Can Kırıkları

34.Bölüm

4 Yıl sonra....

-Anneeee ben çıkıyorum... Duru'yu yeni uyuttum.. Akşama çok geç kalmam ama sen yemeğini ye bekleme beni.

Annem mutfak kapısında elleri hafif unlu bir şekilde çıkıp bana doğru yaklaştı.

-Tamam yavrum. Mantı yapıyordum bende..Dikkatli ol diyere unlu ellerini üzerime değdirmemeye çalışarak yanağımdan öptü "Yine alıyor musun o tehditlerden? "

Annemin yanaklarını avuçlayıp öptüm....
-Takma sen kafana.Herkes kuyruk acısını birilerinden çıkarmaya çalışıyor.Mesleğin en zor kısmı da bu değil mi zaten.Suçlayacak birilerini aradıklarında gözlerine de ilk ben geliyorum.

-Olsun kızım sen yine de dikkatli ol aklım sende kalıyor hep.

-Benim aklımda sizde... Kızım sana emanet.

Annemin yanaklarından tekrar öpüp ayakkabılarımı giyerek evden çıkıp Asansöre bindim..Asansörden zemin kata gelince asansörün aynasından kendime son kez bakıp çıktım.

Apartmandan çıkıp otoparka yürümeye başladığımda,başımı kaldırıp balkona baktım. Annem balkondan bana bakıyordu.Elimi hafif yukarı kaldırıp salladım.. Biliyordum arabaya binene kadar bakardı arkamdan.Korkuyordu bana birşey olacak diye...Ara sıra aldığım tehditleri elimden geldiğince ondan saklamaya çalışıyordum. Ama bir kaç kez dikkatsizliğim yüzümden cebime koyduğum O işe yaramaz tehdit içerikli kağıtları gördüğünden beri hep tedirgindi..Arabamın yanına geldiğimde şoför koltuğuna geçip elimdeki dosya çantasını yan koltuğa bıraktım.

2 sene olmuştu buraya geleli...Duru'ya hamileyken sınavı kazanmış Ankara'da eğitim almıştım... Ama kimseye benim Ankara'da olduğumu . Söylememiştik... Sadece Nuran teyze ve Semra teyzeler biliyordu...Eğitim aldığım yere uzak bahanesiyle annemin evinde kalmamış kimsede bu durumdan şüphelenmemişti..Ankara'da kendime küçük bir ev tutmuş kızımla birlikte orda yaşamıştık abim ve annem fırsat buldukça gelmiş bana destek olmuşlardı.Duru'yu Semih'ten saklamakta bayağı zorlanmıştım. Bir kaç kez evime gelmek istemiş ama ben uygun olmaz bahanesiyle onunla hep dışarıda görüşmüştüm.

Başlarda herşey çok zordu benim için... Uykusuz geceler geçirmiş o yorgun halimle eğitime gitmiştim.. Ama emeklerimin karşılığını almış Son yıllarımda yaşadığım sıkıntılı günlerin aksine ilk atama yerim Aydın'da sakin bir hayata başlamıştım... Annem.. Emekli olmuş ve son 1 yıldır sürekli yanımda kalıyordu... Ve bu da benim fazlasıyla işime geliyordu... Gece evde kalacak bakıcı bulmak çok zordu... Gündüz bir şekilde idare etsemde gece ani gelen telefon aramalarıyla kızımı bırakıp gidemiyor.. Komşulara bırakmak zorunda olduğum geceler oluyordu... Şimdi ise gayet rahattım.. Kızım anneanesiyle fazlasıyla mutluydu... Abim ve Ayza'da izin aldıkça geliyordu zaten.

Buranın tatil yöresi olması onlarında işine geliyordu. Cihangir 4 yaşını bitirmişti... Duru'yla çok anlaşamadıkları için ikisini yalnız bırakmamaya çalışıyorduk. Abimlerin artık ikinci çocuk isteği başlamıştı... Yakında ikinci bir yeğen sevgisi daha tadacağımı biliyordum.

Korhan....
Onu görmemiş.
Onunla ilgili tek bir haber almamıştım...

Annem Nuran teyze ile eskisi gibi değildi arada bir konuşsalarda artık eski sohbetleri olmadığından Korhan'ın Nuran teyzeyle görüşüp görüşmediğini de bilmiyordum.. Zaten annem ve abim Korhan'a o kadar öfkeliydiler ki ondan haber almak bir kenara adının geçmesine bile tahammül edemiyorlardı. Abim en sevdiği arkadaşından gördüğü ihaneti hala kaldıramamıştı. Sadece Semih'le görüşüyor vaktinin çoğunu da ailesine harcıyordu.

Olanların üzerinden çok zaman geçmişti.. Ben nasıl kendime yeni bir hayat kurduysam eminim o da kurmuştu... Başlarda çok bekledim.. Pişman olup gelir diye.Gelseydi af dileseydi eminim affederdim. Ama zaman geçtikçe gelmeyeceğini kabullendim.Zaten her şeyi göze alarak gideni beklemek benim hatamdı.