Can Kırıkları

31.Bölüm

        Geçmiş...

-Yaren annecim... Hala odanda mısın?
-Evet anne... Çözemediğim bir soru var onu halledip geleceğim...

Bu sene lise son olmasının sıkıntılarına girmiştim çoktan... Okulla birlikte dershaneyi bir arada götürmek gerçekten zordu... Ama sadece bir yıl Yaren diye kendimi sürekli teselli ediyordum... Sonra hayat sana güzel... Gez toz eğlen... Dert yok tasa yok... Hedefim Ankara dışına çıkmamak... Böylece hem aileme fazla masraf çıkarmayacak hemde bilmediğim bir şehire alışmak zorunda kalmayacaktım.. Resim öğretmenliği beni tatmin edecek bir bölümdü.. Tabi abimi ikna edebilirsem..

Denemelerim daha şimdiden iyi geldiği için abim hedefi yükseltip hukuk fikrini aklıma sokmaya çalışıyordu.. Bunda da en büyük destekçisi Hakan'dı.. Önümdeki test kitabındaki soruya 15 dakikadır bakıp duruyordum... Neyi kaçırdığımı hala anlamamıştım.. Kalem bile oynatmamak sinir bozucuydu.. Ama bunun nedeni kesinlikle adapte olamamamdı.. Dün akşam abim Semih'in bir hafta sonra geleceğini söylediğinden beri aklım fikrim ordaydı.. Geçmiş yıllarda olduğu gibi yine bir bahane bulup evden uzaklaşmalıydım..Dişlerimin arasında ezilmekten bir hal olmuş kaleme baktım.. Yok çözemiyordum bu soruyu... Saçımı çok sıkı bağladığım için ağrıyan başımı rahatlatabilmek adına saçlarımı serbest bıraktım.. Aslında çok sevmiyordum saçımı bağlamayı ama ders çalışırken dikkatimi toplamak için mecbur bağlıyordum.. Alışamamıştım uzun saçlara...

Odama doğru gelen adım seslerini duyunca sandalyemi hafifçe döndürdüm...

-Yaren...

Kapıda gördüğüm adamla hemen yerimden fırladım..-Korhan abi... Hoşgeldin... Ne zaman geldin diyerek boynuna atladım.. Korhan abi beni belimden destekleyip sarılmama hemen karşılık vermiş saçlarıma kısa bir öpücük bırakmıştı..
-Gül kokusunu yaymışsın yine odana...
Omuzlarımı indirip kaldırdım..
-Ne yapayım çok seviyorum... Eee cevap vermedin ne zaman geldin..
-Sabah geldim...
- Artık eskisi gibi sık gelmiyorsun...
-Mezun olduk ama eğitimler devam ediyor... Sen nasılsın.. Meral teyze derslerden başını kaldırmadığını söyledi..
-Sorma... Son sene stresi... kahvaltıdan beri test çözüyorum son bir soru kaldı ama odaklanamadığım için çözemiyorum.. O yüzdende yerimden kalkamadım..
-Hangi soruymuş bakalım birlikte... Sonrada seni oda hapsinden kurtaralım...

Masanın başına geçip boşta kalan diğer sandalyemide Korhan abiye çektim... Korhan abi gösterdiğim soruya göz ucuyla bakıp hemen çözmeye başladı..

-Nasıl yaaa.... Ben bunu niye farkedemedim ki...

Korhan abi daha önce çözdüğüm sorulara bakmak için sayfaları yavaşça çevirince dudakları iki yana kıvrıldı...

-Bu sorunun daha zorlarını çözmüşsün muhtemelen bundada bir zorluk aramışsın.. Ama dikkatini vermediğin için ne kadar basit olduğunu görmemişsin..

Dudaklarımı büzüp üzülmüş gibi yaptım..

-Kaybedersem bu yüzden kaybederim ben sınavı....soru zor olsa içim yanmayacak..
-Dert etme.. Çözdükçe soru şekillerini bile ezberlemiş hale geleceksin.. Hadi inelim aşağı diyerek ayaklandı.

Tamam deyip az önce çıkardığım saç lastiğimi gözümle aramaya başladım.. Bulamayınca defter ve kitapları kaldırıp baktım..

-Ne oldu ne arıyorsun...
-Sen gelmeden önce lastiğimi koymuştum kenara ama şimdi bulamadım..
-Masanın üzeri o kadar kalabalık ki kaybetmen normal... Hem boş ver açık kalsın saçların...