Unexpected Love

Chapter 27 "Pag-amin"

A/N: Hello!!! Dahil walang pasok ngayon, at kahit may mga gawain ako, mag-u-update ako... hahahaha... anyways, Please Vote. Comment. Share. Thank you and God bless *^▁^*

~~~~~
Geryanne's POV
(After 1 month)
(October 30, 20**, Thursday, 4:30pm)
(LRIU-MC, Highschool Building, Rooftop)
An hour before the class dismiss, Trixia called me to talk privately in the rooftop of our highschool building, na-surprised ako kasi knowing her with an amnesia, hindi nya ako kinakausap, kami ni Kervy, hindi nya basta-basta kinakausap, pero ngayon, ako ang gusto nyang kausapin in private, kaya ako ngayon ay nandito sa rooftop at hinihintay sya...

"Geryanne!! Kanina ka pa? Sorry ha, may pinag-usapan lang kami ni Kuya James, anyway, kaya kita niyaya dito para mag-usap, tungkol sa past natin sa ampunan..."

Nagulat ako sa sinabi nya, lalo na sa paraan ng pagkakasabi nya nun, without hesitating ang pagkakasabi nya nung huli...

Ibig sabihin ba nun... naaalala na nya kami ni Kervy at sina Inang Mary?

"First of all, I'm sorry, I'm very very sorry, kasi ngayon lang ako nagka-lakas ng loob na sabihin sa inyo na naaalala ko na kayo.. "

Panimula nya ulit, at pinutol ko ang sasabihin nya para magtanong...

"Kailan pa?"

Tanong ko...

"N-nung nakaraang dalawang buwan ko pa naaalala ang lahat, una kong sinabi yun kay Kuya James, umiiyak ako that time and unfortunately ngayon, naiiyak ako... (*sob*) yan na nga... "

Sabi nya, tapos naluluha na nga sya, naiyak na sya pero pinagpatuloy pa din sya ang pag-amin...

"(*sob*)kasi that time, napapadalas na din ang pagtingin ko ng mga pictures natin nung nasa ampunan tayo,(*sob*) tapos bigla na lang sumakit yung ulo ko at ayun, pagkatapos sumakit nung ulo ko, naalala ko na yung mga nasa ampunan, tapos(*sob*) a week after that, bigla ko na lang kayo naalala, without any sources, and I kept it from Cristine, kasi alam ko na sasabihin nya yun sa inyo pagkatapos kong sabibin sa kanya(*sob*), tapos ngayon akala ko kaya ko ng aminin sa inyo na nakakaalala na ako, akala ko hindi na ako iiyak sa harap nyo, pero heto, (*sob*) umiiyak, nakakainis... (*sob*)."

Lumapit ako sa kanya at niyakap sya nang mahigpit, I didn't expect na ako ang una nyang sinabihan, at hindi si Kervy...

"Huwag ka ng umiyak, masaya ako, masaya kami ni Kervy na naaalala mo na kami, pati sina Inang Mary, masaya ako at bumalik na ang ala-ala mo... pero, tanong ko lang, handa ka na ba na umamin kay Kervy na naaalala mo na ang lahat? Mahal mo pa ba sya?"

Tanong ko sabay kalas ng yakap namin at tiningnan sya sa mata, kitang kita na hindi pa nya kaya ang pag-amin na naaalala na nya kami, pero kinaya nya...

Tumungo sya at umiiling-iling, sabi na nga ba, hmmm...

"Gusto mo, samahan ka namin ni Cristine? Para naman kahit hindi mo na talaga kaya, nandun kami para tulungan ka... pero, tatanungin ulit kita, Mahal mo pa ba sya?"

Tumango naman sya habang nakatungo pa rin, pero humihikbi pa rin sya...

"Hindi ko naman nakalimutan ang nararamdaman ko sa kanya ehh... pero alam ko, wala ng pag-asa para aminin ko pa ang nararamdaman ko sa kanya kasi nakita ko sila kanina nag-uusap,katulad nung araw na nakita at narinig ko sila..."

Sabi nya habang pinipigilan nya ang paghikbi, I held her chin and lift it up, tiningnan ko ulit sya sa kanyang mata at nagsalita...

"Hindi mo naman narinig ang pinag-uusapan nila diba? Saka alam ko ang tungkol sa pinag-uusapan nila, tungkol sa'yo yun, pero sa ngayon, hindi dapat ako ang nagsasabi nun, kun'di si Kervy, matatagalan nga lang kung hindi mo sasabihin sa kanya agad na bumalik na ang ala-ala mo..."

Sabi ko, tumango na lang si Trixia bilang sagot...

(*bang!bang!*)
(Sound of a firing gun)

(*crowd screaming*)

Nagulat kami parehas ni Trixia sa tunog ng baril, at saka sa mga sigawan ng mga estudyante sa baba, tiningnan namin ang mga tao sa baba na nagkakagulo, ano kaya yung nangyari?

"Hala, hindi kaya yun yung pagpatay sa ating apat? Sina Cristine at Kervy, nasa baba sila, tingnan natin sa baba, baka kung ano na nangyari sa kanila!"

Sabi naman bigla ni Trixia...

(*dug..dug..dug..*)

Kinabahan ako bigla, bumaba naman kami agad at hinanap namin ang dalawa...

-----