Bilang loyalist ni haveyouseenthisgirl I want to defend her but I found out kaninang madaling araw na umatake na pala ang mga mukhang voldemort na haters nya sa Wilford Academy at naghasik ng lagim sa buong school. Balitang balitang sa radyong sira na tinamaan ng Avada Kedavra(killing curse sa harry potter) si Ma’am D at sya ay naiwang nakahandusay sa harap ng Canteen ng school.
Bilang estudyante ng naturang school hinanap ko ang lahat ng posibleng buhay sa school. Sad to say marami sa minamahal nating classmates ang namatay sa school.
Ilan sa mga napaslang ay ang pinakamamahal nating tambalang Eyoss.
Napaslang sila nang mukhang Voldemort na haters ni Ma’am D.
Maiyak iyak ako sa aking nakita. Habang nakahandusay ang katawan ni Cross sa sahig nakapayakap sa kanya si Eya habang magka-holding hands pa rin sila.
Di ko matanggap na ganito lang ang kahihinatnan nang kanilang wagas na like-life.
Nagtatakbo ako palabas sa Wilford na puno ng galit at lungkot sa kalooban. Di ko inasahang ganito ang aking babalikan after kong makipagsapakan sa thesis at assignments. Kala ko makakasalubong ko ang ngiting dulot ng tambalang Eyoss at makakakulitan ko ang playful manner ni Ma’am D.
Habang nasa tapat ako ng Wilford, napagtanto kong dapat kong balikan ang katawan ng aking mga important people para naman bigyan sila ng proper resting place.
“Wahhhhhhh! What happened!” ang aking naisigaw nang matuklasan kong nawawala ang katawan ni Ma’am D sa tapat ng canteen.
May nakita na lang akong trail ng marshmallow sa spot kung saan sya ay dapat nakahiga.
Sa sandaling ito napagtanto ko na hindi talaga nawala si Ma’am nandito lang sya somewhere sa watty. I guess nagpaka-harry potter sya nung inatake sya ng kalaban. For sure buhay sya. But then again nasa kanya rin ata ang cloak of invisibility ni Harry, di ko kasi sya mahanap eh.
Magtingin ko sa labas ng canteen nakita kong maraming Survivors sa madugong paglusob ng mukhang Voldemort na mga epal. At tulad ko, naniniwala rin silang buhay si Ma’am.
May iilan nagpatotoo na buhay nga si Ma’am pero tulad ng iba di rin ako pinalad na mahanap sya.
Habang balisa akong naglalakad sa Wilford nakita ko ang isang di pamilyar na Room.
“Wah this can’t be! Sa Hogwarts lang meron nitong room na ‘to huh. Teka iisa lang ba ang Hogwarts at Wilford?” ang nasabi ko with Goosebumps all over my skin.
Nasa harap ko na ngayon ang Room of Requirements na akala kong nasa Hogwarts lang. Agad akong pumasok sa loob at nakita kong meron din ditong trails ng marshmallow.
“Aha! Buhay nga si Ma’am! Yehey my speculation are RIGHT!!! Buhay sya at naggagala lang under the aid of the invisible cloak.” ang tuwang tuwang kong nasabi sa sarili ko.
Sa loob ng room nakakita ako ng isang table na may booklet at may katabing platito na may trails ng marshmallow.
This time I know for sure that I am very close to finding out where my idol is.
After a week of searching sa loob ng room walang Ma’am D na nagpakita.
“Hoy anung ginagawa mo dyan?” tanong sa akin ng isang babaeng may hawak na platitong may lamang marshmallows at cookies.
“Sino ka?” ang tanong sa kanila.
“Hmpft di ba ako ang unang nagtanong!”
“Ay sorry naman. Ako nga pala si Machiatto, galing sa vongola base ng Katekyoshi Hitman Reborn.”
“Ako nga pala ang tagapangasiwa ng Room na ‘to!”
“So anung pangalan mo?”
“Wala akong pangalan. Nagising na lang ako bigla dito last week. For some reason I started writing coz it feels like I should do this.”
“Wow purposeful mo naman!”
“Hehehehe o heto basahin mo yung ginawa ko.”
“Ok!”
Nagbasa ako at inulit ulit ko pa ang inabot nya sa akin.
“Wow ang cute naman ng gawa mong story!”
“Salamat!”
“Alam mo you remind me of someone that I used to call my Idol”
“Well baka deep down inside…” at binatukan ako ng kausap ko.
“Di ba obvious na ako ‘to! Adik ka talaga! Nasa harap mo na di mo pa nakilala!” sagot sa akin ng babaeng nasa harap ko.
“Wah ikaw ba talaga yan?”
“Hindi, kakasabi ko lang di ba na ako!” at dinapuan na naman ako ng isang batok sa ulo.
“Wah super happy ako!!! Natagpuan din kita! Pero in fairness masakit yung batok mo huh”
“Ahehehehe sorry lang po!”
“Ah sya sige umuwi ka….
One more thing you should remember, we never met.”
“Huh?!” at then and there nawala sya sa harap ko.
“Wahhh nawala na naman si Idol ko!” ang pasigaw kong nasabi.
Napatingin ako sa sahig at nakakita na naman ng trails of marshmallow.
Hmmm at least now I know buhay pa ang idol ko.
Lumabas na ako ng room and took out my Ipod. Kinabit ang headphone sa tenga at I pressed play on the Ipod. I started to walk away from the Academy that started all this happiness and craziness all together.
------
Lift your head, baby, don't be scared
Of the things that could go wrong along the way
You'll get by with a smile
You can't win at everything but you can try.
Baby, you don't have to worry
'Coz there ain't no need to hurry
No one ever said that there's an easy way
When they're closing all their doors
And they don't want you anymore
This sounds funny but I'll say it anyway.
Girl I'll stay through the bad times
Even if I have to fetch you everyday
I'll get by if you smile
You can never be too happy in this life.
[ Lyrics from: http://www.lyricsmode.com/lyrics/e/eraserheads/with_a_smile.html ]
In a world where everybody
Hates a happy ending story
It's a wonder love can make the world go round
And don't let it bring you down
And turn your face into a frown
You'll get along with a little prayer and a song.
(Too doo doo...)
Let me hear you sing it
(Too doo doo...)
In a world where everybody
Hates a happy ending story
It's a wonder love can make the world go round
But don't let it bring you down
And turn your face into a frown
You'll get along with a little prayer and a song.
Lift your head, baby, don't be scared
Of the things that could go wrong along the way
You'll get by with a smile
Now it's time to kiss away those tears goodbye
(Too doo doo...)
Let me hear you sing it
(Too doo doo...)
------
