Chapter 36

70 5 0
                                    

- First of all I wanna say HAPPY MOTHER'S DAY! To all of moms, and to your mother my dear readers! And lastly were so close to the finale of SMK, I think this will be finished before the semester starts. Happy Reading my dears. ^_^

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Hannah’s POV)

“Wala ka bang sasabihin?” I asked Josh for the third time

“Meron love, ang ganda mo” he said

I pouted “Yun lang?”

“Yup” he then kiss my forehead and leave

This is so not happening! He forgot! Nakakainis! How can he forgot? Ngayon yung araw na sinabi niyang mahal niya ko and I admit that I also love him. Hindi pa kami couple but that doesn’t mean na hindi kami nagcecelebrate. We may not have a monthsary but we have our lovesary. Bitter yung mga nababaduyan diyan.

My phone rings and I’m expecting na siya yung tumatawag. Baka magsosorry dahil nakalimutan niya. Well naiinis ako! I looked at the caller id.

“Hello Lorraine bakit?”

“You will not believe this Hannah” she excitedly said

“Ano yun?”

“Kakatawag lang ni Lance saken and well nagtext si Paulo saken kanina lang din. And…!” then I heard a scream

“Sabihin mo na dali. Nakakabitin naman”

“Papunta si Rein sa bahay ni Dave!!!! *another scream* Nagising na si Rein!”

Nanlaki yung mata ko “O-M-to the G! YEeeSSS! Sabi ko na nga ba ehh! Hinihintay ko lang na ma-realize ni ate”

“This calls for a celeb. Daanan ka namin ni Bry diyan”

“Okay” tutal wala naman plano si Josh at NAKALIMUTAN niya kung anong meron ngayon. Fine! Aalis ako! Pero I’m super happy!!!! >_< Atlast I can see a happy ending para kay Ate Rein.

Hinihintay ko na lang sila Lorraine. I decided to turned on the tv. Ang sama pala ng panahon. I peep on the window, oo nga ang lakas ng ulan. Malapit na akong maka-idlip when I heard voices. I decided to ignore it pero papalakas ng papalakas. WTF! Is that a ghost? Nakakainis naman, takot pa naman ako sa multo. Nilakasan ko ung volume ng tv. I heard footsteps at parang ingay ng sasakyan. I’m being paranoid.

“H-A-N-N-A-H…..” wait that’s me. Oh my God! The ghosts are calling me. I’m so dead T.T

The voices are getting clearer and louder despite the heavy thumping of the rain. Kabababa lang ni ate Gina. Agad ko siyang nilapitan “Ate naririnig mo yun? Tinatawag ako ng ghost! I’m so scared!!” nagtago ako sa likod niya

“Ano ka ba namang bata ka. Teka at titingnan ko” pero hinawakan ko ung kamay niya

“Ate wag na. B-baka mamaya kunin ka nila..waa!” okay oa na kun oa pero natatakot talaga ako

“Diyan ka lang sa likod ko” with that nilapitan na ni ate ung pinto. I didn’t look, ayokong makakita ng multo! Ayoko! Ayoko!

“AWWWWW” narinig kong sabi ni ate Gina. Bakit awww? Lakas di talaga nitong si Ate Gina ehh. San ka nakakita ng kinilig pag nakakita ng multo?

“Halika tingnan mo bilis” she shoved me in front. I closed my eyes. Ayoko!

I’m not gonna open them! Hindi pa ko nahihilo para makakita ng multo! They’re still calling my name then to my surprise they begun to sing. OM! Marunong na palang kumanta ang multo ngayon. Dapat mag-auditioned na sila sa PGT.

She's my Kaleidoscope (COMPLETED)Where stories live. Discover now