Can Kırıkları

20.Bölüm

Semih karşımızda kaşları çatık burnundan solur vaziyetteydi.. Korhan bu kadar dikkatli neye baktığımı görünce o da başını arabanın önüne çevirdi.. Ağzından ne mırıldandığını anlamasamda tahmin etmek zor değildi..

Semih'in bizi birlikte,dahası öpüşürken görmesi hiç iyi olmamıştı. Her ne kadar o da Korhan'la aramızdaki yakınlaşmanın farkındaysa bile bizi bu şekilde düşünmemişti.. Üstelik o hala benim onu affedeceğimden emindi.. Titreyen ellerimi birbirine bastırmaya çalışırken Korhan tedirginliğimi anlar anlamaz elini ellerimin üzerine sıkıca tutup gözlerime baktı..

-Güzelim sakin ol.. Semih'in artık birlikte olduğumuzu kabullenmesi lazım..
-Yaa abime söylerse..
-Söylemez... Ama söylerse de sadece biraz erken öğrenmiş olur diye elimi bir süre okşadı.. Arabada daha fazla duramayacağımızı bildiğinden gözlerime güven bana der gibi bakıp elini çekince ben de kapıyı açarak indim.. Benimle birlikte Korhan'da aynı anda arabadan inip arabanın önünde hala gözünü kırpmadan bize bakan Semih'in karşısına geçti.. Semih'in aksine sakindi dik duruşunu asla bozmuyordu...Ama Semih onunla olan bakışmasını kısa kesip dikkatini bana verdi..Korhan'dan çok benimle konuşmak istiyor gibiydi...Az önce Korhan'a öldürecek gibi bakan gözler şimdi bana çaresizlikle bakıyordu.. Semih'in gözlerindeki duygu yükünü görebiliyordum..

-Yaren.. Ben seninle olabilmek için gün sayarken... Sen onunla... Neden?
-Semih konuştuk bunları.. Dün sana Korhan'ı sevdiğimi söylemiştim..

Semih bir adım daha atıp bana yaklaşmak istediğinde Korhan aramıza kolunu uzattı..Onun bana yaklaşmasına bile tahammülü yok gibiydi.. Hala duruşunu bozmamıştı ama içinde yavaş yavaş beliren öfkeyi sezebiliyordum...
Semih ise aramıza giren kollara ve bana hayal kırıklığıyla bakıyordu.. Başını iki yana sallayarak söylediğim cümleleri kabul etmediğini belli etmeye çalışıyordu..

-Sevmiyorsun.. Sırf bana olan kızgınlığından ona yaklaştın.. Sende anlayacaksın gerçeği. Sen hep beni sevdin.dedikten sonra Korhan'ın havada duran elini tutarak indirdi.. Yönünü Korhan'a çevirdi.. Baştan aşağı gözleriyle süzdü.. Dudaklarının kenarı hafifçe kıvrıldı..

-Sen.. benim en yakın arkadaşımdın.. Yaren'e yaklaşmak için en zor anımı kolladın.. Yıllarca susmuşken... Niye girdin aramıza..

Korhan Semih'in kendini haklı görerek söylediği cümleye tebessüm etti... Onu ciddiye almıyordu... Çenesini sıkmaya başladığında boynundaki damarlar olabildiğince şişmişti.. Semih'e tahammülü kalmadığı için öfkesini açığa çıkarmaktan çekinmiyordu.. İşaret parmağını onun göğsüne vura vura konuşmaya başladı..

-Benim onu sevdiğimi bile bile.. Buraya geldiğimde onunla konuşacağımı bile bile en yakın arkadaşım olduğunu umursamadan Yaren'in etrafında olan sendin.. Her şeye rağmen Yaren seninle mutlu olsaydı ben yine susar konuşmazdım..Yaren benim sevdiğim kadın.. Ve sürekli karşımıza çıkıp hesap sormayı kes artık..

Korhan dönüp omzunun üzerinden bana baktığında az önce Semih'e öldürecekmiş gibi bakan o değilmiş gibi şefkatliydi ifadesi..

-Güzelim geç oldu.. Hadi sen eve gir.. Belli ki bizim konuşma uzayacak..

Onun konuşmadan kastının ne olduğunu anlayabiliyordum. Birbirlerine zarar vermelerini,aralarının daha fazla açılmasını istemiyordum.. Abimde zaten aralarındaki soğukluğun farkındaydı.. Korhan'a hayır diye başımı salladım..

-Lütfen... Sorun çıksın istemiyorum..
Korhan yanıma gelip kollarını belime sarıp alnıma kısa ama etkili bir öpücük bıraktığında aynı anda bende gözlerimi kapamıştım.

Çenemi eliyle tutup kaldırdı.. -Sürekli geciştirerek bu konu kapanmayacak gibi.. Söz veriyorum kavga yok... Semih'le geçmişte olduğu gibi iki yakın arkadaş olarak konuşacağız dedikten sonra başını Semih'e çevirip -Öyle değil mi diye sordu..