ARE YOU GOOD IN BED? (COMPLETED)

Chapter 16

Dahil sa bilis ng pangyayari ay hindi agad ako nakahuma sa taong humila sakin. Karay-karay ako nito palabas ng company. Pinagtitinginan na nga kami ng tao sa paligid.

Sino ba naman kasi ang hindi titingin kung ang humahatak sa akin ay walang iba kung hindi...

Si Zeus Davids. ..

Yes! You read it right guys. Its non other but the mighty jerk. I just roll my eyes.

At kung magtataka kayo kung bakit ako nag patangay ay hindi dahil sa gusto ko. Kung di dahil nagulat ako ay nabigla ako sa bilis ng pangyayari. Ngayon kung may tanong pa kayo eh di ikaw na ang mag kwento ng buhay ko tutal ikaw naman ang masyadong usisera.

"Get inside" utos sakin nito na makarating kami sa parking lot.

Tinitigan ko lamang ito na parang nasisiraan na siya ng ulo. "Oh come on! Erin. Alam kong gusto mo din ito." nakangisi nitong saad sakin. Gusto kong hambalusin ng sapatos ang makapal na mukha nito pero pinigilan ko ang sarili ko. Sayang naman ang kagwapuhan kung mababangasan mabait pa ako sa lagay na yan. Pero humalipkip padin ako. Over my dead body. "Hindi ako papasok sa kotse mo. Neknek mo" inis na sabi ko sabay belat dito.

"Talaga?" napang asar na tudyo nito. " Talagang talaga" dugtong ko pa. "Okay!" sukong sagot nito sabay taas pa ng kamay. Nagulat naman ako sa inasta niya at mukhang di naman pala niya ako pipilitin na sumakay. . Tumalikod na ako dito para mag umpisang maglakad at uuwi na ako. "Not so fast. Sweety!" sabi nito sabay karga sakin at pinasok sa loob ng kotse.

Ano ba namang buhay to. Ilang beses ba akong sapilitan na ipapasok sa loob ng kotse. Yung totoo? Wala na bang ibang scene na medyo maganda at hindi ganito na medyo akward. Haler. Nakasuot kaya ako ng dress. Malay ko ba kung may ibang tao at nakitaan pa ako. Ngayon ka pa talaga nahiya. Eh dati nga halos wala ng takpan ang katawan mo kapag rumarampa ka. Giit ng isipan ko. Ah basta iba noon. Iba ngayon. Tapos.

Pinasibat nito ang kotse nitong Lamborgini Sesto Elemento with V10-engine which can generate 550 horse power and can reach speed of 96kmp in just 2.7seconds. Kaya hindi na ako mag tataka na sobrang bilis nito. Mahilig ako sa limited na kotse kaya alam ko ang bagay na yun. As far as i know. 20 pieces lang world wide ang gantong sasakyan. At pili lang ang may ganto. I must say. Ibang klase talaga itong si Zeus.

Sabagay isa siyang Davids. Isang kilalang angkan sa larangan ng pag eexport at pag iimport ng mga sasakyan. Nakatanaw lang ako sa bintana. Ano pang saysay ng pakikipagtalo ko dito. Sasayangin ko lang ang oras at laway ko. At hindi isang Zeus Davids lang ang kakatakutan ko. Syempre sa iisang tao ka lang naman takot. Kay Ruel Evangelista..hindi ba? Sasal ng utak ko. Oo at hindi. Oo sa kanya lang ako takot. At hindi. Hinding hindi ko iyon sasabihin sa kanya at baka lumaki ang ulo niya...sa taas. Ano ba yan. Bakit sobrang defensive naman ata ng sagot ko sa sarili. May ulo pa bang iba? Shi.t. oo meron nga.. Hihi

Haist. Ang buhay talaga, parang life. Ang hirap ispelengin. "What's with the heavy sigh?" . Tiningnan ko lang ito at hindi pinansin. Nababakas sa gwapong mukha nito ang lungkot. Anyare? Wala naman akong ginagawang masama ah. Wala pa! .

"I'm sorry, gusto ko lang naman makapag usap tayo ng maayos" patuloy nito. Ako deadma parin. Ano pa ba ang pag uusapan namin? Matagal ng tapos ang meron sa pagitan namin.

"I just wanted to clear something ." salita ulit nito pero nakatingin na sa daan. "Sana pinag salita mo muna ako dati. Sana bago mo ako pinahiya sa harap ng ibang co-models natin ay kinompronta mo muna ako. Sana--" i cut him off. "Matagal ng tapos yun. At matagal ko ng kinalimutan yon. Please wag mo ng ungkatin" pagmamakaawa ko. Feeling ko kasi kapag pinaalala niya pa sakin ang dati ay parang nanliliit ako. Wala bang matinong lalaki sa seseryoso sakin. Pangit ba ako? Kasuklam suklam ba ang trabaho ko kaya pati ako parang laro lang? Yun lagi ang pumapasok sa isip ko. Bumaba ang self confidence ko dahil dun. Nasaling ang ego at ang pride ko. Masakit... Masakit tanggapin na ganun nalang pala ako ituring ng iba.

"No. Hindi ako titigil hanggang di mo naririnig ang side ko. Alam ko naman na alam mo na minahal kita. Mahal na mahal kita. Kaya kahit pinahiya mo ako sa harapan ng iba ay hindi kita sinaktan, but then hinayaan kitang ipahiya mo ako. Fck. I think i deserve that. Tsk. I'm such a jerk." mahabang lintanya nito. "Pero alm mo ba kung saan ako hustong nag sisi?" dagdag nito sabay park ng sasakyan sa isang parke. Tumingin ito sakin. Puno ng lungkot at pagsisi ang mata at mukha nito. Mainam ko itong pinagmasdan, siguro nga tama siya. Kailangan kong malaman ang side niya. "Saan?" pagak kong tanong.

Sumilay naman ang munting ngiti nito sa labi ng sumagot ako. "Na hinayaan kita umalis ng mga oras na iyon. Akala ko magpapalamig ka lang ng init ng ulo. Pero sa maniwala ka at hindi lagi akong pumunpunta sa condo mo baka sakaling makita kita at makausap. Umaasa akong maayos pa natin ang lahat." madamdamin nitong salaylay. Hinawakan nito ang kamay ko.

Bumuntong hininga ito. sabay sabing.."Alam kong narinig mo ang sinabi ni Bryan, nung celebration ng succesful event natin. Andun din ako. Naka tago sa gilid. Hindi mo ako napansin. Pero nakita kita. Nakita kong sumilay ang malungkot mong ngiti. Akala mo ba totoo ang sinabi niya? " tiningnan nito ang mata ko. "It was just an act. Erin." ha? Anong it was just an act? "Anong sabi mo?" naguguluhang tanong ko.

"Ginawa namin iyon para mapansin mo ako. Para maisip mo ako. Call me stupid or torpe pero wala akong pakialam, nagtagumpay naman kami di ba? Sobrang aloop mo. Hindi kasi ako maka timing na makausap ka. Tuwing lalapit ako nalayo ka. At least kapag nagalit ka sakin at least may naramdaman kang iba kesa lagi ka nalang naka poker face ang mukha mo at ngingiti lang o nagsasalita lang kapag may kumakausap sayo."

"Yun nga lang. Hindi ata kita napa ibig. Mas lalo lang lumalim ang pag mamahal ko sayo. Sa bawat araw na kasama kita ay sobra akong nag papasalamat. Pero hindi nag tagal eh. You damp me so hard."

Ano daw? Wait--hindi ko ata maprocess ang lahat ng sinabi nito. "Totoo ba?" wala sa loob kong tanong. Tumango ito bilang sagot. Fck. Ano ba ang dapat kong gawin? Saglit. Kung nalaman mo ba ang totoo? Anong gagawin mo? Salsal ng utak ko. Maybe i don't do that drastic move of mine. Baka iba ang naging kalabasan, baka masaya ako ngayon sa piling nya.

"Pero tapos na yun. Kalimutan na natin ang lahat. Ibaon na sa limot" seryosong sabi ko dito. Na lalong nag palamlam ng mata nito. Napangiti naman ako. Siguro nga mahal niya lang ako. Hindi naman siguro masama kung.. "Let's start a new. And this time, walang pretendings and no more lies." nakangiti kong tugon.

"I'm Ashley Brown" sabay abot ng kamay ko dito.

"Ashley Brown? Diba ikaw si Er--"

I cut him off. "My real name" sumilay ang magandang ngiti nito. "Kaya pala" biglang sabi nito. "Huh? Anong kaya pala?" takang tanong ko. "Kaya pala hindi ka makita ng imbestigador na hinire ko para mahanap ka" napakamot sa batok na sabi nito.

"You hired what?"...

"I'm so fcking desperate para lang makita ka. Kaya ginawa ko ang lahat. Pero to no avail. Hindi kita mahanap. At parang bula ka nalang naglaho. " nakangiti paring tugon nito.

"Silly. Haven't you heard. Screen names. Erin Heatherton was just my screen name. Tss" asar ko dito.

"Yeah. Silly me." at sabay pa silang humalaklak na parang wala ng bukas.