GELİNCİK

YAĞMUR

"Ama unutma.Herkesin birilerinden sakladığı zayıflıkları vardır."

O gecenin üzerinden bir hafta geçmişti.Babamla aramı da düzeltmiştim.Eve geldiğimde salonda beni bekliyordu.Gerek olmadığını söylesem de benden özür dilemişti.Dilemese bile ben onu affedicektim ya neyse.Şu anda da pencereden yağan yağmuru seyrediyordum.Bulutlar içlerini döküyorlardı.Ama bu kez ben ağlamıyordum.Bi süre daha pencerenin önünde öylece oturdum.Son günlerde yaşadığım olayları bir gözden geçirdim.Banktaki o adam...biraz ürkmüştüm ondan.Ama nasıl olsa bir daha karşılaşmayız diyerek bu konuyu açmamak üzere kapattım.Yağmur hala durmamıştı ama hafiflemişti.İnsana huzur verircesine çiseliyordu.Şu anda bir tarafım dışarı çıkıp su birikintileriyle oynamak istiyordu ama diğer tarafım da korkuyordu.Çünkü dışarısı fazlasıyla karanlık ve ıssızdı.Çıkmak istemiyordum ama evdede bunalmıştım.Birkaç dakika daha kendimle çeliştikten sonra içimdeki küçük çocuk ağır bastı ve salona doğru yürümeye başladım.Babamdan izin almam gerekiyordu.Tahmin ettiğim gibi izin vermişti.Normalde olsa bu saatte asla izin vermezdi ama geçen geceden sonra kendinden ödün vermeye başlamıştı.Bende elime geçen fırsatları değerlendiriyordum.
Şu anda içimde anlam veremediğim duygular barındırıyordum.Karanlık sokakta gördüğüm her su birikintisine atlamak gibi mesela.Biliyorum belki çocukça ama bu bana engel değil diye iç sesimle konuşurken tam karşımda bir su birikintisi gördüm.Normalde böyle çocukluklar kesinlikle yapmazdım.Kimi kandırıyorsun sen diye isyan eden iç sesimi susturdum.Dayanamadım ve gidip zıpladım.Bütün su etrafa saçılmıştı.Bir süre daha su birikintilerinin üzerinde tepinmeye devam ettim.Oturmayı düşündüğüm sırada son bir birikinti daha görmüştüm ve kendimi tutamamıştım.Suları etrafa sıçratıp önüme döndüğüm sırada bütün neşem de su damlaları gibi etrafa saçılmıştı.Karşımda bir adet dengesiz görmeyi beklemiyordum açıkçası.Anlam veremediğim bir ifadeyle önce bana,sonrada pantolonunun ıslanmış paçalarına baktı.Ben kızmasını falan bekliyordum ama o sadece sorarmışçasına "Gelincik?" dedi.

"Dengesiz?"dedim bende ona karşılık verircesine.

"Dengesiz ha?".Bu kez şaşırma sırası ondaydı."Ne dememi bekliyordun ki?"dedim omuz silkerek.Ne demem gerekiyordu cidden.
Ama o yine her zamanki gibi sorumu cevapsız bırakmayı tercih etti ve geçen gün karşılaştığımız banka doğru ilerlemeye başladı.Bende yorulmuştum zaten.Arkasından gidip bende banka oturdum.
Yine elini cebine attı ve sigara paketini çıkardı.Sigarasını yakıp içine derin bir nefes çekti.İçine çektiği dumanı dışarı üfledi ve duman karanlık sokakta uçup gitti.Tıpkı benim uçup giden ve yerini meraka bırakan yorgunluğum gibi...
Burası biraz fazla sessiz olmaya başlamıştı.Dakikalardır burda böylece oturuyorduk ama ikimizde tek kelime etmemiştik.

"Çok sigara içiyorsun."
Yine cevap vermemişti."Bu...zararlı bir şey."

"Yani?"dedi bıkkın bir sesle."Bunun neresi seni ilgilendiriyor?"

"İlgilendirmiyor zaten.Ben senin için söylüyorum."Yine cevap vermemişti.Bunun derdi neydi acaba.

"Senin derdin ne Allah'ını seversen.Şurda dakikalardır seninle konuşmaya çalışıyorum ama senin ağzını açıp tek kelime ettiğin yok!."sesimde gizli bir sitem vardı.

"Çok boş konuşuyorsun.Gelincik."

"Bana gelincik demeyi kes!"

"Bana bir kez daha sesini yükseltecek olursan."dedi tıslar gibi.

"Naparsın?"dedim bende meydan okurcasına.Cesaret hapı mı içmiştim ne?Şurda gecenin karanlığında istediğini yapsa kimsenin ruhu bile duymazdı.

"Emin ol bilmek istemezsin.Gelincik.Şimdi sus ve sessizliği dinle." Bu dediğine gülmüştüm açıkçası.

"Nasıl ya sessizlik nasıl dinlenir ki?"

"Duymak istersen duyarsın.Gelincik.Bu kadar basit."

"Şu anda duymak istiyorum ama hala duyamıyorum.Onu napıcaz?"dedim alay edercesine."Gelincik.Sadece sus.Konuşma."dedi ifadesiz tuttuğu sesiyle.Birkaç dakika öylece sustuk ama bu durum beni sıkmaya başlamıştı.

"Benim artık gitmem gerek.Yarın yeni bir okula başlayacağım ve erken uyumam gerek.Sana sessizliğinle mutluluklar."

"İyi."dedi umursamazca.Her ne kadar karanlıkta göremeyeceğini bilsem de ciddi anlamda göz devirmiştim.Onu umursamamaya çalışarak yürümeye başladım.Homurdanmayı da ihmal etmemiştim...