Karabulut Ailesi (gerçek ailem)

Bölüm 17

⋋⁠✿⁠ 

Yazardan.

Herkes her yerde yiğiti arıyordu hesap sormak için cezasını vermek için amma yiğit ortadan kaybolmuştu kimse bulamıyordu.

Çünki kimsenin bilmediği birşey vardı Almira ya ilk görüşte aşık olan bir adam sevdiği kadının her gözyaşının hesabını sormak için herkesten önce elini sıkı tutdu.

Yiğiti bir depoya getirtmiş ağzı burnu kan içinde kalana kadar dövmüştü sevdiğinin her döktüğü inci gözyaşlarını için

Görevdeydi eğer bilseydi sevdiğini kurtarmazmıydı ordan? Elbette canı pahasına kurtarırdı ama elden ne gelir vatanı için savaşmaya gitmişti.

Döndüğünde haberi oldu omzundan yaralanmıştı ama bunu bile umursamadan sevdiceğine koştu uzaktan izlediğinde içi cız etmişti

O güçlü kadını ne hale getirmişlerdi sevdiceğinin fısıldadığı o sözlerle dünyayı yakmak istemişti ve yaptıda.

Yiğiti doğduğuna pişman edecek kadar dövdü ardından bir askere yakışanı yaparak adalete teslim etti. O şerefsizi orda öldüremezdi ama döverdi buna kimse birşey demezdi değilmi?

O yaralı omuzla şerefsizi yakasından tutduğu gibi Mardin il jandarma komutanlığının önüne atmışdı.

O Üsteğmen Mahir Deniz Türksoy du.

Mahiri gören Teğmen ayağa kalkarak gür bir sesle selam verdi
"TEĞMEN AHMET EMRİNİZDEYİM ÜSTEĞMENİM!"

Mahir eliyle rahat dermişcesine salladı.

"Koçum siz alın şu şerefsizi halledersiniz siz tecavüzü pisliğin tekidir kendisi bunu bilesiniz binbaşıya haber verin acil çıkmam gerek"

Tam arkasını dönmüş çıkacaken Binbaşı Yıldırayın gür sesi duyuldu sorgularcasına "Kurt? Ne işin var senin burda?"

Binbaşı mahirin gözlerinde ne gördü bilinmez ama hızlıca onu çağırdı bir köşeye çekti ve olanları anlatmasını istedi.

Mahir hizlıca gitmek için olanları anlatı Binbaşı babacan bir tavırla elini omzuna koydu ve sıktı Mahir bir anlık yüzünü buruşturdu Binbaşı eline gelen ıslıkla şaşırdı yaralıydı Mahir kimse mi fark etmemişti bunu? Diye sorguladı oysa ki herkes fark etmişdi amma Mahir o bakışlarından korktuklarından seslerini çıkaramamışlardı.

Binbaşı gür sesle Mahirin hastaneye gitmesini söyledi.

Mahirin sevdiği kadın bu durumdayken o kendi canına umursamazdı ki.

Bir süre sonra Mahir ordan uzaklaştı konağın yanına geldi sevdiğini görmek istiyordu aklına gelen fikirle ikilemede kaldı amma yapacaktı.

Hizlıca duvara tırmandı ve arka bahçede duran merdivenle Almiranın penceresine çıktı yaptığı bas baya sapıklıktı kıza ne diyecekti? Öyle yoldan geçerken gördüm bir bakmak istedimmi diyecekti?

Mahir aklına gelen bahaneyle yüzünü buruşturdu.

Almira odasında oturuyordu uyuyamıyordu ki penceresinden ses gelmesiyle o tarafa baktı karşısında kamuflajlı bir asker omzu kanıyordu içinde ki duygulara engel olamadı ve penceresini açtı berki bir kaç saat önce yaşadıkları şeylere rağmen şimdi yaptığı büyük bir aptallıktı.

Ama umursamadı, Mahir Almiranın bu tavrına şaşırdı bu kadar çabuk açması..

Almira şuan tek dikkat etdiği nokta mahirin yaralı omzuydu sadece içsesini dinledi ve mahiri içeri aldı hızlıca mahiri yatağa oturtdu ardından banyoda ki ilk yardım çantasını getirdi pansuman yapacaktı

Pansumana başladığında Almira elindeki ıslak bezi onun koluna bastırırken  "Biraz acıyacak" dedi yavaşca.

"Alışkınım" diye fısıldadı Mahir.

Almiranın parmak uçları Mahirin tenine değdiği an birşey oldu.
Kalbi hızlandı nedenini anlamadığı bir şekilde heyecanlandı.

"Senin gözlerin..." Dedi Mahir onu incitmekten korkarmış gibi kelimelerini dikkatle seçmeye çalıştı sesi çatallandı.

"Ne olmuş gözlerime?" Merakla sordu Almira ona bakarken kendisi ansızın gülümserken bulmuştu Almira.

"Çok şey... Fazla şey olmuş. Karadeniz gibi. Bir bakıyorum,firtına. Bir bakıyorum,huzur. Hangisine inanacağımı bilemiyorum."

Almira başını eğdi, yüzünü gizlemek ister gibi.
Ama Mahir elini uzattı, çenesinden tutup yüzünü yukarı kaldırdı.

"Mavi…" dedi sonunda.
"Ne?"
"Adın değil.Ama sana en çok yakışanı bu. Mavi. Çünkü ben ne zaman karanlığa gömülsem,senin gözlerin geliyor aklıma.Deniz gibi,derin ve tehlikeli... ama eve dönüş gibi."

Almira'nın boğazı düğümlendi. Bir an nefes alamadı.

Yağmur, dışarıda şiddetini artırmıştı; içerideyse sessizlik bir duvar gibiydi.
Mahir başını eğdi, alnını onun alnına dayadı.

"Sana 'Mavi' diyeyim, olur mu?"

"Neden seni tanımıyorum bile?"

"Çünkü seni her düşündüğümde, gökyüzüne bakmak istiyorum. Ve tanırsın sorun değil."

O an, dışarıda bir gök gürledi.
Ama içlerinde, ilk kez sessizlik huzurluydu.
Mahir, parmak uçlarıyla onun elini tuttu.

İlk kez sevdiğinin elini tutmuştu o sessizliği kalp atışları bölmüştü ikisininde hızlanan kalpleri.....

⋋⁠✿

Merhaba millet
Ben geldim
Nasılsınız?

Eleştiriniz varmı? Lütfen yazın bileyim.

Berki sizin için biraz erken oldu ama bence tam zamanında geldi Mahir iyi oldu ya eh sapık gibi pencereye tırmanmasaydı iyiydi ama başka birşey bulamadım napim

Bunla idare edeceğiz Karadenizli Kocamız geldiiiğğğ sonundaaaağğğ

678 kelime

Hadi bana eyvallah seviliyorsunuzzz limonlarımmm 🍋 🍋 🍋

⋋⁠✿⁠ ⁠⁰⁠ ⁠o⁠ ⁠⁰⁠ ⁠✿⁠⋌