Miałam Cie Zabić...|| Jeff The Killer

1.Zadanie.

Wsłuchiwałam sie w nudny wykład ojca, co chwile przysypiając.
- Bonnie!!
Momentalnie sie ocknęłam i przy okazji spadłam z krzesła. Śmiała sie ze mnie cała sala. Pomyślałam, że lepiej będzie, jeżeli wyjde. Takie zebrania to nie dla mnie. Spojrzałam błagalnym wzrokiem na tatę. Jego surowy wyraz twarzy nakazywał "siedź, słuchaj, nic nie gadaj".
Spowrotem usiadłam na krześle. Tata już powoli kończył zebranie. Strasznie POWOLI.
Chwile potem usłyszałam najlepsze zdanie w historii tego świata "To koniec na dziś, możecie iść".
Już chciałam wyjść ale tata mnie zatrzymał.
- Bonnie, choć na chwile. Musze z tobą pogadać.
- Coś przeskrobałam? - spytałam ostrożnie.
- Mam dla ciebie zadanie specjalne - oświadczył zadowolony.
- Kolejna misja, jej - sarkazm, wiem.
Ojciec był wyraźnie zmieszany moją odpowiedzią.
- Nie cieszysz sie? Zawsze bardzo lubiłaś jeździć na takie akcje.
I tu mnie ma. Zawsze lubiłam dostawać misje. Czasem nawet inni mi sie pytali, czy moge je zrobić za nich hehe.
- Noo wiem tato. Co to za misja?
Od razu sie rozweselił. Jak dziecko.
- Pamiętasz, że w naszym mieście od dawna grasuje stado creepypast i mordują ludzi tak?
- Tak.
- Widzisz skarbie, razem z innymi agentami WiDu próbowaliśmy wymyśleć taki sposób, żeby te monstra nawet nie wiedziały, że wśród nich jest szpieg. Padło na pewną piękną dziewczynę z naszej agencji.
Chwila, w naszej agencji była tylko jedna dziewczyna - ja.
- Sugerujesz, że mam poszukać te potwory, zaprzyjaźnić sie z nimi a potem wydać WiDowi. Ty chyba oszalałeś. Własną córkę chcesz wydać na pewną śmierć?!?!
Ojciec zrobił smutną minę i spuścił głowę.
- Ehh...wiedziałem, że to powiesz.
Mówiąc to, nałożył na twarz maskę gazową, z kieszeni wyciągnął odbezpieczony już granat dymny. Wszystko działo sie tak szybko, że nie zdążyłam zareagować. Granat wybuchł. Otoczyła mnie dusząca, szara mgła. Czułam jak moje powieki są coraz cięższe a nogi jak z waty. Jeszcze przytomna upadłam na podłogę. Ostatnie co pamiętam to śmiech mojego ojca.