Το Απρόβλεπτο

1 Κεφάλαιο

"Ένα περίεργο πράγμα με τη νύχτα. Σου βγάζει ό,τι κρύβεις. Ότι έχεις θάψει και ό,τι θες να ξεφορτωθείς, λες και έχεις το ένα και μοναδικό κλειδί και ξεκλειδώνει όλα τα ράφια της ψυχής και ένα ένα σου τα βγάζει στη φορά χωρίς έλεος, χωρίς να σε ρωτήσει, χωρίς να ξέρεις καν αν αξίζει να τα θυμηθείς. Έτσι, επειδή μπορεί-όπως και οι άνθρωποι έτσι κι αυτή- το καλύτερο; Δεν της φτάνει που είναι ανυπόφορη είναι και ατέλειωτη.Τα λεπτά μοιάζουν ώρες ολόκληρες και την ησυχία σου την βρίσκει μόνο όταν ξημερώσει....."

Έτσι και σήμερα ξύπνησα ιδρωμένη , χωρίς να έχω κοιμηθεί καθόλου το βράδυ.Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και κοιτάω το κινητό μου , ειναι 9 η ώρα και έχω ήδη 4 αναπάντητες από την Νεφέλη. Πάω να πλύνω τα δόντια μου και να κάνω ένα ντους , οταν είμαι έτοιμη παίρνω το κινητό μ για να καλέσω την Νεφέλη,για να δω τι με ήθελε άραγε...
Και μη τυχόν θα είναι για κάποια χαζομάρα την έβαψε, αλλά δεν νομίζω για να με παίρνει τόσο νωρίς...

Εκεί που πάω να την πάρω, με παίρνει τηλέφωνο ο Αλέξης ο κολλητός μου..
"Καλημέρα γλυκουλίνη"
"Καλημέρα "
"Ελπίζω να μην σε ξύπνησα "
"Με δουλεύεις τώρα, ούτε καν και να το έκανες θα σε είχα τσακίσει.." του το λέω εννοώντας Κάθε μ λέξη...
Τον ακούω να γελάει - αυτο που βρίσκει κάθε πρωί να έχει όρεξη, ΠΟΤΕ δεν μπορώ να το καταλάβω..
"χαχα.. η συνηθισμένη μ Αννούλα , θα έρθεις απο το σπίτι μου ; "
"Θα δω , γιατί πρώτα θέλω να δω τι με ήθελε η Νεφέλη , με έχει πάρει 4 φορές απο το πρωί"
"Εντάξει δες και πάρε με μετά για να ξέρω" Μου λέει απογοητευμένα
"Εντάξει φατσουλίνη" τερμάτισα την κλίση και κατευθείαν πήρα τηλέφωνο την Νεφέλη μου.

"Ναι"
" Έλα καλέ, τι έγινε και με πήρες τόσες φορές τηλέφωνο;"
"Εεεμμ ναι, να σου πω , μπορούμε να συναντηθούμε τώρα κάπου ; Γιατί αυτα δεν λέγονται απο το κινητό".. Μου λέει κάπως αμήχανα
"Ναι καλέ, έλα σπίτι μου , σε περιμένω"
"Οκ, έρχομαι σε λίγο"
" Όπα κάτσε, φέρε μου καφέ και κάτι να φάω για πρωινό, το ξέρω ό,τι θα το κάνεις ,επειδή με αγαπάς πάαρα πολύ"
"Ναι ναι έρχεται η παραγγελία σάς" χαμογελάω και φαντάζομαι το πόσο αλλα θα ήθελε να πει αλλά συγκρατείται , γιατί ξέρει πώς το πρωί δεν είναι και η καλύτερη μου ώρα για τόσες πλάκες...
"Χαχα.. άντε μην αργής"
Τερμάτησα την κλήση και πήγα να τακτοποιήσω το σπίτι, γιατί οι γονείς μου τα έχουν κάνει όλα χάλια.

Αλήθεια οι γονείς που είναι;
Πάω στην κουζίνα και βλέπω όπως πάντα ένα χαρτάκι στο τραπέζι που έγραφε...
< Εγώ και ο μπαμπάς είμαστε στην δουλειά , Θα αργήσουμε>
...Μαμα...

Μια φορά να μην ερχόντουσαν αργά θαύμα θα γινόταν , όχι ό,τι εχω και κάποιο πρόβλημα...Ακριβός το αντίθετο, έχω την ησυχία μ κιόλας.
Συμμάζεψα με κάποιον τρόπο το σπίτι και τότε ήρθε επιτέλους η Νεφέλη..

"Επιτέλους ήρθε το φαγάκι μου"
"Και σε σένα Καλημέρα"
"Χαχα.. ασε αυτά και δώσε το φαγητό, γιατί πεινάω και λεγε τι στο καλό γίνεται μαζί σού!!...
"Μπα και γιατί να στο δώσω ;! "

Και έτσι άρχισα να την γαργαλάω στην κοιλιά της , προσεχτικά όμως μην χυθεί ο καφές που κρατάει στα χέρια της..Με αυτον τον τρόπο της τα παίρνω...
"Λοιπόν πάμε να φάμε στην κουζίνα και μου τα λες όλα εκεί πέρα" της λέω , ενώ αυτη προσπαθεί να ηρεμήσει
"Ναι άντε πάμε, γιατί και εγώ πεινάω" είπε και έτσι πήγαμε στην κουζίνα.
Αρχίσαμε να τρώμε και να πίνουμε το καφέ μας αλλά εγω δεν άντεχα άλλο και της λέω "ΆΝΤΕ ΛΈΓΕ ΜΟΥ , ΓΙΑΤΊ ΘΑ ΣΚΆΣΩ " το είπα αρκετά φωναχτά με αποτέλεσμα να με κοιτάξει περίεργα , με το ένα φρύδι της απάνω.
Γιατί Αλήθεια, αναρωτιόμουνα τι ήταν τοσο σημαντικό που έπρεπε να μου πει...Όμως,δεν μου απάντησε...Και μετά απο 15 λεπτά που είχαμε τελειώσει με το φαγητό Πήγαμε στο δωμάτιο μου και κάτσαμε στο κρεβατι για να μου πει αυτό που δεν το περίμενα καθόλου........

.... .... .... .... .... .... .... .... .... .... .... .... .... .....
Και ταραν, να το και το πρώτο ΜΟΥ βιβλίο και το πρώτο Μου Κεφάλαιο...
Σας ευχαριστώ όλους πού αρχίσατε να το διαβάσετε και θα ήθελα να μου σχολιάζεται και να πατάτε αυτό το πολύ αγαπημένο μ αστεράκι..χι χι..
Φίλιους...Τα λεμε σύντομα( και αυτο εξαρτάτε απο εσάς. <3)