Between All The Almosts (Between Lines #6)

Chapter 1

Liberated

Two weeks later, balik-City life na ako—traffic, ingay, events, classes, at kaibigan kong puro kalokohan. Nandito kami ngayon sa isang café near campus, waiting for the girls na may pinuntahan pa raw. Ewan. Baka namimili na naman ng kung ano.

Ako? Heto. Nakikipag-away sa sarili ko internally. Kasi until now, hindi pa rin ako makamove on.

Panget? Panget daw ako? Like—what the actual fuck?

Sa hot kong 'to, sasabihan mong panget? That gorgeous bartender from Palawan really had the AUDACITY. Every girl wants to have me in their bed, every tourist sa beach nagpi-picture sa'kin—tapos siya? "Panget."

I swear, gusto kong bumalik sa Palawan just to ask him again kung sure siya.

Napansin ng mga kaibigan ko na para akong may kausap na multo. Rowan, na halos nakataas na yung eyebrow niya sa tuktok ng ulo niya, nudged me sharply.

"Tangina mo, mukha kang siraulo jan," he said.

Sinundan agad ni Sid, sipping on his drink, "May sixth sense ka na ba?"

Umayos ako ng upo, nag-sip ng kape like a dramatic bitch, then sagot ko, "Sagutin niyo nga ako ng matino... panget ba ako?"

Biglang nag-ingay ang buong table. Azarias almost spat his drink. Slate legit humiga na halos sa bench kakatawa. Codial and Reed looked at me like I was asking if the sky was square.

"Tangina, amputa—ngayon mo lang na-realize?!" Rowan burst out, laughing so hard na napatingin na yung ibang tao sa café.

Slate slapped the table. "Now you're doubting your charm, bro? Humihina na ba charisma mo?"

"Taena n'yo," I muttered, rolling my eyes pero halata namang affected ako sa asar nila.

Draco leaned forward, serious tone pero halatang pinipigil ang ngisi. "Who said that for you to be this... affected?"

Aza chimed in after, "Yep. Kailan ka pa nagka-pake sa sinasabi ng iba?"

Napahinto ako. Oo nga no? Since when did I care?

Sa dami ng tao sa mundo—sa dami ng tao na nagsasabing guwapo ako, hot ako, model-material ako—
iisa palang ang nagsabing panget ako.

Isa. At ayokong aminin, pero the thought bothered me.

"Forget about it," sabi ko in the most dismissive tone I could manage. "Just some random insecure fucker."

Tinaas ko ang baso ko at nag-sip ulit ng kape. Pero kahit condensed milk pa ang latte ko, ang pait puta.

At pumikit ako sandali.

Two weeks. Two freaking weeks. At si Shen pa rin ang iniisip ko.

The café door chimed, at sabay-sabay kami napatingin.

Dumating na ang girls—Selana, Gabbi, Tasha, Bliss, and Lexis—lahat parang galing fashion week, habang kaming mga lalaki mukhang galing lang sa pagkakatulog.

"Hi, boys," Selana greeted as they approached.

Pero ako? Ay hindi pa tapos ang existential crisis ko.

So habang umuupo sila isa-isa, I cleared my throat dramatically.

"Girls, sagutin niyo nga ako nang matino..." I said, leaning forward. "Panget ba ako?"

Hindi pa man sila nauupo nang maayos, nag-angat na ng kilay si Lexis.

"Excuse me? Did I hear that right?"

Gabbi blinked rapidly. "Are you sick? Nilagnat ka ba?"

Bliss placed one hand on my forehead. "Uy, hindi ka mainit... pero bakit ka ganyan?"