Somewhere In Between (Between Shadows #1)

01

01.

First Glance

I woke up early in the morning, earlier than I expected, earlier than I ever did back then.

Siguro dahil bago pa rin lahat. Bago 'yong kwarto, bago 'yong amoy ng hangin, bago 'yong tahimik na ambience na sobrang layo sa ingay ng siyudad. Tahimik dito. Sobrang tahimik. Parang kahit paghinga ko, naririnig ko.

Umupo ako sa kama, rubbing my eyes habang pinagmamasdan 'yong sinag ng araw na dahan-dahang pumapasok sa puting kurtina. The morning breeze was colder than I was used to. Hindi siya lamig ng aircon... iba. Natural cold, fresh, galing sa mga puno at bundok.

"First real day of school," bulong ko sa sarili ko.

I checked the time, 5:30. Maaga pa. Kaya pa mag-ayos nang hindi nagmamadali. I fixed my bed, arranged my pillow, and even straightened the small rug near my door. Hindi ko alam kung bakit, maybe routine helps. Maybe kapag mas maayos ang paligid, mas kaya kong kontrolin 'yong anxiety ko about starting somewhere new.

Pagbaba ko ng hagdan, tahimik pa rin ang buong bahay. Si Mama nasa kitchen, flipping eggs on the pan. May maliit lang na radio na nag-p-play ng morning news, low volume.

Nagulat siya nang makita akong gising.

"Oh, ang aga mo," she said softly, smiling.

"First day," sagot ko, trying to sound cheerful kahit hindi naman ako sure kung gano'n talaga ang feeling ko.

"Good. Kumain ka muna."

Naupo ako sa table, pero hindi ako masyadong kumain. Kinakabahan ako. Hindi dahil sa school mismo, but because everything feels like a reset I wasn't ready for.

Still, I forced myself to eat at least half.

Pagkatapos, nag-ayos na ako. Wearing a black fitted tank top with wide straps, paired with high-waisted, wide-leg jeans in a medium blue wash, and a cloud-white samba shoes. Light makeup. Hair neatly brushed. I stared at myself sa maliit na mirror sa kwarto.

"You can do this, Eloise," bulong ko.

Bumaba na ako at agad na nagpaalam, then I grabbed my bag and left the house.

Pagdating ko sa school, ang unang bumungad sa akin ay ingay. 'Yong typical na ingay ng students na excited magkwentuhan bago pumasok. Different groups, different energies. Athletes, honor kids, mga tahimik, mga hyper... everything.

Pero ang unang napansin ko?

Again. Stares.

As if hindi nila inaasahan na may bagong student na lilitaw na parang eksena sa pelikula. Titig sila, 'yong iba discreet, iba halata.

I gripped my temporary ID tighter.

Pagpasok ko sa hallway, narinig ko pa 'yong ilang bulungan.

"Sino 'yon?"

"Bagong student?"

"Taga-Manila daw sabi ni Ma'am narinig ko sa kausap niya kanina."

"Ang linis ng aura."

"Parang sosyal."

Napasinghot ako nang mahina. Hindi ako sosyal. Hindi rin ako artista. I just dress decently. Normal lang. Pero I guess dito sa small town... anything unfamiliar stands out.

I walked faster, searching for our classroom. Pagpasok ko, halos lahat ng nasa loob nag-shift ng tingin sa pinto.

For a second, I froze.

Pero I forced myself to walk in like nothing was happening. I found a seat, second column, third from the back. Safe zone. Not too exposed, not too isolated.