Can Kırıkları

23.Bölüm

Korhan'a söylediğim gibi 3 gün sonra gece arkadaşlarla çıkakacaktım. Aslında davet ettiklerinde gelemeyeceğimi söylemiştim ama Korhan'a o kadar sinir olmuştum ki birden ağzımdan çıkıvermişti işte...Eee bu saatten sonra lafımı yutacak değildim.. O yüzden okula geçince bizimkilere geleceğimi söyledim..Tabi onlar neden fikir değiştirdiğimden bir haberdi..Her zamanki gibi olan biteni sadece Hakan biliyordu..O da bana hak vermişti..Yıllardır beni sevdiğini söyleyen adam annesine bir dur diyememişti..Özge üzülmesin ama Yaren nasıl olsa sessiz kalır düşüncesini gözden geçirmesi şarttı.Severdim ağlardım zırlardım ama köşeye itilmeye asla müsemma gösteremezdim..
Özge'ye ayıp olmasın diye acaba Yaren'e ayıp ettiğinin farkında mıydı? Hiç sanmıyorum..

3 gün boyunca Korhan'ın hiç bir aramasını açmadım..mesajlarına bakmadım..Bugün ders çıkışı eve geçip hazırlanmam lazımdı..Kantinde oturmuş Bir elim çenemde diğer elimde hala sıcak olan çayımla bakışıyordum..Akşam için ne giyeceğime tam karar verememiştim.Önümdeki sandalyenin çekilme sesiyle başımı oynatmadan üstten üstten baktım Hakan'a...Göz kırpıp ellerini masanın üzerinde birleştirdi..Kendini çok önemli bir mülakata hazırlar gibi bir hali vardı.. Gergin değil ama şüpheci... Sonra elimde tuttuğum bardağı alıp bir yudum içti...
-Dökül Hakan...
-Nerden anladın kız..
Kendimi geriye doğru atıp sandalyeye iyice yaslandım.. Kollarımı göğsümde birleştirip olabildiğine ciddi durmaya çalıştım..
-Kaç yıllık arkadaşımı da tanımayacaksam artık..Tek seferde söyle kurtul bence...
-Haklısın...elindeki bardağa bir bakış atıp tekrar dudaklarına götürdü.. Etrafa gözlerini kısarak bir süre baktı... Tekrar gözlerimiz buluştuğunda of diyerek bir nefes verdi.
-Sevmiyorum arada kalmaları...
-Kimle kimin arasında kaldın...
-Kimle olacak senle Korhan abinin.. Yav kızım adam 3 gündür beni telefondan soğuttu. Sevgilimden çok onunla görüştüm.. Gonca ne zaman arasa telefonum meşgul.. Aldatıyor musun beni diye söylenip duruyor....

Hakan kendin kaptırmış nefes almadan sırayla anlatıyordu herşeyi.. Demek Korhan ben ona cevap vermedikçe Hakan'ı arıyordu..

-Esas konuya mı gelsen...
-Haaa... Esas konu... İşte onu diyorum.. Korhan abi... Sürekli seni soruyor nerdesin ne yapıyorsun resmen ifademi alıyor...
Bağladığım kollarımı tekrar açıp masanın üzerine doğru eğildim-Niye açıyorsun telefonunu oğlum... Açarsan sorar tabi...
-Kızım açmadım başlarda.. Sonra askerliğimi yakmakla tehdit etti.. Yapar mı yapar valla..
-Lan sen asker misin ne alaka...
-Değilim.. Ama illa bir gün olacak...
-Yuh Hakan daha mezun olmadan tehditlere boyun eğmeye başlamışsın.. Mesleğinin hakkını ver biraz oğlum...
-Kızım adamın sesinden ürküyorum ben.. Sen meslek diyorsun... Neyse şimdi burda çıkışta... Seninle konuşmak istiyormuş...
-Yaa ben sana ne deyim en başta söyleyeceğin şeyi sona saklıyorsun..
-Anca cesaretimi topladım ne yapayım.. Aradı beni Yaren'i bir bahaneyle çıkışa getir dedi..

Masamın üzerindeki telefonu alıp ayaklandım.. Hakan'ın ifadesi bir anda rahatlamıştı.. Gideceğimi düşünmüştü...Telefonu arka cebime koyduktan sonra sandalyenin koluna astığım sırt çantamı da takıp Hakan'a baktım...

-Çok bekler... Bana bak.. Şimdi onu arayıp bulamadığını söyleyeceksin..
-Ne.. Ne diyorsun Yaren söyleyemem ona...
-Hakan ölüm haberi vermeyeceksin.. Sadece bulamadığını söyleyeceksin o kadar..
-Sen ne yapacaksın..
-Bende personel çıkışından çıkıp gideceğim..
-Yaren yapma.. Yakma beni..

Hakan'ın yalvarır gözlerle bana bakması şu an düşüneceğim bir şey değildi...
Elimi hafif yukarı kaldırıp salladım.. Akşama görüşürüz... Beklesin dursundu dışarıda...

Ben vakit kaybetmeden eve gelmiş... Atıştırmalık birşeyler yedikten sonra odama hazırlanmak için çıkmıştım..
Korhan yine aramalarına devam etmiş ama ben hiç bir aramasını açmamıştım.. Ağaç olmuştur beklemekten..Oh olsundu..Gerçi yakışıklı adamı orada bırakmak ne kadar mantıklıydı bilemedim..Gelen geçen ağzını ayırarak bakmıştır..Aklı varsa olacakları düşünerek davranırdı bundan sonra..Hakan okulda onu bırakıp gitmeme sinirlendiği için almaya gelmeyeceğini söylemişti..Eh haksızda sayılmazdı..Bende Anıl'ı arayıp ondan rica etmiştim..Akşam dönüşte ise abim gelip beni alacağını söylemişti.. Üzerime lacivert renk ince askılı diz kapaklarımı örten bir elbise giymiştim.. Elbise boyu gayet normal olmasına rağmen göğüs detayı v şeklinde indiğinden zaten büyük olan göğüslerim iyice ben burdayım diyordu.. Umrumda mıydı? Hayır....
Fazla makyaj yapmasamda kırmızı rujumu sürüp aynada kendime son kez baktım.. Bence gayet çekici olmuştu... Havanın soğuk olmasından dolayı üzerime kaşe kabanımı geçirip merdivenlerden inerken aklıma Korhan gelmişti... Acaba ondan gizli kaçtığımı anlayınca ne yapmıştı.. Ağzımdan çıkan kıkırdamayla keyfim iyice yerine gelmişti..