"Buzun altında can çekişirken bulmuştu beni şifam, dudaklarıma yaşam nefesi vermişti."
Peki, beni ölümün soğuk karanlığından çekip alan, ruhuma nefes olan sıcak dudakların sahibi kimdi?
*
Terk edilen ve yalnız bırakılan bir çocuğun büyüdüğü kadar...
Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın, kar tanelerim:)))
Jabbar, Cesaretsizce Olmuyor
Cigarettes After Sex, Heavenly
16. BÖLÜM
''KALPLERİN GÜRÜLTÜSÜ''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnce sigarasını ince dudaklarına yerleştirip çakmağıyla sigarasını yaktı. İlk zehirli dumanı uzunca içine çekti. İnce parmaklarıyla sigarasını kavradı, dudaklarından çekti. Sigarasının ucu dudaklarındaki kırmızı rujla lekelenmişti. Huzursuz, ruhsuz ve dalgın bakışları penceredeki kar fırtınasındaydı. Fırtına çok kuvvetliydi, kar tipi şeklinde yağıyordu ve hava buz gibiydi. Fırtınadan dolayı elektrikler arada gidip geliyordu.
Bir çift kahve göz, sokağın sonu görünmeyen kar fırtınası arasında birisini arıyordu.
Ruhsuzca ince sigarasını dudaklarına yeniden yerleştirdi ve derin bir nefes çekti. Üflediği dumanı ise burnuyla geri çekti. Bu sırada dumandan dolayı gözleri yanmıştı, gözlerini kıstı.
Kısık gözlerinin arasından sonunda onu gördü. Sokağın hemen başındaydı ve buraya doğru yürüyordu. Kollarını birbirine bağlamıştı, üşüyor görünüyordu. Epeyce dışarıda olduğu için üzerindeki monta ve saçlarındaki bereye karlar birikmişti. Sanki sokakta yürüyen küçük bir kardan adamdı.
Sigarasını içerken ruhsuz bakışları, buraya doğru yavaş adımlarla gelen küçük kızı izliyordu.
Asena, küçük kızını izliyordu.
Küçük kız, annesinin kendisini izlediğinin farkına varmadan küçük adımlarıyla karı ezerek adımlıyordu. Kendi evinin sokağına varmış olması içine yeniden ürperdi getirmişti. Güneş batmak üzere olmasa birkaç saat daha İstanbul'un karlar altında kalan sokaklarında yürüyebilirdi. Ne vardı ki güneş batmaya yakındı, hava çok soğuktu. Üşüyordu ama kendi evi daha soğuktu, kendi odasında daha çok üşüyordu.
Asena, eve varan kızı için yerinden kalktı ve dudaklarında sigarasını dengeleyerek kapıya yürüdü. Kapıyı açtığı anda kızıyla göz göze geldi. Zavallı kızın yüzü soğuktan kıpkırmızı olmuştu, uzun kumral saçları sırılsıklamdı, karlar üzerinde epey birikmişti. Hasta olabilir, diye düşündü içinden ama dudaklarına varmadı hiçbir kelime. Varamadı...
Küçük kız, başını kaldırdı ve mavi gözlerini annesine dikti. En az annesi kadar durgun bakışlar attı ona ama ilgi bekledi, her zamanki gibi düşünülmek istedi. Sonuçta bu kar fırtınası altında bu soğukta dışarıya çıkmıştı değil mi, hasta olabilirdi, annesi kesin ilgilenirdi onunla...
