Chris POV
Uh oh.. Nandito na sya- Jake
Ang inlove nateng best friend. - Keyle
Suko na yan oh. -Josh
Kelangan ko ng kaibigan hindi mga bangag na kaibigan.
Bro kelangan mo nang sabihin sakanya bago pa mahuli ang lahat. - Jake
She deserves it.-Keyle
Bago ka nya maunahan.- Josh
Paparating si Miles, hindi ko pa pwedeng sabihin sakanya ang totoo. Mauunahan nya ako. Siguradong magagalit saken si Camille.
Hows the plan Chris?
Be ready. Almost done.
She kissed me on the chick then left.
Dumating na ang teacher kaya naupo na ako.
Recess time.
I texted Camille na hindi muna kami sabay dahil may group work kami nila Jake. Pero ang totoo kelangan ko lang kausap at advice nila.
Naguguluhan ako alam kong mahal ko na sya. Alam kong alam nyo din yan.
Pero lumapit ka sakanya dahil TRIP mo lang. -jake
At pag nalaman nya hindi nya magugustuhan yun.-keyle
Kaya sumuko kana lang.- josh
Josh wala kabang ibang sasabihin, maliban dyan?
Oo nga best line mo na yan?-jake
Pati sequence naten pare parehas lang din? -keyle
Sisihin nyo yung Author.- Josh
Wag ako. Burahin ko kayo dyan e! -Author
Joke lang po ^_^v-Jake,Josh and Keyle
Tutulungan nyo ba ako o ano?
Pare kelangan mong sabihin sakanya lahat. Masasaktan sya pero pagkakamali mo yan e. - Josh
Tutulungan ka namin. - jake
Magsabe ka lang.- Keyle.
After recess.
Nagsimula na ang sunod na klase. Mabilis naman natapos ang dalawang subject kaya uwian na agad. Hindi ko muna pinuntahan si Camille. Kelangan kong pagplanuhan kung paano ko sasabihin sakanya.
Pare may balak kaba? -Jake
Wala pa. Siguro kausapin ko nalang kayo. Pag meron na. una na ako mga bro. salamat!
Nag paalam nadin sila. Sasakay na sana ako. Kaso naalala ko yung mga gamit ko na naiwan kina Camille. Naglakad ako papunta sakanila.
Pagdating ko Mama nya ang nagbukas ng gate.
Pasok ka iho, Kukunin mo na ba mga gamit mo? Kanina ka pa hinihintay ni Cams.
Ahh opo.
Naabutan ko si Camille na nasa Sala nakatitig sa cellphone, pag lingon nya saken tinignan nya ang mama hanggang sa nakaalis na ito. Kinuha ko na ang bag ko, pati yung ibang plastic na dala ko kahapon.
Sasamahan na kita.-Camille
Wag na.
Umiiwas ka?-Camille
Hindi.
Edi sasamahan kita.-camille
Wala naman akong pinadala sakanya. Pero nag taxi na kami. Sya ang nagbayad dahil daw niligtas ko sya. Pero halatang galit sya dahil hindi sya nagsasalita masyado tsaka di sya ngumingiti.
Nakarating na kami sa bahay. Nakikitira lang ako sa tita ko. Dahil wala na akong magulang. Namatay na ang papa ko. Ang mama ko naman iniwan ako.
Pag pasok namin agad kaming sinalubong ni tita.
Hi Camille. Tinulungan mo pa talaga si Chris.-Tita
Teacher Melissa?????-Camille
Ayokong mag explain kaya nag walk out na ako.
Ayusin ko muna to. Referring sa mga gamit ko . At nag Nod nalang si Tita.
Pag akyat ko sa kwarto. Humiga muna ako sa kama. Baka makatulog ako at pag gising ko wala na si Camille sa baba. I need space para magisip at mag decide kung paano ko sasabihin sakanya. Nakapikit lang ako at hindi ako makatulog nang may tumawag...
Hello..
Good job Chris! Kung Makita mo lang ang mukha ni Camille dahil wala ka. Ghadd sigurado akong iiyak sya pag nawala ako. Baka mag suicide pa sya pag nalaman nyang tayo na.
Binaba ko ang phone. Sasabihin ko nalang na lowbat ako. Pero maya maya nag ring ulit.
Ano nanaman??!
Anak?..
Pero ibang boses ang sumagot.. iba pero kilala ko siya. Kahit matagal na. kahit noon pa. kilala ko siya. Alam kong sya to.
Anak... kamusta kana?
Hindi kita kilala.
Ako to, ang mama mo.
Mama ko? Nanay ko? Ang totoong magulang hindi iniiwan ang anak nya. Ang totoong magulang na alam nyang dalawa nalang sila. Mamahalin nya yung natirang pamilya sakanya. Wag mong ituring ang sarili mong nanay ko. Dahil hindi ko na tinuring ang sarili kong may magulang nang iwan mo ko. Kasalanan mo to lahat kung bakit kelangan ko pang maglaro ng ganto. Kung nandito ka lang para maasahan ko. Pero wala ka! Mag isa ko sa lahat ng bagay. Wag ka nang babalik dahil alam kong aalis ka nanaman ulit!!
Binaba ko na ang phone ko then I turned it off, ayoko nang istorbo.
AHHHHHHHHHHHHH!!!! Sigaw ko. Nakakapagod. Nakakasawa. Nahihirapan na ako bakit ba ganto. Bakit kelangan ko mahanap yung taong para saken sa larong ganto? Bakit hindi sa normal na paraan?bakit kelangan masaktan ko sya sa gantong paraan. BAKIT?
Agad kong narinig si Tita na pumasok sa kwarto pero nakayuko lang ako.
Iho anong nangyare sayo?
Pero hindi ko siya sinagot.
Chris...
Narinig kong sumara ang pinto at tingin ko lumabas si tita. Dapat umalis na din si Camille. Dapat nilalayuan na nya ako. Masama akong tao.
Chris.. Ako hindi kita iiwan.
Lalo akong napaiyak sa sinabe nya.. pero ako iiwan kita Camille. Kailangan kitang masaktan.
Ako hindi kita ipagpapalit.
Pero ako makikita mo kong may kasamang iba, Camille tama na..
Wala akong pakeelam kahit masaktan pa ako nang dahil sayo.
Napalingon ako kay Camille, umiiyak sya.
Mahal kita Camille, Kahit anong mangyare sana wag mong kakalimutan na minahal kita. Kahit anong malaman mo. Kahit ano pang magawa ko. Sana maniwala kang mahal kita.
Pangako.-Cams
Nang tumigil na ako nag sorry ako sakanya na hindi ko sya pinuntahan kanina. Ngayon mas malakas ang loob ko sa mga haharapin ko dahil nasabe ko nang mahal ko si Camille. Kahit na maisip nyang masama ako ang mahalaga nasabe ko sakanya.
Nag alala ako nung hindi ka nagpakita. Akala ko may nagawa akong mali. Akala ko galit ka.
Sorry Camille. Hindi ako magagalit sayo. Dahil wala namang mali. Masungit ka lang talaga.
Hinampas nya naman ako. At nagtawanan kami.
Sasabihin ko din ang totoo sayo Camille. Sana maintindihan mo.
End of chapter 10 :D
Yey! May nanay Si Chris. Haha. Biruin nyo yun?
Hmm. Kelan nya kaya sasabihin kay Camille. :3 paano kaya nya gagawin? xD
-q
YOU ARE READING
The Player Meets the Game Maker
FanfictionWhat if they play the game called LOVE, and players are… the PLAY BOY AND the GAME MAKER herself? Who will win the game? Who will lose? Will they get something out of it? Why they are risking for this?
