10.

5.6K 277 10
                                    

Pov Heaven

Vermoeid open ik mijn ogen, met mijn handen wrijf ik in mijn ogen. Een grote sterke arm is verwikkeld rond mijn middel. Mijn blik valt op de jongen naast mij,  ook wel bekend als Damon. Zijn haar zit warrig voor zijn gesloten ogen. Zijn mond zit lichtjes open, waardoor ik hem regelmatig hoor in en uit ademen. Ik hoor hem diep zuchten waarna hij zich uitrekt. Zijn bruine ogen komen tevoorschijn als hij zijn ogen opent. Als hij ziet dat ik naar hem kijk vormt er een grijns rond zijn lippen. "Lekker geslapen?" vraagt hij hees van het slapen, ik beantwoord zijn vraag door een glimlach. "Jij?" vraag ik om de ongemakkelijke stilte te verbreken. "Er is niks beter als in slaap vallen en wakker worden naast een mooi meisje" zijn witte tanden komen weer tevoorschijn. Ik voel me gevleid door zijn charme.

"Kom, we gaan ons klaar maken" hij doet de dekens van zich af en plaatst zijn blote voeten op de vloer. "Waar gaan we naar toe?" vraag ik nieuwsgierig. Geheimzinnig haalt Damon zijn wenkbrauwen op en neer. Ik trek een pruil lipje maar hij schud lachend zijn hoofd. Teleurgesteld volg ik zijn voorbeeld en kruip onhandig het bed uit. "Welke kleren moet ik aan doen?" vraag ik terwijl ik met mijn hand over mijn nek heen wrijf. "Kijk maar in de kast, of je iets leuks kan vinden" ik loop de inloop kast in en zoek een leuk setje kleren. Samen met de kleren loop ik de inloop kast weer uit. Ik ga voor de spiegel staan en houd een shirt voor mij. Twijfelend kijk ik er na, ik pak een ander shirtje van het stapeltje met kleren en houd die ook voor mij. "Ik zou die eerste doen, het gaat strakker om je lichaam zitten en dan komen je vormen beter uit" gillend van schrik laat ik de shirtjes uit mijn handen vallen. "Wat doe je hier nog? Laat me alsjeblieft nooit weer zo schrikken" ik leg mijn hand op mijn borst.

Via de spiegel zoek ik Damon, ik zie hem grijnzend op mijn bed zitten. Het valt me op dat Damon al een schoon shirt aan heeft getrokken. "Maar zoals ik je al had gezegd, die eerste zal je het beste staan"zegt hij, onschuldig begin ik te glimlachen en pak om hem te pesten juist het andere shirt. "zou je me me alleen willen laten" vraag ik, "umh... Laat me even denken" hij brengt zijn duim en wijs vinger naar zijn kin en doet alsof hij diep aan het na denken is. "Nee" een geërgerde kreet verlaat mijn mond. Ik loop de badkamer binnen en smijt de deur hard achter mij dicht. "Hé, de deur hoeft niet kapot" roept Damon, ik rol met mijn ogen. Ik kleed me om en doe het slot weer van de deur af.

***

"Damon, waar neem je me mee naar toe?" vraag ik mopperend, "Laat dat nou maar aan mij over" zegt hij terwijl hij naar zijn auto loopt. Zuchtend ga ik naast hem zitten, na een tijdje komen we uit bij een groot gebouw. "Waar zijn we?" vraag ik, "De pack dokter moet je arm eerst na kijken" zegt hij. "Waarom? Ik heb er al lang geen last meer van" zeg ik snel, "Maak dat de kat maar wijs" bromt hij.

"Alpha" een man in een witte jas komt naar ons toe gelopen, "Zorg hier voor" Damon laat mijn opgezwollen pols aan de dokter zien. "Mh... Gekneusd, misschien ook wel gebroken" De man sluit zijn hand rond mijn hand en maakt er een rare beweging mee. "Auw" Met grote ogen druk ik een hand voor mijn mond, proberende mijn woorden weer terug te nemen. De dokter richt zich weer op Damon, "Zwaar gekneusd, ik zal haar pols met verzachtende zalf in zalven. Zorg er voor dat ze haar hand niet over belast." De dokter knikt naar Damon waarna hij even naar mij wenkt als teken dat ik hem moet volgen. Twijfelend kijk ik naar Damon maar hij glimlacht alleen maar alsof hij mij gerust wil stellen dat alles goed is. Ik zet een paar grote stappen tot ik weer bij de dokter ben.
********bezig met herschrijven, sorry voor het ongemak**********
De dokter doet de deur dicht en draait zich naar mij toe. Hij steekt zijn hand uit naar mij, "ik ben michael, de dokter van deze roedel" zegt hij glimlachend. "Ik ben Heaven" zeg ik twijfelend, "en waar kan ik je mee helpen?" vraagt hij lachend, "nou, ik ben gevallen op mijn pols. Het doet alleen pijn als ik er aan kom, alleen damon heeft me een soort van gedwongen naar hier te gaan" zucht ik. "Okee, laat mij eens kijken." zegt hij, hij pakt mijn pols voorzichtig vast. Hij draait hem een klein beetje en meteen begin ik te kreunen van de pijn. "Het is maar goed dat de alpfa je heeft gestuurd, het is slechter als het er uit ziet" zegt hij en er verschijnen denk rimpels op zijn voorhoofd.

"Zo, laat je hand veel rusten. En geef hem geen over belast." zegt michael, nu een half uur later zit ik met gips om mijn arm, hij was blijkbaar zo erg gebroken dat het niet vanzelf heelt. "Heaven?" hoor ik hem opeens zeggen, "ja?" vraag ik terwijl ik naar hem kijk. "Damon zegt en doet soms dingen die hij beter niet had kunnen doen, maar hij bedoeld het goed. Hij doet zijn best om zijn roedel gelukig te krijgen". Verbaast kijk ik hem aan, zou hij zijn roedel echt gelukig willen hebben? Tuurlijk, dat vind ik natuurlijk ook èèn van de belangrijkste dingen maar hij marteld de vrouw van niall. Het zou me niks verbazen als hij nog veel meer mensen heeft gemarteld voor de onzinigste redenen. Zuchtend loop ik naar de deur, "bedankt" mompel ik glimlachend. "Geen dank" zegt hij ook glimlachend. Ik doe de deur open en loop verder. Ik loop naar buiten en zie Damon verveelt tegen zijn auto aan hangen, "mag ik nu naar huis?" vraag ik als ik bij hem sta. Treurig kijkt hij mij aan, "als je graag naar huis wil moet je dat vooral doen" zegt hij, "zo bedoel ik het niet" fluister ik. "Hoe bedoel je het dan?" vraagt hij ongeïntresseerd, "laat maar" mompel ik.

Ik loop bij hem weg, een random kant op. Op naar huis. Als ik ver genoeg bij hem vandaan ben verander ik in een wolf, ik kijk naar mijn poot en zie dat het gips er nog steeds om zit. Ik probeer een stap te zetten maar een pijnlijke steek gaat meteen door mijn poot heen. Ik verander weer in een mens en loop dan weer verder.

*** *** *** ***

Sorry voor dit slechte hoofdstuk, ik heb allemaal ideetjes voor dit boek alleen dit is meer een tussen hoofdstuk.

2 Reacties en dan komt er een hoofdstuk van de gedachten van DAMON.

Ik ben echt super blij, ik dacht dat dit echt een flut boek ging worden maar elke keer als ik weer een hoofdstuk plaats word hij toch gelezen en er word zelfs op gevote en gereageerd. Ik sta door jullie al op 72ste. Klinkt misschien niet erg hoog maar ik ben er echt trots op. Ik ben namelijk nog maar net begonnen en dan nu al zo hoog.

Ik hoop dat jullie van dit hoofdstuk genieten en mooi vinden, als jullie blij zijn ben ik ook blij.

Xx anna

Enemy or Mate? - #Netties2016Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu