, görmeyeli 2 gün olmuştu. Koskoca 2 gün. Hayatım bir anda değişmişti ve ben her şeyimi kaybetmiştim.

Düşünmemeye çalışarak Haze'i aradım bir süre. Ama okulun yanında bir grup öğrenciden başka kimse yoktu. Daha sonra bankta oturan birini gördüm. Turuncu saçlı bir kızdı ve arkası dönüktü. Kendime sakin olmam gerektiğini hatırlatıp onun yanına ilerledim. Yanına oturduğumda bir şeyler söylemeyi planlıyordum. Ta ki onu tam olarak görene dek. Bir an konuşamadım. Haze miydi bu?

Turuncu saçları ve gözlükleri vardı. Boynuna bir atkı bağlamış, normalde giyindiğinden çok farklı giyinmişti. Haze, gözlükten nefret eden ve genelde simsiyah giyinen biriydi. Ve asla böyle mütevazi durmazdı. Genelde insanlara soğuk bakışlar atardı. Şuan karşımda gördüğüm kız ise kırmızı atkısı, ona çok yakışan siyah çerçeveli gözlükleri, lacivert kot pantolonu ve bir çantayla duruyordu. Haze.. Bu olamazdı. Ama ne kadar düşünürsem düşüneyim, aklıma Haze'in bu şekilde giyinmesinin ona yakışacağı aklıma gelmezdi. Normalde havalı görünen insanlardan uzak dursam da Haze benim için bir dönüm noktasıydı. Onu sevmeme neden olan şey neydi bilmiyorum ama beklemediğim bir şey olmuş ona aşık olmuştum.

Yanımda oturan kız üstümde bir monttan başka bir şey olmadığını anında fark etmişti. Ben de gerçekten soğuk olduğunu yeni fark edebilmiştim. Aceleyle atkısını söylenerek çıkarttı ve boynuma sardı. Ona baktığımı görünce de omuz silkti. O atkıyı takarken gözlüklerinin camsız olduğunu gördüm. Muhtemelen süs için takıyordu. Ama yakışmıştı. Hemde çok.

"Kaza geçirmiş birine göre kendine güvenin çok olmalı. Bu soğukta sadece bir mont giymişsin. "

Beni düşünürken çok güzel oluyordu. Söylenirken, ve kaşları hafif çatıkken. Onu eskisi gibi öpebilmek isterdim. Yanımda olmasına rağmen ona dokunamazdım. Arkadaşı olmalıydım. Bir daha benimle konuşmak istemeyebilirdi ve ben bunu göze alamazdım. Ona bakarken özlediğimi söyleyeceğim sandım. Eğer 2 gün öncesinde olsaydık, ben kaza geçirmeseydim ne mi olurdu? Kemikleri kırılana kadar sarılır, kokusunu içime çeker ve onu öperdim. Şimdi ise hiç olmadığı kadar güzel bir halde yanımda duruyordu. Ve ben ona dokunamıyordum. Dokunmayı geç, seni seviyorum bile diyemiyordum.
Bu yüzden sustum. Konuşmadığımı görünce bana baktı.

"Seni bırakan kimdi? "

Omuz silktim. V, desem normalde gülerdi. "Bir arkadaşım, yeni tanıştım muhtemelen tanımazsın."

"Muhtemelen. Zaten şu ana kadar arkadaşın olabileceğini bile düşünmemiştim. Gerçi çok görüşmüyoruz ama... "

Çok görüşmüyorduk demek. 2 gün kadar mı sürüyordu acaba görüşmeme süremiz? Hiç sanmıyordum.

"Aynı okulda okuyoruz.. Nasıl görüşmeyiz? "

"Abimi bilmiyormuş gibi konuşma istersen. Senden nefret ediyor. Arkadaşlık etmemi isteyeceği son kişi bile değilsin. Ah bu arada, bir kaç saat önce onu aradığını söyledi. Herhalde kaza için..çünkü başka bir şeye cesaret edemezsin. "

Abisi mi vardı? Bizim özgür kız Haze'in? Şaşırmamalıyım. Asla, şaşırmamalıyım.

Birden yüzünü başka bir tarafa çevirdi ve telaşla ayağa kalktı. Baktığı yere bakınca sarı saçlı birinin bize doğru geldiğini gördüm. Evet, ölümüm kaza yüzünden olmayacaktı. Haze'den ayrıldım diye de olmayacaktı. Sanırım az sonra, aslında en yakın arkadaşlarımdan biri olan ama burada sevdiğim kızın abisi olan biri tarafından dövülecektim. Aslında tanımasam bu kadar korkmazdım

Ama Suga'nın eli gerçekten fazlasıyla ağırdı.

-

Umarım beğenmişsinizdir!! Yeni bölümde görüşürüz! ^^