6.

993 34 2
                                    


siapa kata aku baik tadi? celah mana kau nampak kebaikan aku? huh? ceihh!

"wei, kau nak ikut tak?" tanya sai.

"mano?"

"zohor. surau lah." jawab sai. sempat dia sekeh kepala aku. tak guna betul.

"kau, nak ajak orang, buat cara mengajak lain kali. ahh, malaslah." aku balas selamba. aku nampak sai kecewa. padan muka dia. siapa suruh dia sekeh aku.

"betul ke? sejak bila kau jadi macam ni, wan?" sai duduk sebelah aku. aku mencebik. mamat ni memang suka sibuk ke macam mana?

"masalah kau ke?"

---------

"korang, wei...surau ajum." ajak aku. tapi apa aku dapat, pemulauan berleluasa. aku ajak ke surau pun payah. agaknya nak tunggu ajal baru nak ingat surau.

"kau nak, kau pergi lah sorang. mengantuk kot...." jawab mizan. aku sabar je. kalau betul mengantuk pun, tak payah nak over lah. sekurang kurangnya bangunlah kalau tak nak ikut pergi surau pun.

"lantak koranglah. aku dah ingatkan. jangan cakap akhi tak payung." perli aku. aku marah sebenarnya. tapi, aku tahan. haih, entah sampai bila aku nak menahan benda ni. makin lama makin parah. silap hari bulan aku pun terikut masalah diorang ni.

---------

"aku minta maaf. sebab aku dengan mizan lah kau jadi macam ni, wan." sambung sai. aku rasa nak tergelak terbahak pun ada jugak. tahu pulak nak salahkan diri sendiri. dulu masa aku waras, korang persenda aku. sekarang, aku dah malas weh.

"dah lah, blah lah wei! aku malas nak ingat masa lalu tu. terima kasih lah dekat kau dengan mizan berjaya bawak aku ke arah ni. hahahaha." aku gelak tanpa sebab. apa? aku dah jahanam weh. jahanam!

HAKIKAT MANUSIA. ✔Where stories live. Discover now